Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Δεν υπήρξε ούτε ένα Final Four που ο Ολυμπιακός να μην επέστρεψε από την “κόλαση” τα τελευταία χρόνια. Ακόμα και το 2010 βρέθηκε λίγα δευτερόλεπτα μακριά από τον αποκλεισμό όταν η Παρτίζαν προηγήθηκε με ένα καλάθι λίγο πριν το τέλος, αλλά εμφανίστηκε ο Τζος Τσίλντρες ως από μηχανής Θεός για να σώσει την κατάσταση και να οδηγήσει το ματς στην παράταση όπου το κέρδισε.
Από το -19, από το -17 κι ούτε καθεξής, οι “ερυθρόλευκοι” απέδειξαν όλα αυτά τα χρόνια πως διαθέτουν το DNA της ομάδας που αρνείται να χάσει, απέναντι σε αντιπάλους με μεγαλύτερο μπάτζετ και συνήθως την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τις 3/4 φορές για την ακρίβεια, μετατρέποντας τα μεταξύ τους παιχνίδια σε “εκατόμβη” ηττών για τη “ρωσική αρκούδα”, σε τρία ανεπανάληπτα “Deja Vu”.
Ολυμπιακός – ΤΣΣΚΑ 62-61 (Κωνσταντινούπολη 2012)
Η αρχή έγινε στην Πόλη. Την … πόλη των θαυμάτων. Το χρονόμετρο έγραφε 27:56. Το σκορ ήταν 53-34. Η ΤΣΣΚΑ είχε κυριαρχήσει απόλυτα μέσα στο γήπεδο, ως το ακλόνητο φαβορί απέναντι στον Βασίλη Σπανούλη, τον Γιώργο Πρίντεζη, τον Κάιλ Χάινς, τον Πέρο Άντιτς και 3-4 … αμούστακους (Παπανικολάου, Σλούκα, Μάντζαρη) που έπαιζαν βασικοί.
Ο αείμνηστος Ντούντα Ίβκοβιτς πήρε τάιμ άουτ, είπε απλά να παίξουν καλά κι ό,τι γίνει, ρίχνοντας στο παρκέ ένα σχήμα χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη: με Μάντζαρη, Σλούκα, Χάινς, Πρίντεζη και Κέσελ.
Κι όμως. Από το 53-34 ο Ολυμπιακός έκανε σερί 14-0 μειώνοντας σε 53-48 και το ματς έγινε ντέρμπι.
Τα υπόλοιπα γράφτηκαν στο βιβλίο της ιστορίας της Ευρωλίγκας με χρυσά γράμματα. Ο Παπανικολάου (χωρίς άστοχο σουτ σε εκείνο το Final Four) μείωσε στον πόντο με 2/2 βολές, ο Σισκάουσκας αστόχησε σε δύο δικές του 9.7” για το φινάλε, η μπάλα πήγε στον Σπανούλη, ασίστ στον Πρίντεζη και … απογείωση.