Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Δεν είναι συνηθισμένο, όπως λένε, να ευθυγραμμίζονται απόλυτα τα άστρα και όλοι οι πλανήτες. Όταν συμβαίνει, δείχνει μαγικό, ίσως και λογοτεχνικό. Σίγουρα, πάντως, μοιάζει… κινηματογραφικό.
Το βράδυ της 4ης Απριλίου 1968 φάνηκε να τα συνδυάζει όλα. Μία σπουδαία ομάδα, μία μεγάλη ιστορία. Μία συγκινητική ιστορία, που ξέφευγε ακόμη και από τους οπαδικούς διαχωρισμούς. Η συνοδεία μίας χαρακτηριστικής ραδιοφωνικής φωνής, απαραίτητη. Για κάποιους, ακόμη και χρόνια αργότερα, όλο αυτό ήταν σαν ένα ευφάνταστο και υπερβολικά αισιόδοξο σενάριο ταινίας.
Πού να φαντάζονταν ότι, πενήντα χρόνια μετά, αυτό το σενάριο που θα «γεννούσε» ένα συμβολικό φιλμ, θα ήταν βγαλμένο μέσα από την ίδια τη ζωή. Μέσα από την «ωραία ζωή» και την πορεία της ομάδας μπάσκετ της ΑΕΚ, της πρώτης ελληνικής ομάδας που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο. Σήμερα (4/4), συμπληρώνονται 55 χρόνια από τον «κιτρινόμαυρο» θρίαμβο επί της Σλάβια Πράγας, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1968, στο κατάμεστο από 80.000 θεατές Παναθηναϊκό Στάδιο.
55 χρόνια από την ακτινοβόλο βραδιά στο Καλλιμάρμαρο των 80.000 θεατών, που σόκαρε την Ευρώπη. 55 χρόνια από την πρώτη διεθνή επιτυχία ελληνικής ομάδας, που «απογείωσε» τον ελληνικό αθλητισμό και αφύπνισε συνειδήσεις.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ» pic.twitter.com/eR4usvDETS— AEK B.C. (@aekbcgr) April 3, 2023
«Kέρδισε, επειδή δεν μπορούσε να χάσει»!
Για εκείνον τον άθλο, αγωνιστικά και μη, λίγα πράγματα έχουν μείνει κρυφά. Λίγες λέξεις δεν γράφτηκαν και ελάχιστες ιστορίες παρέμειναν στα χείλη των πρωταγωνιστών δίχως να τις ξεστομίσουν με αναπόληση και περηφάνια. Πέντε χρόνια νωρίτερα, όμως, μία ατάκα στην κινηματογραφική ταινία «1968», του Τάσου Μπουλμέτη, σχεδόν «ζωγράφισε» τον «καμβά» της επιτυχίας του «Δικέφαλου» και περιέγραψε με ανατριχιαστική ακρίβεια το πεπρωμένο των παικτών του κόουτς Νίκου Μήλα…
«Εκείνη η ομάδα κέρδισε, επειδή δεν μπορούσε να χάσει»!
Ο τελικός της Αθήνας αποτελεί ακόμη ένα ορόσημο του ελληνικού αθλητισμού. Είναι μία πρώτη ιστορία της νίκης της φαντασίας επί της πραγματικότητας, της επικράτησης του ανέφικτου επί του ουτοπικού. Το τελικό 89-82 και η θρυλική φωτογραφία με το γεμάτο Καλλιμάρμαρο κοσμεί ακόμη τα γραφεία της FIBA Europe. Οι φανέλες των πρωτεργατών εκείνης της ομάδας, του Γιώργου Αμερικάνου και του Γιώργου Τρόντζου, το Νο10 και Νο6 αντίστοιχα, κοσμούν την οροφή της έδρας της Ένωσης, στα Άνω Λιόσια. Η ιστορία της «χρυσής» ΑΕΚ του 1968, ωστόσο, ξεκίνησε νωρίτερα. Και είχε αρχίσει και με ανείπωτο πόνο…
