Του Αντώνη Στρογγυλάκη / info@eurohoops.net
Ο Πάου Γκασόλ θα είναι ένας εκ των τριών πρεσβευτών του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2023, μαζί με τον Καρμέλο Άντονι και τον Λουίς Σκόλα. Ο Ισπανός θρύλος του μπάσκετ, μίλησε στο Eurohoops για τη διοργάνωση, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, την ελληνοποίηση Γουόκαπ, ενώ δεν άφησε ασχολίαστο το βραβείο MVP στο ΝΒΑ.
“Σαν οπαδός του αθλήματος, το μόνο που θέλω είναι να βλέπω μπάσκετ. Θα ήθελα να δω ομάδες να ξεχωρίζουν απ’ τις υπόλοιπες με τον τρόπο που παίζουν. Πάντα υπάρχουν αγαπημένες ομάδες. Όμως τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πως ακόμη και να είσαι φαβορί δεν σημαίνει ότι θα κερδίσει κιόλας. Αρχικά, είμαι ενθουσιασμένος με την εθνική μας (Ισπανία). Γιατί πολύ απλά μπορεί και συνεχίζει να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο και να είναι η Νο1 ομάδα του κόσμου“.
Όσο για την εθνική Αμερικής: “Πάντα εμφανίζονται προετοιμασμένοι και ως το μεγάλο φαβορί. Όλοι αναρωτιούνται τι ομάδα θα κατεβάσουν, ποιους παίκτες θα φέρουν. Προφανώς, θα είναι όλοι τους πάλι ταλαντούχοι όπως κάθε φορά. Το θέμα είναι, θα μπορέσουν να παίξουν στο υψηλότερο επίπεδο συλλογικά;“.
Για τη διοργάνωση και τις χώρες στις οποίες θα διεξαχθεί το τουρνουά: “Το πιο συναρπαστικό είναι αυτό. Ότι το τουρνουά θα διεξαχθεί σε διάφορα μέρη της Ασίας και η τελική φάση στις Φιλιππίνες. Ως πρεσβευτής μάλιστα, είμαι χαρούμενος που θα ζήσω μία τέτοια στιγμή και που βλέπω το άθλημα να αναπτύσσεται όλο και περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια“.
Όσο για τις μνήμες που έχει με τη φανέλα της Ισπανίας απέναντι στην Ελλάδα και τον τραυματισμό του: “Ήταν σίγουρα ιδιαίτερη στιγμή. Παίξαμε πολύ καλά καθ’ όλη τη διάρκεια του τουρνουά. Όλα τα ματς τα κερδίσαμε σχεδόν εύκολα. Καταφέραμε και παίξαμε στο υψηλότερο επίπεδο που θα μπορούσαμε. Έπειτα βρεθήκαμε με την Αργεντινή, η οποία το 2004 πήρε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν ένα δύσκολο ματς. Δυστυχώς για εμένα και την ομάδα μου τραυματίστηκα. Όλο αυτό που συνέβη δεν επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ομάδα, αντιθέτως έδωσε μία αίσθηση ενότητας, πράγμα που σημαίνει ότι μας ώθησε να γίνουμε καλύτεροι στο κρίσιμο τελευταίο ματς.
Παίξαμε τρομερό μπάσκετ και στις δύο πλευρές του παρκέ, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Η Ελλάδα πέρασε κερδίζοντας του Αμερικάνους στον ημιτελικό. Ήταν μία ομάδα που φαινόταν φαβορί. Έπαιζε σε πολύ υψηλό επίπεδο. Η δική μας εμφάνιση όμως ήταν απολαυστική. Ήταν ένα απ’ τα αγαπημένα μου παιχνίδια, παρόλο που έβλεπα το ματς όντας τραυματίας στον πάγκο. Ήταν σίγουρα μία μεγάλη μπασκετική γιορτή και κερδίσαμε το πρώτο μας Παγκόσμιο Κύπελλο. Είμαι πολύ υπερήφανος για ότι έχουμε καταφέρει ως εθνική ομάδα και ιδιαίτερα για την ανάπτυξη του μπάσκετ. Ανυπομονώ να δω εάν θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε αυτό το επίπεδο”.
Για την ελληνοποίηση Γουόκαπ, όπως έγινε αντίστοιχα με την περίπτωση Μπράουν στην Ισπανία: “Υπάρχουν κανόνες. Κι εφόσον οι κανόνες το επιτρέπουν καλώς γίνεται. Βέβαια, πιστεύω πως για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρχει ένα δέσιμο με τη χώρα. Δεν ξέρω. Το να παίζεις στο εγχώριο πρωτάθλημα για κάποιο χρονικό διάστημα σε κάνει να μπορείς να αγωνίζεσαι με την εθνική; Δεν ξέρω ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι σχετικοί παράμετροι, αλλά έτσι το βλέπω εγώ. Αυτό που σίγουρα γνωρίζω, είναι ότι η εθνική μας (Ισπανία) έχει αρκετούς πολιτογραφημένους ή μη ισπανικής καταγωγής παίκτες.
Αυτοί όμως, έζησαν καιρό εδώ, μιλούν τη γλώσσα, μεγάλωσαν εδώ, με αυτό το σύστημα. Μερικοί απ’ αυτούς είναι ο Μίροτιτς, ο Ιμπάκ. Αυτό το βλέπω κάπως πιο λογικό. Γι’ αυτό τον λόγο υπήρξε και η διαμάχη με τον Λορέντζο Μπράουν. Βέβαια, στο τέλος της ημέρας, είναι απολύτως αποδεκτό, αφού το επιτρέπουν οι κανόνες. Πόσο μάλλον αν και ο παίκτης δώσει το είναι του για να κερδίζει η ομάδα του. Ο Μπράουν έπαιξε πολύ καλά. Τον αγκαλιάσαμε όλοι. Η συνεισφορά του ήταν σημαντική και ουσιαστική. Οι φίλαθλοι έτσι κι αλλιώς νοιάζονται για το εάν παίζει καλά η ομάδα τους. Τους αρέσει όταν η εθνική τους αγωνίζεται έτσι όπως πρέπει.
Εάν για παράδειγμα, η Ελλάδα κατακτήσει το Παγκόσμιο με τον Γουόκαπ, τότε θα είναι χαρούμενοι να τον αποκαλούν Έλληνα”.
“Και πάλι, δεν γνωρίζω εάν θα αλλάξουν οι κανόνες κάποια στιγμή. Αυτό δεν θα το εξετάσω εγώ, αλλά η FIBA. Η πλειοψηφία των εθνικών ομάδων και χωρών, συμφωνεί πάντως με αυτούς του κανόνες. Βέβαια, αυτό φέρει ευθύνη και στους “ξένους” παίκτες να καταλάβουν το που βρίσκονται. Αν εγώ, έπαιζα σε άλλη χώρα, θα ήταν δική μου ευθύνη να υπερασπιστώ την χώρα αυτή, τα χρώματα της φανέλας και την ιστορία αυτής της χώρας. Θα δούμε στο μέλλον πως θα πάει“.
Τέλος, για το βραβείο MVP στο ΝΒΑ, είπε: “Η συζήτηση αυτή που γίνεται το τελευταίο διάστημα, γίνεται γιατί πολύ απλά, ο Γιόκιτς κέρδισε δύο συνεχόμενες φορές το βραβείο MVP. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο το είχε κερδίσει επίσης δύο φορές, πριν απ’ αυτό. Τώρα υπάρχει και ο Εμπίντ, ο οποίος έπαιξε καλό μπάσκετ και στο υψηλότερο επίπεδο. Γι’ αυτό και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης. Ο Γιάννης, για ακόμη μία χρονιά έπαιξε απίστευτα, βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο που θα μπορούσε να είναι. Στο τέλος της ημέρας, οι Σίξερς τερμάτισαν 3οι. Συνήθως, το παίρνουν οι παίκτες που βρίσκονται στις ομάδες με την καλύτερη κατάταξη.
Παρόλα αυτά, αυτοί που ψηφίζουν είναι άτομα από τα media, επομένως είναι στο χέρι τους τον ποιον θα βγάλουν. Φέτος, αποφάσισαν να κερδίσει ο Εμπίντ. Ειλικρινά, είμαι πολύ χαρούμενος που κέρδισε ο Τζοέλ. Είμαι χαρούμενος και υπερήφανος, γιατί αυτοί οι τρεις παίκτες είναι διεθνείς. Αυτό δείχνει σε έντονο βαθμό και την ανάπτυξη του αθλήματος και την επιρροή των διεθνών παικτών“.
Όσο για τον Γιάννη, είπε: “Είναι υπέροχο να βλέπω το τι έχει καταφέρει ο Γιάννης και τι αντιπροσωπεύει για το Μιλγουόκι, την Ελλάδα και το διενθές μπάσκετ.
Για τον Γιόκιτς: “Ο Νικόλα έχει κάνει μοναδική δουλειά. Δεν το κάνει απλά και μόνο για ατομική αναγνώριση. Αγαπά το μπάσκετ και δίνει τα πάντα στο παρκέ. Κάνει τεράστια διαφορά για την ομάδα του. Για να δούμε εάν θα κατακτήσει φέτος το πρωτάθλημα“.
Τέλος για τον Εμπίντ, δήλωσε: “Το μόνο που έχω να του πω είναι συγχαρητήρια. Παρακολουθούσα το βίντεο με την ανακοίνωση του βραβείου MVP και ήταν πολύ συναισθηματική στιγμή. Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτόν“.
“Όποιος κι αν το πάρει θα πρέπει να είστε όλοι χαρούμενοι. Γιατί στο τέλος της ημέρας, μπορεί να είναι ένα σημαντικό βραβείο, αλλά όχι το πιο σημαντικό. Είναι ένα ομαδικό άθλημα. Ο απώτερο σκοπός είναι ένας. Το πρωτάθλημα“.
Δείτε τη συνέντευξη του Πάου Γκασόλ στο Eurohoops: