Του Στέφανου Τάτσιου/ info@eurohoops.net
Η Ελλάδα το βράδυ της Κυριακής (11/9, 21:45, ΕΡΤ 1) θα δώσει την πρώτη της “μάχη” στο Βερολίνο – και ελπίζουμε όχι τελευταία – για τα νοκ-άουτ του Ευρωμπάσκετ 2022 κόντρα στην Τσεχία για τη φάση των “16”, μετά από μία εξαιρετική παρουσία με ρεκόρ 5-0 και την πρωτιά που κατέκτησε στον όμιλο του Μιλάνου.
Η “επίσημη αγαπημένη” με ελάχιστες εξαιρέσεις από το 1987 σε όλα τα Ευρωμπάσκετ ξεπερνάει με επιτυχία τη φάση των Ομίλων και πάντα προβληματίζεται στους αγώνες “do or die” κάτι που συμβαίνει κατ’ επανάληψη από το 2009 και μετά όταν και προκρίθηκε στη “ζώνη” των μεταλλίων και στην τετράδα του τουρνουά με την κατάκτηση της τρίτης θέσης στην Πολωνία.
Από τότε και μέχρι το 2022 η Ελλάδα δεν μπορεί να διεκδικήσει ένα μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ και έχουν υπάρξει πολλές φορές που ένα ματς της στέρησε την επιτυχία και την άφησε με “πικρή” γεύση στα χείλη μετά από ένα τουρνουά.
Φυσικά αυτό δεν συνέβη μόνο την χρονική περίοδο 2011-17, αφού και από το 1989 όταν και πήρε το ασημένιο στο Ζάγκρεμπ μέχρι και το “χρυσό” στο Βελιγράδι υπήρξαν παρόμοιες καταστάσεις όπου για ένα ματς χάθηκε η παρουσία σε τελικό ή ημιτελικό Ευρωμπάσκετ και αυτόματα μία θέση στο βάθρο.
Το Eurohoops σας παρουσιάζει τα εννιά νοκ-άουτ παιχνίδια που “πόνεσαν” την Εθνική Ομάδα από το 1993 μέχρι και σήμερα με την ευχή η “κατάρα” να “σπάσει” φέτος στο Βερολίνο!
Ευρωμπάσκετ 1993: ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ 76-73 (ημιτελικός)
Θέση στο Ευρωμπάσκετ: 4η
Η πορεία της Εθνικής μας Ομάδας στο Ευρωμπάσκετ του 1993 που φιλοξενήθηκε στη Γερμανία ήταν εξαιρετική μέχρι και την τελική της ευθεία, καθώς για μία ακόμα φορά έφτασε έως και τα ημιτελικά στη “ζώνη” των μεταλλίων, αλλά το φινάλε δεν ήταν το ανάλογο.
Στους “4” ορθώθηκε μπροστά της το ανυπέρβλητο εμπόδιο της οικοδέσποινας Γερμανίας η οποία και μας κέρδισε πιο εύκολα στον ημιτελικό του Μονάχου από ότι δείχνει το τελικό 76-73 και μας έστειλε στο μικρό τελικό και στη διεκδίκηση του χάλκινου μετάλλιο μετά από ένα ματς που ήταν πρωταγωνιστής ο μετέπειτα παίκτης του Ολυμπιακού Κρίστιαν Βελπ με 15 πόντους.
Για την ιστορία η Ελλάδα έχοντας ξεμείνει από δυνάμεις και με αντίπαλο στο ματς τρίτης θέσης κόντρα στην πολύ ισχυρή Κροατία έχασε και εκείνη την ευκαιρία με το “βαρύ” 99-59 και έμεινε με την τέταρτη θέση και άδεια χέρια στο τέλος του τουρνουά.
Ευρωμπάσκετ 1995: ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ 60-52 (ημιτελικός)
Θέση στο Ευρωμπάσκετ: 4η
Οχτώ χρόνια μετά το θρίαμβο του 1987 στο ΣΕΦ που άλλαξε την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού η Ελλάδα φιλοξένησε ένα ακόμα Ευρωμπάσκετ το 1995 στο ΟΑΚΑ και όλοι ήλπιζαν το έπος να επαναληφθεί και να έρθει μία ακόμα κορυφή.
Όλοι υπολόγιζαν όμως στο κατάμεστο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων την 1η Ιουλίου του 1995 χωρίς τους… Γιουγκοσλάβους των Ντίβατς, Ντανίλοβιτς, Τζόρτζεβιτς, Σάβιτς, Περάσοβιτς και πολλών ακόμα και φυσικά του Ντούσαν Ίβκοιτς, καθώς μετά από ένα σκληρό και γεμάτο ένταση παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο ήρθε ο αποκλεισμός στο φινάλε με 60-52 και το… τέλος των ονείρων για μία αλησμόνητη διάκριση.
Σε εκείνο το ματς μεγάλη “ζημιά” μας είχε κάνει ο Ντανίλοβιτς με 19 πόντους, ενώ ο Παναγιώτης Φασούλας σε μία από τις τελευταίες του παραστάσεις με τα γαλανόλευκα είχε 14 πόντους και 11 ριμπάουντ.
Η “κατάρα” βέβαια συνεχίστηκε εντός των τειχών για την Εθνική, αφού χάθηκε και ο μικρός τελικός από την Κροατία με 73-68 και μία ακόμα ευκαιρία έστω και για το χάλκινο μετάλλιο με έναν ίδιο αντίπαλο όπως δύο χρόνια πριν στο Μόναχο.
Ευρωμπάσκετ 1997: ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ 88-80 (ημιτελικός)
Θέση στο Ευρωμπάσκετ: 4η
Για ένα ακόμα Ευρωμπάσκετ το 1997 η Ελλάδα έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά και όλοι πίστεψαν ότι θα “σπάσει” το σερί των τετάρτων θέσεων με ένα μετάλλιο αυτή τη φορά στη Βαρκελώνη.
Όμως και πάλι όπως και το 1995 ο “κακός δαίμονας” των Γιουγκοσλάβων εμφανίστηκε μπροστά μας στον ημιτελικό και μας… “πλήγωσε”.
Αυτή τη φορά με θύτη τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα (22 πόντους) οι “γιούγκοι” μας κέρδισαν στο “Palau San Jordi” στις 5 Ιουλίου με 88-80 και μας έκαναν τόσο μεγάλη ζημιά που και πάλι δεν καταφέραμε να συνέλθουμε στο μικρό τελικό και να κατακτήσουμε τουλάχιστον το χάλκινο μετάλλιο.
Στο ματς τρίτης θέσης η Ρωσία μας “διέλυσε” με 97-77 και μας άφηνε για μία ακόμα φορά τέταρτους, ενώ λίγες ώρες μετά η τρομερή Γιουγκοσλαβία κατακτούσε ξανά το χρυσό μετάλλιο.
Ευρωμπάσκετ 2001: ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ 80-75 (φάση των “16”)
Θέση στο Ευρωμπάσκετ: 9η
Μετά την αποτυχημένη πορεία του 1999 στη Γαλλία όπου η Εθνική αποκλείστηκε από τον όμιλο χωρίς νίκη οι ελπίδες για διάκριση αναπτερώθηκαν στο Ευρωμπάσκετ του 2001 που φιλοξενήθηκε στην Τουρκία.
Με προπονητή τον Κώστα Πετρούπουλο και ένα μείγμα παλιών και νέων παικτών η Ελλάδα προκρίθηκε ως δεύτερη από τον όμιλο της κάτι που σήμαινε ότι θα έπρεπε να δώσει ένα ακόμα ματς (φάση των “16”) για να προκριθεί στα προημιτελικά.
Αντίπαλος της στις 3 Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν η Γερμανία του τότε νεαρού σταρ Ντιρκ Νοβίτσκι σε ένα ματς που πραγματικά μέχρι και σήμερα “πονάει” ιστορικά την Εθνική μας καθώς το κέρδιζε με +19 στο πρώτο δεκάλεπτο (29-10) και με με +16 στο ημίχρονο (47-31), αλλά η “κατάρρευση” στο δεύτερο μέρος ήταν τεράστια και ήρθε ο σοκαριστικός αποκλεισμός από τα πάντσερ (25 πόντους και 15 ριμπάουντ ο Νοβίτσκι) με 80-75 μετά και από χαμένες κρίσιμες βολές στο τέλος του Θοδωρή Παπαλουκά.
Πάντως η αντίπαλος μας δεν κατέκτησε ούτε και εκείνη μετάλλιο χάνοντας στο μικρό τελικό με 99-90 από την Ισπανία.
Ευρωμπάσκετ 2003: ΕΛΛΑΔΑ – ΙΤΑΛΙΑ 59-62 (προημιτελικός)
Θέση στο Ευρωμπάσκετ: 5η
Το Ευρωμπάσκετ του 2003 φιλοξενήθηκε στη Σουηδία και πάλι η Εθνική μας με μία παρόμοια σύνθεση όπως το 2001 ήλπιζε πως εκείνη θα ήταν η φορά που θα επέστρεφε στο βάθρο.
Η πορεία με της με τον Γιάννη Ιωαννίδη στην άκρη του πάγκου ήταν πολύ καλή και προκρίθηκε απευθείας στα προημιτελικά όπου και στις 13 Σεπτεμβρίου στη Στοκχόλμη αντιμετώπισε την Ιταλία.
Μετά από ένα “θρίλερ” και ένα πολύ σκληρό ματς η Ελλάδα γνώρισε και πάλι μία απροσδόκητη ήττα στο φινάλε με 62-59, αφού έχασε για ένα ακόμα νοκ-άουτ παιχνίδι κρίσιμες βολές, αλλά και το σουτ ισοφάρισης στα 2” με τον Δημήτρη Παπανικολάου και αποκλείστηκε μένοντας εκτός “ζώνης” μεταλλίων.
Αυτή θα ήταν και η τελευταία “πίκρα” που πήρε μέχρι την αξέχαστη πορεία δύο χρόνια μετά στο Βελιγράδι όπου ανέβηκε στην κορυφή.