Του Στέφανου Τάτσιου/ info@eurohoops.net
Μία ιστορική χρονιά για τον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε με την επιστροφή στην κορυφή και στην κυριαρχία του ελληνικού μπάσκετ μετά από πολύ καιρό και φυσικά αυτό συνδυάστηκε και με την επάνοδο στην ελίτ της Ευρωλίγκα που τόσο είχε κοστίσει στους Πειραιώτες οι οποίοι ακόμα και στην προηγούμενη εποχή της ακμής τους που δεν κατακτούσαν εγχώριους τίτλους στην Ευρώπη δεν έχαναν τα μεγάλα ραντεβού.
Για να φτάσει μέχρι εδώ η φετινή ομάδα των ερυθρόλευκων πέρασε πολλά. Μέχρι τέλους, Α2, αλλαγές προπονητών, λάθος επιλογές ξένων, “παρακμή” του εξαιρετικού τους ελληνικού κορμού που από το 2005 άρχιζαν να “χτίζουν” σταδιακά, αλλά όλα αυτά πλέον είναι παρελθόν και αυτό οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Ο σπουδαίος Έλληνας προπονητής που το βράδυ της Τρίτης (21/6) ανακοινώθηκε πως θα παραμείνει στο Λιμάνι μέχρι το 2025 βλέπει τη δεύτερη θητεία του στον Πειραιά να επεκτείνεται και αυτό πιστοποιεί και τη δική του προσωπική επιτυχία, αλλά και τη συνέχιση του πλάνου που εκπόνησε με εκείνον σε πρώτη θέση η διοίκηση του Ολυμπιακού και οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τα έχει βιώσει όλα στους Πειραιώτες των οποίων άλλωστε ποτέ δεν έκρυψε ότι ήταν και είναι φίλαθλος και άρα η σχέση του μαζί τους δεν είναι καθόλου στυγνή και επαγγελματική σύμφωνα με τα σύγχρονα πρότυπα του ευρωπαϊκού αθλητισμού.
Στην πρώτη του θητεία κατάφερε να κατακτήσει την back to back Ευρωλίγκα στο Λονδίνο κάτι που δεν είχε πετύχει άλλος Έλληνας προπονητής, να παίξει εξαιρετικό κατά διαστήματα μπάσκετ, αλλά και να μη καταφέρει να πετύχει τους στόχους στο Πρωτάθλημα και στο Κύπελλο.
Αυτός ήταν μάλιστα ο λόγος για όσους δεν διαθέτουν κοντή μνήμη που αποχώρησε εκείνη τη βραδιά του Οκτωβρίου του 2014 από τον Ολυμπιακό μετά από σχεδόν δύο χρόνια και μάλιστα με έναν τρόπο που σίγουρα δεν θα περίμενε ποτέ στη ζωή του με το σκηνικό του πάρκινγκ να “στιγματίζει” όχι φυσικά με δική του ευθύνη την πρώτη περίοδο του στο ΣΕΦ.
Από τότε πέρασαν περίπου έξι χρόνια όπου ο Έλληνας προπονητής και ο σύλλογος βάδισαν σε αντίθετες πορείες, όμως τον Ιανουάριο του 2020 οι πληγές είχαν επουλωθεί και ήταν η κατάλληλη στιγμή για ένα δεύτερο γάμο μεταξύ τους ο οποίος συνδυάστηκε με ένα σαφώς λιγότερο τοξικό κλίμα και αποδείχθηκε πιο επιτυχημένος κάτι που φαίνεται και από τους τίτλους, αλλά και από τη χρονική διάρκεια της συνεργασίας των δύο πλευρών.
Η δύσκολη αρχή της δεύτερης φοράς
Όταν πριν από σχεδόν δυόμιση χρόνια ο Γιώργος Μπαρτζώκας ανακοινώθηκε από τον Ολυμπιακό με συμβόλαιο το οποίο έληγε το καλοκαίρι του 2022 υψηλές απαιτήσεις δεν υπήρχαν, αλλά πρωταρχικός και άμεσος στόχος ήταν η ομάδα αγωνιστικά κυρίως να επιστρέψει στην κανονικότητα.
Η δεύτερη σεζόν της εποχής Μπλατ και κυρίως το πέρασμα του βοηθού του Κεστούτις Κεμζούρα από το σύλλογο με ξένους παίκτες οι οποίοι δεν απέδωσαν λόγω χαρακτήρα, ποιότητας και περιορισμένου τότε μπάτζετ είχαν ως αποτέλεσμα ο Έλληνας κόουτς με λίγα λόγια να αναλάβει “καμένη γη” την οποία έπρεπε σταδιακά να ξεριζώσει και να τη δημιουργήσει από το μηδέν.
Λόγω της ψυχολογίας στην αλλαγή προπονητή, αλλά και της διαφορετικής φιλοσοφίας του Γιώργου Μπαρτζώκα οι Πειραιώτες πέτυχαν κάποιες μεγάλες νίκες έχοντας όμως και σκληρές βραδιές και η σεζόν όταν διακόπηκε λόγω της συμφοράς του κορωνοϊού βρήκε το σύλλογο δύο νίκες πριν από τα playoffs σε μία Ευρωλίγκα που το 2020 δεν ολοκληρώθηκε ποτέ εξαιτίας της πανδημίας.
Το καλοκαίρι του 2020 ο νέος Ολυμπιακός άρχισε να δημιουργείται με έναν τρόπο που φάνταζε γνωστός σε όσους θυμόντουσαν τα “χρυσά” χρόνια της ομάδας από το 2012 μέχρι και το 2017.
Σταθερή βάση Ελλήνων στην τελευταία χρονιά του θρύλου Βασίλη Σπανούλη με την επιστροφή του ηγέτη της νέας εποχής Κώστα Σλούκα να ξεχωρίζει και εμπιστοσύνη σε ξένους παίκτες που η πλειοψηφία τους δεν είχε εμπειρία από την Ευρωλίγκα, αλλά ελπιδοφόρα στοιχεία, potential και κίνητρο για το μεγάλο βήμα στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης.
Να μη λησμονεί κανείς πως ακόμα τη σεζόν 2020/21 οι κόκκινοι του Πειραιά δεν είχαν επιστρέψει στην Α1 και στο Κύπελλο κάτι που στα μέσα της σεζόν τους κόστισε σε ρυθμό και ψυχολογία με το μοναδικό στόχο να είναι η είσοδος στα playoffs της Ευρωλίγκα ξανά μετά το 2018.
Το πείραμα στην αρχή λειτουργούσε και ειδικά η άνετη νίκη επί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ τη 2η αγωνιστική αναπτέρωσε το ηθικό όλων μέσα και έξω από την ομάδα για κάτι μεγάλο που μπορούσε να επιτευχθεί και αυτό που περίμεναν όλοι ήταν να αποδειχθεί το πόσο καλά μπορεί να λειτουργήσει σε βάθος χρόνου αγωνιστικά και στο κομμάτι της χημείας το ρόστερ.
Μέχρι το τέλος του 2020 έστω και δύσκολα ο Ολυμπιακός βρισκόταν στην πρώτη εξάδα της κατάταξης και άρα μέσα στο στόχο του, παρότι φανερά κάποια πράγματα αγωνιστικά με συγκεκριμένους παίκτες (Τζένκινς) δεν λειτουργούσαν καλά. Όμως από εκεί και έπειτα ήρθε και η κατάρρευση όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις με ομάδες που τα θεμέλια τους τρίζουν και διαλύονται πολύ εύκολα από τις δυσκολίες.
Τραυματισμοί συνεχείς με κυριότερο εκείνον του Παπανικολάου, πολλά κρούσματα κορωνοϊού, η απώλεια του επίσης εξαιρετικού πέρυσι μέχρι κάποιο χρονικό διάστημα Χασάν Μάρτιν έφεραν ένα απίθανο σερί επτά ηττών και ουσιαστικά ήταν και αυτό που “σκότωσε” το όνειρο της οκτάδας.
Με τα προβλήματα να μην λύνονται, αλλά να συνεχίζονται χωρίς να αυξάνονται ή να μειώνονται βέβαια ο Ολυμπιακός μην έχοντας και τις εγχώριες διοργανώσεις και άρα στόχους και κίνητρο κατέλαβε τη 12η θέση και άφησε μία πικρή γεύση στα στόματα του κόσμου του, αλλά κυρίως στο εσωτερικό του.
Η πρώτη σεζόν της δεύτερης θητείας του Γιώργου Μπαρτζώκα στο Λιμάνι αποδείχθηκε ένα καλό μάθημα σε όλους πως στην Ευρωλίγκα του σήμερα για να πας μπροστά τα ρίσκα πρέπει να είναι ελάχιστα με τους παίκτες και ότι η χημεία και οι σωστά κατανεμημένοι ρόλοι παίζουν κομβικό ρόλο για να έρθουν οι επιτυχίες.
Η ιστορική σεζόν είχε την υπογραφή του
Όλα άλλαξαν για τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι που μας πέρασε. Η λογική ήταν διαφορετική με στήριξη στον κορμό Ελλήνων και κάποιων ξένων όπως οι Μάρτιν και Ζαν – Σαρλ και λίγες “ενέσεις” ποιότητας σε περιφέρεια και ρακέτα με παίκτες που θα έχουν “ψηθεί” έστω και μία σεζόν από το απίστευτα ανταγωνιστικό και απαιτητικό επίπεδο της Ευρωλίγκα.
Πέρα από τους παίκτες το βασικό είναι πως η διοίκηση αποφάσισε πως το μέχρι τέλους πρέπει να ολοκληρωθεί με αφορμή και τις αλλαγές στη διοίκηση της ΕΟΚ και ότι η ομάδα πρέπει επιτέλους μετά από 2,5 σχεδόν πολύ δύσκολα και σκληρά χρόνια να επιστρέψει στην κανονικότητα και στη διεκδίκηση τίτλων που είναι συνυφασμένοι με την ιστορία του συλλόγου διαχρονικά.
Μέσα από μεταγραφικές “καραμπόλες”, διαπραγματεύσεις, σκέψεις και πολλή υπομονή τελικά ο Ολυμπιακός ευτύχησε να φέρει στο ΣΕΦ τον Τόμας Ουόκαπ στον “άσσο”, τον Τάιλερ Ντόρσεϊ σε ρόλο σκόρερ και σουτέρ και τον Μουσταφά Φαλ.
Κοινά χαρακτηριστικά και των τριών; Αθλητικότητα, εμπειρία από την Ευρωλίγκα και τριβή στο Πρωταθλητισμό.
Δίπλα στους Σλούκα, Βεζένκοφ, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Λαρεντζάκη, ΜακΚίσικ και Λούντζη (επίσης ήρθε πέρυσι το καλοκαίρι) οι τρεις τους βρήκαν αμέσως το ρόλο τους και ο Γιώργος Μπαρτζώκας με τους συνεργάτες του άρχισε να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση από πολύ νωρίς, αφού αυτό που είχε στο μυαλό του έβλεπε πως θα αποτυπωθεί στο παρκέ.
Τα δείγματα ήταν άκρως θετικά από τα πρώτα κιόλας φιλικά του Ολυμπιακού και στα πρώτα επίσημα ματς κυρίως στην Ευρωλίγκα οι ερυθρόλευκοι έδειξαν πως είναι φτιαγμένοι στα σύγχρονα επιτυχημένα πρότυπα του ευρωπαϊκού μπάσκετ και ότι θα αποτελέσουν μπελά για όλους.
Φυσικά η πίεση ήταν το μοναδικό “τροχοπέδη” που θα έπρεπε να διαχειριστεί ο Έλληνας κόουτς γιατί η απαίτηση για τα playoffs δεν ήταν η μοναδική, αφού σε σχέση και με την αγωνιστική κάθοδο του Παναθηναϊκού των εσόδων-εξόδων ο στόχος ήταν το νταμπλ και η κυριαρχία στην Ελλάδα της νέας εποχής στο μπάσκετ.
Ο πρώτος μεγάλος κλυδωνισμός του φετινού Ολυμπιακού ήταν η ήττα στο παρθενικό ντέρμπι της χρονιάς από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, όπου ο ίδιος ο Γιώργος Μπαρτζώκας άρχισε να αισθάνεται την τοξική αύρα της αμφισβήτησης από τον κόσμο γύρω του.
Η ομάδα βέβαια με εκείνον ενορχηστρωτή απάντησε με μεγάλες ευρωπαϊκές νίκες περιμένοντας το ντέρμπι της Ευρωλίγκα στο ΟΑΚΑ και φυσικά τον πρώτο στόχο της σεζόν που ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου.
Στο ευρωπαϊκό ματς “αιωνίων” ο Ολυμπιακός θριάμβευσε με +19, αλλά και πάλι αυτό για κάποιους δεν ήταν αρκετό, αφού η δίψα για τίτλους ήταν και είναι αφόρητη σε ένα σύλλογο που έχει καλομάθει τον κόσμο του εδώ και 97 χρόνια σε επιτυχίες και διακρίσεις.
Πριν το Κύπελλο βέβαια ο Ιανουάριος αποτέλεσε και πάλι “κηλίδα” στα αγωνιστικά δρώμενα της ομάδας. Τραυματισμοί, πολλά κρούσματα κορωνοϊού, απώλεια χημείας και ρόλων και κακό μπάσκετ δημιούργησαν ένα μείγμα που πολλούς φόβισε ότι ο Ολυμπιακός θα εκτροχιαστεί πλήρως όπως και το 2021 και θα τα χάσει όλα μέσα κυριολεκτικά σε ένα μήνα.
Το διπλό με ανατροπή επί της μισής ΑΕΚ, οι δύο σπουδαίες εμφανίσεις στην Ισπανία με Ρεάλ και Μπασκόνια και η τρομερή νίκη επί της Εφές, όμως άλλαξαν το κλίμα μονομιάς και έδωσαν τη δύναμη που χρειαζόταν όλη η ομάδα για να προχωρήσει μέχρι τέλους.
Στο Ηράκλειο λίγες μέρες μετά κατά πολλούς και σύμφωνα και με τις δηλώσεις αρκετών παικτών μετά τη φιέστα ο Ολυμπιακός έκανε το μεγάλο βήμα για να χαμογελάσει τον Ιούνιο. Η νίκη με ανατροπή από το -14 επί του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο με πρωταγωνιστές πέρα από τους Βεζένκοφ – Ντόρσεϊ κυρίως παιδιά της second unit άλλαξε τελείως τα δεδομένα.
Ο πρώτος τίτλος μετά το 2016 και το Κύπελλο μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια ήταν το μήνυμα που απέδειξε πως οι Πειραιώτες είναι ομάδα άλλου επιπέδου.
Πρόσωπο του τελικού στη διαχείριση και τις επιλογές φυσικά ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Η μνημειώδης ηρεμία και ψυχραιμία του ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές του τελικού ήταν η απόδειξη πως και εκείνος άλλαξε, ωρίμασε και ότι διαχειρίζεται όσο καλύτερα γίνεται τα συναισθήματα του.
Η συνέχεια είχε ευρωπαϊκή πορεία και το μεγάλο στόχο του Final Four μετά τη δεύτερη θέση στην Ευρωλίγκα και το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs κόντρα στη Μονακό. Ο Ολυμπιακός ήταν ήδη επιτυχημένος έχοντας φέρει εις πέρας την αποστολή του για την οκτάδα, όμως το μυαλό όλων ήταν στο κάτι παραπάνω.
Το χειροκρότημα χιλιάδων φιλάθλων μετά τη συντριβή στο ΣΕΦ και το 1-1 της Μονακό ήταν το επιστέγασμα ότι κάτι αλλάζει στη σχέση τους με την ομάδα και με τον ίδιο τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Η πρόκριση τελικά ήρθε μετά το 2017 στο Final Four σε μία κολασμένη και αξέχαστη ατμόσφαιρα στο Game 5 του Φαλήρου.
Μπορεί στο Βελιγράδι το οποίο για αρκετές ημέρες ήταν ερυθρόλευκο και να κατακλείστηκε από τουλάχιστον 12.000 Ολυμπιακούς να μην ήρθε η κούπα και το απόλυτο δια χειρός Μίτσιτς στον ημιτελικό, όμως η επιτυχία της ομάδας και του Γιώργου Μπαρτζώκα ήρθε την ημέρα του Μικρού Τελικού με την Μπαρτσελόνα.
Ένα ολόκληρο γήπεδο αποθέωσε τον Έλληνα προπονητή κυρίως και μετά τους παίκτες για όσα πέτυχαν στο ευρωπαϊκό τους ταξίδι και σίγουρα ήταν μία στιγμή που για τον ίδιο τον Γιώργο Μπαρτζώκα ίσως έχει και μεγαλύτερη αξία από ένα τρόπαιο.
Η σεζόν για τον Ολυμπιακό έκλεινε με τον στόχο του Πρωταθλήματος απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό “πληγωμένο” αλλά και επικίνδυνο. Ο χαρακτηρισμός του ακλόνητου φαβορί δεν επηρέασε καθόλου όπως αποδείχθηκε την ομάδα και το κερασάκι στη φετινή τούρτα ήρθε με την κατάκτηση του νταμπλ μετά το 1997.
Τα χαμόγελα στη φιέστα και οι πανηγυρισμοί ήταν έξαλλοι μετά από μία δύσκολη όχι σεζόν αλλά περίοδο χρόνων για όλους στην ομάδα και ήταν απολύτως λογικά.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε διώξει κάθε προσωπικό “δαίμονα”, αφού δεν επανάφερε τον Ολυμπιακό απλά στη ευρωπαϊκή ελίτ, αλλά και στη κορυφή της Ελλάδας με το κυριαρχικό 7-1 ρεκόρ απέναντι στον Παναθηναϊκό. Δηλαδή κατάφερε να ξορκίσει την αιτία που πριν από οχτώ χρόνια του στέρησε τη δουλειά των ονείρων του και τον ανάγκασε να αποχωρήσει από το “σπίτι” του.
Νέα εποχή με στόχο την παραμονή στον κορυφή
Η επιτυχία του συλλόγου το 2022 και κατ’ επέκταση του ίδιου του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν ο προφανής λόγος που θα παραμείνει στον Ολυμπιακό μέχρι το καλοκαίρι του 2025.
Πολλοί ίσως ακόμα να μην το έχουν αντιληφθεί, όμως ο Έλληνας προπονητής αν δεν πάει κάτι πολύ στραβά θα γίνει ο μακροβιότερος τεχνικός στην ιστορία του συλλόγου από το 1990 και μετά ξεπερνώντας σε διάρκεια και δύο θητείες τους Ντούσαν Ίβκοβιτς και Γιάννη Ιωαννίδη.
Φυσικά αυτό αποτελεί και προσωπική δικαίωση του κόουτς Μπαρτζώκα ο οποίος πέρασε πέρα από ιστορικές στιγμές και δύσκολες στο Λιμάνι, αλλά τώρα μπορεί να δρέψει τους καρπούς της επιτυχίας του.
Με σκληρή και καλή δουλειά, αφοσίωση και γνώση του τι χρειάζεται ένας σύλλογος όπως ο Ολυμπιακός κατάφερε να κατακτήσει όλους τους τίτλους που διεκδίκησε με τους Πειραιώτες από το 2013 μέχρι και σήμερα κάτι σπάνιο στην ιστορία της ομάδας και κυρίως να διώξει κάθε αμφισβήτηση γύρω του.
Προφανώς όμως η ιστορία των Πειραιωτών και η δίψα τους για πολλά ακόμα χαμόγελα δεν σταματούν φέτος, αλλά συνεχίζονται και για αυτό το λόγο ήρθε και το νέο συμβόλαιο στον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Οι διοικητικοί ηγέτες της ΚΑΕ Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος βλέπουν το πλάνο τους να αποδίδει εξαιρετικά και με ηγέτη το συγκεκριμένο προπονητή έχουν την πίστη όπως και ο κόσμος της ομάδας, πως αυτή τη φορά οι χαρές και οι επιτυχίες δεν θα είναι εφήμερες αλλά μία γλυκιά συνήθεια για το σύλλογο.
Και ο στόχος από εδώ και πέρα είναι αυτός. Ο Ολυμπιακός με τον Έλληνα προπονητή μπροστάρη να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να παραμείνει στην κορυφή και να μονιμοποιηθεί εκεί για πολύ καιρό.
Απέδειξε περίτρανα πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και για αυτό το μέλλον του έχει ερυθρόλευκο φόντο, όπως άλλωστε και η καρδιά του.
Άλλωστε πόσοι έχουν την ευκαιρία και την ευλογία έχοντας επιλέξει το σκληρό επάγγελμα του προπονητή να προπονούν και να εργάζονται στην ομάδα που αγάπησαν από μικροί;
Η αγάπη λένε σου δημιουργεί και σου προσφέρει όλα τα συναισθήματα όσο ακραία αντίθετα και αν είναι μεταξύ τους και σίγουρα ο Γιώργος Μπαρτζώκας τα έχει νιώσει όλα για τον σύλλογο και αυτή είναι και η κινητήριος δύναμη για την επόμενη τριετία…