Tου Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Είναι κάποιες ημέρες, που θα είναι πάντα συνδεδεμένες με κάτι καλό, κάτι ευχάριστο.
Είναι και κάποιες άλλες, που ξημερώνουν και θέλουμε γρήγορα να φύγουν. Γιατί θυμίζουν κάτι κακό.
Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση και για την 7η Ιουνίου.
Μία τέτοια ημέρα πριν από 29 χρόνια αποχαιρετίσαμε τον Ντράζεν Πέτροβιτς.
Κανονικά, δεν χρειάζονται συστάσεις για έναν τέτοιον παίκτη, έναν τέτοιο θρύλο, έναν τέτοιον άνθρωπο. Τον έναν και μοναδικό ”Μότσαρτ” των γηπέδων.
Αλλά, οφείλουμε να θυμίζουμε, έστω και στην ”μαύρη” αυτή επέτειο πως το 1993, χάσαμε ένα ταλέντο, που σπάνια είδαμε έκτοτε.
Ή σπάνια θα ξαναδούμε στο μέλλον.
Από την αρχή έδειξε ότι είναι ξεχωριστός
Ο Πέτροβιτς γεννήθηκε στις 22/10/64 και από μικρή ηλικία έδειξε πως είναι κάτι το ξεχωριστό. Στα 15 του, ήταν ήδη μέλος της ανδρικής ομάδας της Σιμπένκα την σεζόν 1979/80, η οποία αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Γιουγκοσλαβίας.
Οδήγησε την ομάδα του σε δύο σερί τελικούς Κυπέλλου Κόρατς (1982-1983) και μετά ακολούθησε η αποχή από το άθλημα για έναν χρόνο, προκειμένου να υπηρετήσει στον στρατό της πατρίδας του.
Επέστρεψε το 1984, όταν και υπέγραψε στην Τσιμπόνα, μία κίνηση που έμελλε να αλλάξει για πάντα το μπασκετικό του status quo. Μπορεί να κατέκτησε μόνο ένα πρωτάθλημα (1985).
Όμως η επιτυχία ήταν μεγάλη, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψιν ότι η ομάδα, με τον Πέτροβιτς ηγέτη, κατέκτησε δύο συνεχόμενες χρονιές (1985 και 1986) την Ευρωλίγκα (τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών), για να ακολουθήσουν δύο Κύπελλα Σαπόρτα (1987, 1989), το δεύτερο με την Ρεάλ, μιας και αγωνίστηκε σε αυτή την σεζόν 1988/89.
Και επειδή ένας παίκτης είναι διαφορετικός, κυρίως και εκτός παρκέ, ο Πέτροβιτς έμελλε να αλλάξει ακόμα και κανονισμούς της Γιουγκοσλαβίας. Μέχρι τότε, απαγορευόταν σε έναν αθλητή να φύγει εκτός χώρας μέχρι να συμπληρώσει τα 28 του χρόνια. Ο Πέτροβιτς, όμως, δεν ήταν σαν τους άλλους και στα 25 του έκανε το άλμα για το ΝΒΑ, με τους Μπλέιζερς να θέλουν όσο τίποτα τον Γιουγκοσλάβο.