Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Στις 16/7/07, ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του Κιντέλ Γουντς για δυο χρόνια.
Ο τότε 26χρονος φόργουορντ ερχόταν κατευθείαν από το ΝΒΑ, έχοντας παίξει σε 167 ματς (4,1 πόντοι-2,3 ριμπάουντ).
Οι θητείες σε Μπλέιζερς (2002-2004), Χιτ (2005) και Νικς (2005/06) είχαν αρκετή περιπέτεια. Άλλωστε, αυτή η λέξη πάντα τον χαρακτήριζε.
Την σεζόν 2004/05, συνελήφθη για παράνομες κυνομαχίες στο σπίτι του και κακοποίηση ζώων. Τελικά, την γλίτωσε με 80 ώρες σε κοινωνική εργασία και 10.000 δολάρια.
Οι κακές συνήθειες δεν είχα σταματήσει εκεί, όταν αστυνομικοί τον έπιασαν να οδηγεί χωρίς δίπλωμα και άδεια, αλλά με… μαριχουάνα. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα για τον παίκτη, όσον αφορά το ΝΒΑ.
Και εδώ μπαίνει ο Ολυμπιακός.
Για όσους ήξεραν το ιστορικό του παίκτη, η κίνηση αυτή είχε πολύ ρίσκο. Αγωνιστικά, ο Γουντς μπορούσε να δώσει πολλά. Καμία αμφιβολία. Το θέμα ήταν τι θα έκανε έκτος παρκέ.
Σε 23 ματς Ευρωλίγκας με τους ερυθρολεύκους είχε 10,7 πόντους (53,8% δίποντα, 36,5% τρίποντα, 78,7% βολές), 4 ριμπάουντ, 1,2 ασίστ και 9,9 PIR σε 24:20’.
Ακόμα κι αν δεν ταίριαζε στα γούστα του Πίνι Γκέρσον, ο Γουντς έβγαζε μία απαράμιλλη δυναμική στο παρκέ. Ευχή και κατάρα, θα έλεγε κανείς.
”Πάντα έλεγα στους προέδρους να μην παίρνουν παίκτες παίκτες που δεν ταιριάζουν στα θέλω του προπονητή. Τους επέλεγαν από τα στατιστικά. Για παράδειγμα εγώ δεν θα έδινα 2.7 εκατ. ευρώ στον Ματσιγιάουσκας όταν το συνολικό μπάτζετ ήταν 9. Ούτε τον Κιντέλ Γουντς θα έφερνα. Δεν ταιριάζαμε με τους παίκτες που ήρθαν. Έτσι λειτουργεί ο Ολυμπιακός”
Το διετές συμβόλαιο των δυο πλευρών δεν εξαντλήθηκε ποτέ. Στο φινάλε της σεζόν 2007/08, ο Γουντς απομακρύνθηκε από την ομάδα.
Είχε προηγηθεί το θετικό σε μαριχουάνα δείγμα του Αμερικανού πριν τον τέταρτο Τελικό πρωταθλήματος κόντρα στον Παναθηναϊκό.
Αυτή ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στον Ολυμπιακό, αφού στον τρίτο Τελικό είχε ρίξει μπουνιά τον Ντέγιαν Τομάσεβιτς, μετά από τσακωμό των δύο.
Τα εμφανή σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του ήταν ο βασικός αγωνιστικός λόγος, που ο Γουντς δεν έκανε την καριέρα που θα μπορούσε, βάσει δυνατοτήτων.
Αν και όλα τα παραπάνω, αρκούν σε κάθε ομάδα να προσπεράσει το όνομά του.
Αποκορύφωμα, τα ίδια και χειρότερα που έκανε στην Φορτιτούντο την σεζόν 2008/09, όταν σε μία έξοδό του έπαιξε ξύλο στους δρόμους της Μπολόνια, χτυπώντας και έναν ταξιτζή.
Το ίδιο έκανε και στην… προπόνηση της ομάδας, όταν έστειλε στο νοσοκομείο συμπαίκτη του!
Αν και μόλις 28 χρονών, η καριέρα του Γουντς ουσιαστικά είχε τελειώσει. Για τους λόγους που διαβάσατε ήδη παραπάνω.
Πήρε μία τελευταία ευκαιρία στην Πρόκομ (2008-2010), έχοντας σε 25 ματς Ευρωλίγκας 15,9 πόντους. Έδειξε τι ήταν ικανός να κάνει. Αλλά ήταν και αργά.
Ακολούθησαν Κριλία (Ρωσία), ξανά Πρόκομ, Μακάμπι Χάιφα (Ισραήλ), Ντίπρο (Ουκρανία), Χιπουσκόα (Ισπανία), Κοσζαλίν (Πολωνία) και Σολέ (Γαλλία).
Το 2019, όντας πλέον… ασπρομάλλης, ολοκλήρωσε την καριέρα του, αφού πήρε μέρος και στην BIG3, την λίγκα 3Χ3 παλαίμαχων παικτών.
Αν και έζησε λίγους μήνες στην Ελλάδα, ο Γουντς άφησε το αποτύπωμά του. Δυστυχώς, λίγοι θυμούνται το πόσο καλός παίκτης μπορούσε να γίνει.
Όλοι, όμως, θυμόμαστε ότι χαράμισε το ταλέντο του.
”Πραγματικά έμαθα πολλά από την πρώτη μου χρονιά στην Ευρώπη με τον Ολυμπιακό. Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος εάν θα δούλευα εκεί, γιατί είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα σε σχέση με το NBA. Η προσαρμογή ήταν δύσκολη και δεν μιλάω μόνο για το μπάσκετ. Μιλάμε για μία διαφορετική κουλτούρα, συν του ότι ήμουν μακριά από την οικογένειά μου και δεν μιλούσα την ίδια γλώσσα. Ήταν δύσκολα, αλλά πιστεύω πως όλα πήγαν καλά”
Δεν πήγαν.