Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Για έναν άνθρωπο που ολόκληρη η ενήλικη ζωή είναι συνυφασμένη με ένα και μόνο μέρος, αυτός ο χώρος θα είναι ιερός ό,τι κι αν συμβεί. Όπως κι αν συμβεί και, κυρίως, όπως και αν τελειώσει. Άλλωστε, ο Τζιμ Μπέιχαϊμ ήταν πάντοτε υποστηρικτής του «μη λυπάσαι που τελειώνει. Να είσαι χαρούμενος που συνέβη».
Η τελευταία φορά που ο 78χρονος Αμερικανός προπονητής, θρύλος του πανεπιστήμιου Σίρακιουζ και του NCAA, δεν αγωνίστηκε, κοουτσάρισε ή εργάστηκε στους «πορτοκαλί» ήταν ως τελειόφοιτος λυκείου, πριν από 61 έτη. Πάτησε το πόδι του στο σχολείο το 1962, αποφοίτησε το ’66 και αμέσως δέχθηκε μία θέση προπονητή γκολφ αντί 2.000 δολαρίων και το πόστο του ασίσταντ κόουτς στο μπάσκετ, δίχως αμοιβή…
Μία θρυλική πορεία!
Τότε, δεν γνώριζε τι θα επακολουθήσει, 57 χρόνια αργότερα, όταν κλήθηκε, έπειτα από 47 διαδοχικές σεζόν(!) στην άκρη του πάγκου των «OrangeMen», να αποχωρήσει από το κολέγιο και από την προπονητική. Μόνο εκεί, στο αγαπημένο του Σίρακιουζ, το οποίο δεν άφησε ποτέ όσες ευκαιρίες και προτάσεις κι αν είχε. Το τόσο λατρεμένο, που όταν κάποτε έφτασε στη Χαβάη για το φημισμένο τουρνουά Maui Invitational και τον ρώτησαν πώς του φαίνεται το διάσημο νησί, αποκρίθηκε αφοπλιστικά: «Είναι σαν το Σίρακιουζ, τον Απρίλιο!».
Στα 47 χρόνια που καθοδήγησε το σχολείο, μέτρησε ρεκόρ 1.015 νικών και 440 ηττών και είναι δεύτερος στην ιστορία του NCAA, πίσω μόνο από τον επίσης σπουδαίο, Μάικ Σιζέφσκι (1.202 νίκες). Το πανεπιστήμιό του αγωνίστηκε 35 φορές στο τελικό τουρνουά, την περιβόητη «March Madness», έφτασε πέντε φορές (1987, 1996, 2003, 2013, 2016) στο φάιναλ φορ και ηττήθηκε σε δύο τελικούς. Το 1987 οι «πορτοκαλί» έχασαν από το νικητήριο σουτ του Κιθ Σμαρτ της Ιντιάνα και το 1996 τον νίκησε με το Κεντάκι ο Ρικ Πιτίνο, τον οποίο κάποτε ο Μπέιχαϊμ ήθελε τόσο πολύ ως βοηθό του, που είχε «εισβάλλει» στον γάμο του άλλοτε κόουτς του Παναθηναϊκού και της Εθνικής για να τον περάσει από συνέντευξη!!!
Το 2003, όμως, με σταρ τον Καρμέλο Άντονι και καταλυτικούς τους μετέπειτα παίκτες του Πανιωνίου του Ολυμπιακού, Τζέρι ΜακΝαμάρα και Χακίμ Ουόρικ αντίστοιχα, κατέκτησε τον τίτλο! Ο μεγάλος στόχος του είχε γίνει πραγματικότητα. Δύο χρόνια μετά, ως μία ακόμη μεγαλύτερη ένδειξη ανταμοιβής της πορείας του, έγινε μέλος του Hall Of Fame.
Η αποχώρησή του ήταν σαν τον χαρακτήρα και τη φιλοσοφία του. Αντισυμβατική. Δεν περιλάμβανε τις τιμές του Σιζέφσκι και, αντίθετα, ήταν και παράδοξη. Μετά την ήττα από το Ουέικ Φόρεστ, ο Αμερικανός κόουτς ρωτήθηκε για το μέλλον του. Πέταξε το γάντι στο πανεπιστήμιο. Πολλοί λένε πως ήθελε να φύγει, αλλά… δεν ήθελε κιόλας. Άλλοι πως ήταν πολύ πεισματάρης για να παραιτηθεί. Τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση η διοίκηση του Σίρακιουζ, με μία λιτή ανακοίνωση, στην οποία συμπεριλήφθηκαν δηλώσεις του βοηθού και αντικαταστάτη του, Έιντριαν Ότρι, αλλά… όχι του ίδιου του Μπέιχαϊμ.
Full exchange between Jim Boeheim and @DonnaDitota1: pic.twitter.com/kfXtvZC0JD
— Brendan Marks (@BrendanRMarks) March 8, 2023
Η… μη ανακοίνωση της αποχώρησής του έμοιαζε με μελαγχολικό νέο. Όπως παρατήρησε ο Σεθ Ντέιβις, στην ιστοσελίδα The Athletic, «αυτό δεν ήταν πρωτόγνωρο για τον Τζιμ, ο οποίος μεγάλωσε πλάι στο Γραφείο Τελετών που άνηκε για δεκαετίες στην οικογένειά του, στην περιοχή Λάιονς της Νέας Υόρκης». Μάλιστα, ως έφηβος, συνήθιζε να είναι συνοδηγός στη νεκροφόρα του πατέρα του, όταν πήγαινε να παραλάβει κάποιον εκλιπόντα. Για τον Τζιμ Μπέιχαϊμ, μακάβρια νέα δεν υπήρχαν.
Η καριέρα του ήταν πιο «λαμπερή». Το 1969 προήχθη σε full-time βοηθό προπονητή, με αύξηση ετήσιου μισθού στις 8.000 δολάρια. Επτά χρόνια αργότερα, όταν ο χεντ κόουτς Ρόι Ντάνφορθ αποχώρησε επιλέγοντας την πιο «παχιά» επιταγή του Τουλέιν, η θέση έγινε δική του. Ήταν εξαρχής επιβλητικός. Η «ήσυχη» αποχώρησή του προκαλεί τώρα θόρυβο… Δεν είναι λίγοι εκείνοι που απορούν: «Πού πηγαίνει πια το Σίρακιουζ;»