Των Δημήτρη Μιναρετζή και Γιάννη Ασκούνη/ info@eurohoops.net
Η διαδικασία του Draft αποτελεί την αρχή για πολλές λαμπρές καριέρες, με τη θέση όμως που καταλαμβάνει ο εκάστοτε παίκτης να μην είναι απαραίτητο πως θα του χαρίσει και την επαγγελματική ζωή που επιθυμεί. Αυτή χρειάζεται ευνοϊκές συγκυρίες και κυρίως σκληρή δουλειά. Εξάλλου δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις παικτών που επιλέχθηκαν χαμηλά, όμως απογείωσαν την καριέρα τους στη συνέχεια.
Για να μην μακρηγορήσουμε, ο Μάνου Τζινόμπιλι επιλέχθηκε στο νούμερο 57(!), ο Νίκολα Γιόκιτς στο νούμερο 41(!), ο Τόνι Πάρκερ στο νούμερο 28 και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έμεινε εκτός των επιλογών της λοταρίας (15).
Ας πάμε όμως στο άλλο άκρο εμείς. Το ότι ένας παίκτης μπορεί τα ξημερώματα να ακούσει το όνομά του στην πρώτη τριάδα, δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα… στεριώσει στο NBA.
Το Eurohoops έψαξε και σας παραθέτει τους παίκτες που παρότι επιλέχθηκαν στις τοπ θέσεις του Draft, η πορεία τους έφερε στην Ευρώπη, με πολλούς από αυτούς μάλιστα να απογοητεύουν και στην Γηραιά Ήπειρο!
Ο Μπένετ ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση από όλες, με τον Καναδό, ο οποίος το 2017 έπαιξε για λίγο στη Φενέρ να γίνεται ο έβδομος παίκτης, ο οποίος επιλέχθηκε στην πρώτη θέση του Draft και ακολούθως βρέθηκε στην Ευρώπη.
Μόλις δύο διένυσαν ολόκληρη σεζόν στην ήπειρό μας, ενώ τρεις απλά έδωσαν το παρών σε λίγα παιχνίδια. Ο Τζόι Μπάρι Κάρολ και ο Μάικαλ Τόμπσον, πατέρας του Κλέι Τόμπσον, αγωνίστηκαν ολόκληρη σεζόν στην Ιταλία, ενώ ο Μάικλ Ολοουκάντι, ο Ραλφ Σάμπσον κι ο Κεντ Μπένσον ήρθαν για ελάχιστα παιχνίδια πριν αποχωρήσουν.
Φυσικά μία κατηγορία μόνος του είναι ο Άλεν Άιβερσον, που φόρεσε τη φανέλα της Μπεσίκτας, ενώ ο Αντρέα Μπαρνιάνι επέστρεψε προσωρινά στην Ευρώπη για λογαριασμό της Μπασκόνια. Πέρα από #1 επιλογές, ο Μπομπ ΜάκΑντου αποτέλεσε τη δεύτερη επιλογή το 1972 και έγραψε ιστορία στην Ευρώπη, ενώ στην ίδια θέση ήταν και ο Ντέρικ Ουίλιαμς το 2011, με τον Αμερικανό φόργουορντ να βγάζει ακόμα το ψωμί του στην Ευρωλίγκα, στην οποία αγωνίζεται αδιάκοπα από το 2018. Ο #3 του 1982, Ντομινίκ Ουίλκινς, βοήθησε τον Παναθηναϊκό να φθάσει για πρώτη φορά στην κορυφή της Ευρωλίγκας το 1996.
Ας δούμε αναλυτικά όλα τα top picks που έπαιξαν στην Ευρώπη…
ΑΝΤΟΝΙ ΜΠΕΝΕΤ
Το 2013 οι Καβαλίερς επέλεξαν στο #1 τον Άντονι Μπένετ, ο οποίος έγινε ο πρώτος Καναδός στην ιστορία που άκουσε πρώτος το όνομά του. Αυτό έμελλε να είναι και το μόνο θετικό στην πορεία του, καθώς η συνέχεια της καριέρας του είχε μόνο κατηφοριές.
Προβλήματα επαγγελματικής συμπεριφοράς και βάρους τον είχαν βρει να παίζει για μόλις 12:45 και 52 παιχνίδια (4,2π., 3ρ., 0,3ασ., 0,4κλ., 0,2κοψ., 0,9λ.) ως rookie και να ανταλλάσσεται στους Τίμπεργουλβς αμέσως μετά. Συνολικά έπαιξε σε μόλις 151 παιχνίδια (από τα 328) σε Καβαλίερς (2013-14), Τίμπεργουλβς (2014-15), Ράπτορς (2015-16) και Νετς (2016-17) και δύο περάσματα από τη G League (2015-16, 2016) ως το πρώτο #1 στην ιστορία που υποβιβάζεται στην αναπτυξιακή λίγκα. Συνολικά μέτρησε 4,4 πόντους, 3,1 ριμπάουντ και 0,5 ασίστ στον Μαγικό κόσμο.
Η Φενέρμπαχτσε του “Ζοτς” έμελλε να είναι η επόμενη ομάδα που θα του έδινε την ευκαιρία να κάνει κάτι, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ένα και το αυτό. Σκόραρε σε μόλις δύο παιχνίδια στην Ευρωλίγκα (37,5%δίπ., 18,2%τρίπ.), ενώ στο νικηφόρο τελικό επί του Ολυμπιακού (80-64 στις 21/5/17) στην Κωνσταντινούπολη πάτησε παρκέ για τα τελευταία 1:12 όλα κι όλα. Συνολικά και εδώ ήταν απογοητευτικός λοιπόν, έχοντας μόλις 1,2 πόντους και 0,9 ριμπάουντ. Παρόλα αυτά, έμεινε στην ιστορία ως κάτοχος Ευρωλίγκας.
Έκτοτε έκανε προσπάθειες να επιστρέψει στο ΝΒΑ, χωρίς όμως επιτυχία, ενώ τον Μάιο του 2021 υπέγραψε με τους Cangrejeros de Santurce από το Πουέρτο Ρίκο, έπαιξε για λίγο στη Χάποελ Ιερουσαλήμ και στη συνέχεια στην… Ταϊβάν.
ΤΖΟΪ ΜΠΑΡΙ ΚΑΡΟΛ
Ο Τζόι Μπάρι Κάρολ (1958, 2.13μ.) επιλέχθηκε στο Νο1 από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς στο Draft του 1980, ο κορυφαίος σε αριθμούς παίκτης που ήρθε στην Ευρώπη μετά τέτοια επιλογή σε ντραφτ. Ήταν μάλιστα κι ο πρώτος που το αποφάσισε.
Αμέσως καθιερώθηκε στο ΝΒΑ με εξαιρετικά νούμερα για τρεις χρονιές (24 π. την τρίτη σεζόν), ωστόσο τη σεζόν 1984-85 αποφάσισε να παίξει στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην ιστορική Σίμακ (Ολίμπια) Μιλάνο!
Πώς συνέβη αυτό; Ο Κάρολ ανέθεσε σε έναν ατζέντη ονόματι, Χάουαρντ Σλάσερ, τη διαπραγμάτευση του νέου του συμβολαίου. Ο εν λόγω μάνατζερ ήταν αδίστακτος και δεν αφαιρούσε από τις επιλογές του ακόμα και την πιθανότητα να χάσουν μία χρονιά αν δεν έπαιρναν το συμβόλαιο που άξιζαν. Οι Ουόριορς δεν έκαναν προσφορά στον κορυφαίο τους παίκτη αλλά ο Κάρολ δεν ήθελε να «χοντρύνει», όπως δήλωσε. Έτσι έκλεισε στην Ολίμπια, μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης εκείνη την εποχή, ίσως την καλύτερη. Στην Ιταλία φυσικά, ο Κάρολ σάρωσε. Με 24,9 πόντους και 11,1 ρiμπάουντ μέσο όρο, η Σίμακ κατέκτησε το ιταλικό πρωτάθλημα αλλά και το Κύπελλο Κόρατς (1984-85) με αντίπαλο τη μεγάλη ανταγωνίστρια της εποχής, τη Βαρέζε (απέκλεισε τον Άρη στον ημιτελικό) της οποίας επικράτησε με 91-78!
Ο Κάρολ επέστρεψε στο ΝΒΑ για να παίξει ξανά στους Ουόριορς, αλλά και τους Ρόκετς, Νετς, Νάγκετς και Σανς κλείνοντας την πλούσια καριέρα του το 1991 με μέσο όρο 17,7 πόντους, 7,7 ριμπάουντ και 1,6 μπλοκ μέσο όρο. Ήταν το Νο1 σε ντραφτ με τα καλύτερα νούμερα στο ΝΒΑ κάνοντας θητεία και στην Ευρώπη…
ΜΠΟΜΠ ΜΑΚΑΝΤΟΥ
Το 1972, οι Μπάφαλο Μπρέιβς, νυν Λος Άντζελες Κλίπερς, επέλεξαν τον ΜακΑντου στη 2η θέση του Draft. Φόρεσε επίσης τη φανέλα των Νιου Γιορκ Νικς, Μπόστον Σέλτικς, Ντιτρόιτ Πίστονς, Νιου Τζέρσεϊ Νετς, Λος Άντζελες Λέικερς και Φιλαδέλφεια 76ερς. Συνολικά έπαιξε σε 946 ματς της λίγκας. Μάλιστα, το 1982 και το 1985 κατέκτησε το πρωτάθλημα με τους Λος Άντζελες Λέικερς. Αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τραυματισμού, που δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει την ανοδική του πορεία στον “μαγικό” κόσμο.
Αγωνίστηκε σε πέντε All Star Games και κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του NBA. Θεωρήθηκε, όμως, τελειωμένος από τους συμπατριώτες του στα 35 του, όταν υπέγραψε συμβόλαιο με τη Μιλάνο. Με κύρια χαρακτηριστικά την αποτελεσματικότητά του στα σουτ μέσης απόστασης και την εντυπωσιακή του ευκινησία για το ύψος του, ο ΜάκΑντου συνέχισε να “τιμωρεί” όποιον έβρισκε μπροστά του μετά το πέρας της πορείας του στο NBA.
Αν και ήταν ήδη 35 όταν βρέθηκε στην ήπειρό μας, παραμένει ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς παίκτες που έπαιξαν στην Ευρώπη και εμβληματική φυσιογνωμία της Μιλάνο. Οδήγησε τους Μιλανέζους στην κορυφή της Ευρώπης το 1987 και το 1988, ενώ συνέχισε μέχρι τα 42 του στην Ιταλία, ενισχύοντας τη Φορλί από το 1990 μέχρι το 1992 και τη Φαμπριάνο το 1993.
ΚΕΝΤ ΜΠΕΝΣΟΝ
Ο Κεντ Μπένσον είναι – προφανώς – κι ο πιο άγνωστος από τους παίκτες που από το Νο1 ήρθαν να παίξουν στην Ευρώπη. Επιλογή των Μπακς στο Draft του 1977, ο λευκός σέντερ αποφοίτησε από το περίφημο Ιντιάνα του Μπόμπι Νάιτ με περίπου 17,5 πόντους μ.ό. στο ενεργητικό. Για να μην τον αδικούμε, είχε χτίσει σπουδαίο όνομα στο NCAA, αλλά δεν το δικαίωσε στο ΝΒΑ.
Για έντεκα χρόνια στο ΝΒΑ δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του ψηλότερου πικ σε Draft. Έπαιξε στους Μπακς, τους Πίστονς, τους Τζαζ και τους Καβαλίερς, ολοκληρώνοντας την καριέρα του με 9,1 πόντους και 5,7 ριμπάουντ.
Περισσότερο γνωστός τελικά έγινε επειδή στο πρώτο του παιχνίδι έφαγε μπουνιά από τον Καρίμ (!) καθώς είχε προκαλέσει ζημιά στα γεννητικά όργανα του σέντερ των Λέικερς με αγκωνιά του, παρά για οτιδήποτε άλλο. Ήταν μια σοκαριστική στιγμή, όπως μπορείτε να αντιληφθείτε. Ο Τζαμπάρ μάλιστα έσπασε το χέρι του και έμεινε δύο μήνες εκτός δράσης! Απίστευτο…
Στο τέλος της καριέρας του στην Αμερική, ο Μπένσον υπέγραψε συμβόλαιο με την Καντού τη σεζόν 1988-89 με την οποία έπαιξε σε οκτώ παιχνίδια έχοντας 12,1 πόντους μέσο όρο. Εκείνη τη σεζόν, μάλιστα, η Βισμάρα Καντού έφτασε στο διπλό τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, αλλά η Παρτίζαν πήρε το τρόπαιο με συνολικό σκορ 177-171.
ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΟΥΙΛΚΙΝΣ
Ο “Human Highlight Film” κατατάχθηκε τρίτος στο Draft του 1982 πίσω από τους Τζέιμς Ουόρθι και Τέρι Κάμινγκς. Ο Ουόρθι κατέκτησε τρεις φορές το πρωτάθλημα και ο Κάμινγκς ξεπέρασε τις 1.200 συμμετοχές στο NBA. Από την πλευρά του, ο Ντομινίκ δεν πήρε πρωτάθλημα στον “μαγικό” κόσμο και ολοκλήρωσε την καριέρα του με 1.130 παρουσίες, αλλά έγινε πολύ πιο δημοφιλής σε σχέση με τους δύο παραπάνω παίκτες λόγω της έφεσής του σε θεαματικά καρφώματα.
Ο Ουίλκινς έπαιξε στο πρωτάθλημα του NCAA με το Τζόρτζια από το 1979 μέχρι το 1982, ενώ μέχρι το 1994 συνέχισε στους Ατλάντα Χοκς. Φόρεσε επίσης τη φανέλα των Λος Άντζελες Κλίπερς και Μπόστον Σέλτικς πριν προστεθεί στο ρόστερ του Παναθηναϊκού το 1995-96, ενώ πέρασε και από τους Σαν Αντόνιο Σπερς πριν επιστρέψει στην Ευρώπη για λογαριασμό της Φορτιτούντο Μπολόνια το 1997-98. Ένα χρόνο αργότερα ολοκλήρωσε την καριέρα του με τους Ορλάντο Μάτζικ.
Στο NBA διακρίθηκε για τα ακροβατικά του καρφώματα, τις δύο πρωτιές του σε διαγωνισμούς καρφωμάτων, τις εννέα συμμετοχές του σε All Star Games και τους 24,8 πόντους του ανά ματς. Δεν είναι και λίγα αυτά που πέτυχε, αλλά το πρωτάθλημα του ξέφυγε. Πάντως, το 1996 σκαρφάλωσε στην κορυφή της Ευρώπης συμβάλλοντας στον παρθενικό ευρωπαϊκό τίτλο του Παναθηναϊκού. Το ευρωπαϊκό έχει την ευνόητα ξεχωριστή του σημασία για τους “πράσινους”. Ο ιδιαίτερος συμβολισμός για τον Ουίλκινς, ένας από τους σημαντικότερους NBAers που έπαιξαν στην ήπειρό μας, είναι πως το Final Four του 1996 έγινε στο Παρίσι, όπου γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1960. Εξίσου θεαματικός και αποτελεσματικός ήταν στη Φορτιτούντο το 1997-98, αλλά η ευρωπαϊκή του πορεία σταμάτησε στην προημιτελική φάση της Ευρωλίγκας.