Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Για τους προληπτικούς, οι συμπτώσεις αυτές … γέρνουν τις πιθανότητες υπέρ του Ολυμπιακού!
Ο Ολυμπιακός κατέκτησε τότε την τελευταία του Ευρωλίγκα και μάλιστα πετυχαίνοντας το back to back που ήρθε η Έφες Αναντολού το 2021 και το 2022 για να διαδεχτεί. Είχε προηγηθεί ένα αντίστοιχο το 2004 και το 2005 από τη Μακάμπι.
Ποιος να ξεχάσει εκείνον τον τελικό όταν η Ρεάλ προηγήθηκε με 17 πόντους διαφορά (27-10) στο ξεκίνημα του αγώνα, αλλά στη συνέχεια ο Ολυμπιακός όχι μόνο κάλυψε γρήγορα το χάντικαπ, αλλά στην τελευταία περίοδο έβαλε … 39 πόντους κι από το 61-61 νίκησε με το επικό 100-88!
O Oλυμπιακός έφτασε τότε τους τρεις τίτλους κι αύριο στο Final Four του Κάουνας (20:00, Novasports Prime), θα διεκδικήσει τον τέταρτο και πάλι απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Προφανώς οι παραδόσεις δεν παίζουν ρόλο, ειδικά όταν μιλάμε για μία δεκαετία διαφορά από εκείνο το παιχνίδι στο Λονδίνο, αλλά υπάρχουν κάποιες συγκυρίες, κάποιες συμπτώσεις που για τους… προληπτικούς ευνοούν τον Ολυμπιακό:
– Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν προπονητής του Ολυμπιακού τότε όπως και τώρα. Σίγουρα με διαφορετική εμπειρία και νοοτροπία, αλλά ο “Coach B” είχε κατακτήσει τότε τον τίτλο απέναντι στη Ρεάλ του Πάμπλο Λάσο που τώρα βλέπει το συνεργάτη του, Τσους Ματέο να καθοδηγεί τη “Βασίλισσα”.
– To 2013 ήταν η τελευταία φορά που ένας παίκτης του Ολυμπιακού αναδεικνυόταν MVP της κανονικής περιόδου και δεν ήταν άλλος από τον θρυλικό Βασίλη Σπανούλη. Φέτος ήρθε η σειρά του Σάσα Βεζένκοφ να πάρει το πολύτιμο ατομικό βραβείο και να βρεθεί στον τελικό της Ευρωλίγκας.
Να θυμίσουμε πως και το 2010 είχε φτάσει ο Ολυμπιακός στον τελικό (Παρίσι) με MVP τον Μίλος Τεόντοσιτς στην κανονική περίοδο, αλλά είχε χάσει από την Μπαρτσελόνα.
– Όπως τότε έτσι και στο Κάουνας, ο Ολυμπιακός είχε “πνίξει” τον αντίπαλο του που δεν ήταν άλλη από την ΤΣΣΚΑ! Προφανώς δεν γίνεται σύγκριση με τη Μονακό, αφού η ΤΣΣΚΑ ήταν (και) το 2013 το φαβορί, μία ομάδα με τεράστιο μπάτζετ και εμπειρία από Final Four, στοιχεία που η ομάδα από το “Πριγκιπάτο” δεν διέθετε.
Ο “πνιγμός” όμως ήταν ανάλογος, με τη διαφορά πως τότε ο Ολυμπιακός το έκανε από το πρώτο πεντάλεπτο και μετά νικώντας με 69-52, ενώ στο Κάουνας χρειάστηκε να πετύχει μία από τις μεγάλες του ανατροπές, όπως αυτή στο ήδη μυθικό τρίτο δεκάλεπτο.
– Ο ημιτελικός του Λονδίνου ήταν ο πρώτος χρονικά όπως τώρα στο Κάουνας, ενώ αντίπαλο ζευγάρι στο δεύτερο ημιτελικό ήταν το… Ρεάλ-Μπαρτσελόνα. Πάλι.
– Το Final Four είχε γίνει στο Λονδίνο για πρώτη φορά στην ιστορία, όπως τώρα στο Κάουνας. Ο Ολυμπιακός είχε τη συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων του στις εξέδρες, κάτι που συμβαίνει και τώρα στη Λιθουανία, ενώ φυσικά, δεν θα παίξει τον τελικό σε… αφιλόξενο γήπεδο όπως έγινε το 2015 στη Μαδρίτη κατά της Ρεάλ και το 2017 στην Πόλη κατά της Φενέρ.
Από εκείνη την ομάδα- πέρα του Μπαρτζώκα- συναντάμε ξανά τον Κώστα Σλούκα και τον Κώστα Παπανικολάου που πλέον έχουν ηγετικούς ρόλους (όχι ότι υστερούσαν τότε), τον αθλητικό διευθυντή της ομάδας, Χρήστο Μπαφέ, που στο Λονδίνο ήταν υπεύθυνος Τύπου της ΚΑΕ και τον “αιώνιο” φροντιστή, Δημήτρη Πασχόπουλο, που από το 1997 πανηγύρισε όλες τις επιτυχίες των “ερυθρολεύκων”.
Από τη Ρεάλ υπάρχουν στο ρόστερ της ο Σέρχιο Γιουλ, ο Σέρχι Ροντρίγκεθ, αλλά και ο Ρούντι Φερνάντεθ! Ήταν μάλιστα οι τρεις πρώτοι σκόρερ της “Βασίλισσας” στον τελικό με τον Ολυμπιακό στο Λονδίνο, αλλά τώρα όλοι τους βρίσκονται στα … προχωρημένα 30 τους.