Του Στέφανου Τάτσιου/ info@eurohoops.net
Μπορεί ο μεταγραφικός σχεδιασμός του Ολυμπιακού το τρέχον καλοκαίρι μετά από μία σπουδαία χρονιά να φάνταζε εύκολος με εξαίρεση την ιδιαίτερη υπόθεση του Τάιλερ Ντόρσεϊ, όμως τα πράγματα όπως συχνά πυκνά συμβαίνει στις μεταγραφές μπορούν να ανατραπούν και να φέρουν δυσκολίες με χαρακτηριστικό παράδειγμα για τους ερυθρόλευκους το ενδιαφέρον των Κινγκς για τον Σάσα Βεζένκοφ.
Το μόνο δεδομένο που υπήρχε για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν πως θα ανανεώνονταν στις θέσεις “4-5” λόγω της απόσυρσης του θρυλικού αρχηγού Γιώργου Πρίντεζη, αλλά και εξαιτίας των αποχωρήσεων για διαφορετικό λόγο του καθενός των Χασάν Μάρτιν, Λιβιό Ζαν-Σαρλ και Κουίνσι Έισι.
Έτσι οι ερυθρόλευκοι όπως έγινε γνωστό προχώρησαν στην δεύτερη τους μεταγραφή η οποία αφορά τις θέσεις των φόργουορντ και τη θέση του PF με τον Άλεκ Πίτερς ο οποίος καλύπτει το κύριο μέλημα του προπονητικού τιμ το οποίο βασίζεται πάνω στην πετυχημένη μεταγραφική συνταγή του 2021.
Δηλαδή οι παίκτες που θα έρθουν να έχουν παραστάσεις από το εξαιρετικά ανταγωνιστικό και δύσκολο επίπεδο της Ευρωλίγκα, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν άμεσα στις συνθήκες και να μην χρειαστούν χρόνο προσαρμογής όπως συνήθως συμβαίνει με τους rookies.
Το Eurohoops με αφορμή την απόκτηση του 27χρονου Αμερικανού φόργουορντ από τον Ολυμπιακό σας παρουσιάζει την καριέρα του και τα αγωνιστικά πλεονεκτήματα και… μειονεκτήματα του που θα δούμε την επόμενη διετία στο ΣΕΦ!
Πλούσιο επιθετικό ταλέντο και ρεπερτόριο, αλλά και αμυντικές αδυναμίες
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά για τον Άλεκ Πίτερς και το ρόλο του στον Ολυμπιακό.
Είναι δεδομένο πως αν τελικά ο Σάσα Βεζένκοφ δεν μετακομίσει στις ΗΠΑ για λογαριασμό των Κινγκς θα συνθέσουν ένα πολύ ποιοτικό δίδυμο στη θέση “4” με κύριο χαρακτηριστικό το μακρινό σουτ και την επαφή με το καλάθι, ενώ ο ερχομός του Αμερικανού αποτελεί upgrade σε σχέση με τις επιλογές που υπήρχαν πίσω από τον Βούλγαρο πέρυσι.
Στην περίπτωση πάντως της αρνητικής κατάληξης του Βεζένκοφ για τους Πειραιωτές και της αποχώρησης του από την ομάδα τουλάχιστον έχουν ήδη καλύψει το πρόβλημα στο μακρινό σουτ από το “4” με τον Πίτερς ο οποίος είναι δεινός σουτέρ, αλλά αυτό είναι κάτι που θα αναλυθεί παρακάτω.
Να επισημανθεί πως ο Πίτερς είναι ένας καθαρόαιμος Power Forward που βέβαια υπό συνθήκες μπορεί να κατέβει και στο “3” στο οποίο θα διαθέτει πλεονέκτημα απέναντι στους αντιπάλους του λόγω του ύψους του (2.06).
Τι κερδίζει λοιπόν ο Ολυμπιακός με την απόκτηση του Πίτερς;
-Έναν “φονιά” από τα 6,75 που μπορεί να εκτελέσει με άνεση από κάθε πλευρά της περιμέτρου και με πολύ μεγάλη ποικιλία. Ο 27χρονος Αμερικανός έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει off και on ball, ακόμα και μετά από ντρίπλα κάτι που αρέσκεται να κάνει τελειώνοντας φάσεις σε αυτές τις περιπτώσεις από τη μέση απόσταση.
-Ακόμα διαθέτει το πολύ σημαντικό στοιχείο του post up παιχνιδιού από το οποίο βέβαια κυρίως τελειώνει φάσεις και λιγότερο δημιουργεί, καθώς είναι πολύ αποτελεσματικός στις καταστάσεις 1vs1.
-Παράλληλα τα τελευταία χρόνια και κυρίως στην Μπασκόνια έχει βελτιωθεί στο κομμάτι των ριμπάουντ όπως δείχνουν και τα ποσοστά του στην Ευρωλίγκα βοηθώντας και σε αυτό τον τομέα με 3,5-4 ανά ματς με το 1 κατά μέσο όρο μάλιστα να είναι επιθετικό.
-Επίσης διαβάζει καλά το παιχνίδι και έχει υψηλό δείκτη συγκέντρωσης και προσαρμογής στο παρκέ και δεν είναι καθόλου κακός στο dribbling και στο χειρισμό της μπάλας όταν αυτό απαιτηθεί.
Πάμε τώρα και στο που ο Πίτερς χρήζει περαιτέρω βελτίωση και δεν είναι το καλύτερο στοιχεί στο παιχνίδι του.
Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και ειδικά την τελευταία διετία στη Βιτόρια έχει δείξει άνοδο στον αμυντικό τομέα και δεν είναι ο παίκτης που “χτυπάει” κάθε αντίπαλη άμυνα, καθώς είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικός και “μαχητής” στο παρκέ, όμως αντικειμενικά η άμυνα του δεν είναι τόσο υψηλού επιπέδου ή ελίτ διαχρονικά.
Αυτό αποδεικνύεται και από τον ψυχρό δείκτη της στατιστικής στην Ευρωλίγκα όπου οι career high αριθμοί του σε κλεψίματα είναι 0,6 και στα μπλοκ 0,3.
Τέλος να προστεθεί πως ο Αμερικανός φόργουορντ σε τέσσερις σεζόν στην Ευρωλίγκα το χειρότερο ποσοστό του στα τρίποντα είναι το 39%, στα δίποντα το 42% και στις βολές το 85% κάτι που επιβεβαιώνει την εντυπωσιακή του σχέση με το καλάθι και το πλούσιο ρεπερτόριο που έχει να σκοράρει κάτι που αναμένεται να λύσει πολλά προβλήματα στον Ολυμπιακό του 2023.
Το μεγάλο πλεονέκτημα της εμπειρίας από το τοπ επίπεδο της Ευρωλίγκα
Η επαγγελματική καριέρα ουσιαστικά του αποφοίτου του Valparaiso ξεκίνησε από το Draft του 2017 στο οποίο εισήλθε μετά από τέσσερα χρόνια στο Κολέγιο και με βασικό του “όπλο” το πολύ καλό μακρινό σουτ.
Οι Φοίνιξ Σανς τον επέλεξαν χωρίς κανένα ρίσκο σε εκείνο το Draft στην 54η θέση του 2ου γύρου με τους οποίους μάλιστα τη σεζόν 2017/18 αγωνίστηκε και σε 20 ματς της regular season του ΝΒΑ (4,1 πόντους με 31% στα τρίποντα σε 11 λεπτά) πριν τον στείλουν στη θυγατρική τους στη G-League στους Northern Arizona Suns με τους οποίους και έκλεισε τη χρονιά με πολύ καλύτερα νούμερα (17,6 πόντους με 41% τρίποντο σε 35 ματς) και περισσότερο χρόνο συμμετοχής (33,5 λεπτά).
Το καλοκαίρι του 2018 ο Πίτερς δεν βρήκε ξανά ανοιχτή την πόρτα του ΝΒΑ για εκείνον και έτσι πήρε τη μεγάλη απόφαση να έρθει στην Ευρώπη, αφού δέχθηκε μία δελεαστική πρόταση από την ΤΣΣΚΑ Μόχας του Δημήτρη Ιτούδη.
Η προσαρμογή στη Ρωσία και πιο συγκεκριμένα στην Ευρωλίγκα και στην VTB ήταν δύσκολη όπως και οι αγωνιστικές του αδυναμίες χτυπητές, αφού χρειαζόταν χρόνο, αλλά συνέχισε και στους Ρώσους να προσφέρει σταθερά καλό μακρινό σουτ και για αυτό έβρισκε 10-15 λεπτά στο rotation.
Η σεζόν μπορεί για την ΤΣΣΚΑ να ήταν πετυχημένη κατακτώντας την Ευρωλίγκα και τη VTB και ο Πίτερς να πανηγύρισε τίτλους και να τρίφτηκε στην καθημερινότητα του πρωταθλητισμού, όμως οι δύο πλευρές δεν συνέχισαν μαζί, αφού λίγους μήνες μετά ο Αμερικανός φόργουορντ αποχώρησε για άλλες πολιτείες όμως και πάλι στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρωλίγκα.
Η φιναλίστ της Ευρωλίγκα του 2019 Αναντολού Εφές χρειαζόταν σταθερό μακρινό σουτ από τη θέση “4” και το απέκτησε με τον ίδιο πάντως στα ευρωπαϊκά ματς να έχει μικρότερο χρόνο συμμετοχής (13 λεπτά, 4,2 πόντους με 40% στα τρίποντα) και από την παρουσία του στην ΤΣΣΚΑ. Κυρίως έβρισκε χρόνο (20+ λεπτά) στο Πρωτάθλημα Τουρκίας όπου κατέγραψε πολύ καλά νούμερα (11,3 πόντους, 4,6 ριμπάουντ, 1,6 ασίστ) στην κορυφαία ομάδα της λίγκας.
Εκείνη η σεζόν διακόπηκε λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και εκείνη η ασταμάτητη Εφές του Εργκίν Αταμάν δεν κατέκτησε ενώ είχε όλα τα φόντα το triple crown, αλλά μόνο το Σούπερ Καπ στην αρχή της χρονιάς με τον Πίτερς να κατακτάει έναν ακόμα τίτλο στο υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο.
Τελικά η μοίρα τα έφερε έτσι που πριν δύο καλοκαίρια ο Άλεπ Πίτερς απέδειξε πως ανήκει για τα καλά στο επίπεδο της Ευρωλίγκα και μετακόμισε στην Μπασκόνια που αγωνιστικά και η ομάδα, αλλά και η ACB του ταίριαζαν στο στυλ παιχνιδιού με το γρήγορο μπάσκετ και τα πολλά μακρινά σουτ.
Στη Βιτόρια ο Αμερικανός άρχισε να δείχνει έναν πιο πληθωρικό αγωνιστικό χαρακτήρα στο παρκέ, αφού έκανε και άλλα πράγματα πέρα από το τρίποντο στην επίθεση, ενώ βελτίωσε αρκετά τους τομείς των ριμπάουντ και της άμυνας.
Για παράδειγμα πέρυσι μέτρησε στην Ευρωλίγκα 11,5 πόντους, 3,9 ριμπάουντ και 1,6 ασίστ με 45% στα τρίποντα, ενώ τη σεζόν που μας πέρασε σε μόλις 12 ματς λόγω τραυματισμού είχε 9,9 πόντους, 3,8 ριμπάουντ και 1,3 ασίστ με 39% από τα 6,75.
Συνολικά ο Άλεκ Πίτερς είναι ένας φόργουορντ με μεγάλη εμπειρία από το τοπ επίπεδο της Ευρωλίγκα, βρίσκεται στην καλύτερη και πιο ώριμη μπασκετική του ηλικία (27 ετών), δείχνει πάθος, μαχητικότητα και όρεξη για δουλειά ώστε να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο και διαθέτει κομβικά πλεονεκτήματα για το σύγχρονο μπάσκετ στην επίθεση όπως η συνέπεια στο μακρινό σουτ και το post up παιχνίδι.
Για τον Ολυμπιακό αποτελεί μία ξεκάθαρη βελτίωση σε σχέση με το περυσινό ρόστερ και αν πλαισιωθεί σωστά στην πεντάδα με ποιοτικούς γκαρντ (Σλούκας) και σέντερ που δημιουργούν από μέσα προς τα έξω (Φαλ) μπορεί να κάνει τη διαφορά και να “σκοτώσει” την αντίπαλη άμυνα.