Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Ο Ιάκωβος Τσακαλίδης είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση αθλητή. Όχι για αγωνιστικούς λόγους.
Αναφερόμαστε ίσως στην πιο… μπερδεμένη ιστορία των τελευταίων ετών στην αθλητική ζωή της χώρας μας.
Μπορεί για κάποιους να υπερβάλλουμε, όμως αξίζει να διαβάσετε τι πραγματικά συνέβη.
Και τι δεν μάθαμε ποτέ ή μάθαμε λανθασμένα!
Πριν ξετυλίξουμε το κουβάρι της ιστορίας του, ας αναφέρουμε τα πεπραγμένα του ως παίκτης.
Ο Τσακαλίδης γεννήθηκε στις 10/6/79 (μπορεί και… όχι, θα διαβάσετε παρακάτω) και το 1996 ήρθε στην Ελλάδα από την Γεωργία για την ΑΕΚ.
Κάνοντας εξαιρετικές σεζόν με την Ένωση, κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα το 2000 και το Κύπελλο Ελλάδας της ίδιας σεζόν.
Μετά από περιπετειώδη τρόπο εκείνο το καλοκαίρι αποχώρησε για το ΝΒΑ. Τότε ήταν που είχε γίνει pick από τους Σανς στο #25.
Το Φοίνιξ τον ήθελε, παρόλο που ακόμα δεσμευόταν με συμβόλαιο με την ελληνική ομάδα και τελικά τον απέκτησε.
Εκεί έμεινε για τρεις σεζόν (2000-2003), πριν φορέσει τις φανέλες των Γκρίζλις (2003-2006) και Ρόκετς (2006/07).
Σε συνολικά 315 ματς, μέτρησε κατά μέσο όρο 4,8 πόντους, 3,9 ριμπάουντ σε 16′ συμμετοχής.
Κορυφαία στιγμή του οι 23 πόντοι κόντρα στους Καβαλίερς στις 25/3/02 με 9/13 σουτ, 5/5 βολές, 9 ριμπάουντ σε 34′.
To καλοκαίρι του 2007 αποφάσισε να επιστρέψει στην Ευρώπη και την Ελλάδα, με τον Ολυμπιακό να τον ανακοινώνει στις 2/9/07.
Με τους ερυθρολεύκους δεν κατάφερε να ξεχωρίσει, μένοντας στους 4 πόντους-2,5 ριμπάουντ σε 13 ματς Ευρωλίγκας (11:13′).
Μάλιστα, το 2008 αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία μόλις 29 ετών, είδηση που προκάλεσε απορίες.
Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Τσακαλίδης αγωνιζόταν ως Έλληνας, μιας και το 1998 πήρε το ελληνικό διαβατήριο, μετά από προσπάθειες της ΕΟΚ.
Από το 1998 μέχρι το 2003, φόρεσε την φανέλα με το εθνόσημο σε Παγκόσμιο Κύπελλο (1998) και Ευρωμπάσκετ (1999, 2003), έχοντας συνολικά 49 συμμετοχές με 7,12 πόντους.
Πάμε τώρα και στη άλλη πλευρά της ιστορίας. Την αινιγματική.
Ο άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ
Ο Τσακαλίδης εμφανίστηκε στην Ελλάδα και ενώ είχαν ξεκινήσει να έρχονται αρκετοί παίκτες από βόρεια μετά και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Λόγω της εποχής και της. δυσκολίας που υπήρχε στο να βρεθούν πληροφορίες από την Γεωργία για τον παίκτη, πολλά πέρασαν… χωρίς επισήμανση.
Όπως, για παράδειγμα, ποια ήταν η πραγματική καταγωγή του παίκτη, το αθλητικό του υπόβαθρο, ακόμα και η ηλικία του!
Μετά από χρόνια ήρθαν αρκετά στο φως της δημοσιότητας, όπως ότι είχε δελτίο αθλητή κολύμβσης και όχι μπάσκετ στην χώρα του!
Η απόλυτη αποκάλυψη έμελλε, τελικά, να έρθει από τον ίδιο το 2000. Οι Σανς ήθελαν τον παίκτη και είχαν προσφέρει 1 εκατομμύριο δολάρια στην ΑΕΚ.
Ήταν ακόμα και διατεθημένοι να έρθουν στην Ελλάδα για φιλικό με την Ένωση, η οποία θα έπαιρνε όλες τις εισπράξεις ως μέρος της συμφωνίας.
Η διοίκηση της ελληνικής ομάδας, όμως, αντιστάθηκε σθεναρά, με τον Τσακαλίδη να καταφεύγει στο αθλητικό δικαστήριο στο Λονδίνο για την ελευθερία του.
Και εκεί κέρδισε, αφού πρώτα αναγκάστηκε να βγάλει άκυρο το (επταετές) συμβόλαιο με την ΑΕΚ. Πώς;
Δεν υπάρχει Ιάκωβος Τσακαλίδης. Μόνο Αλεξέι Λέντκοβ.
Ναι, ο Τσακαλίδης -ή Λέντκοβ- είχε δηλώσει στο δικαστήριο πως δεν ήταν αυτό το πραγματικό του όνομα, πάντα με την αρωγή του νομικού επιτελείου του Φοίνιξ,
Το Φοίνιξ, πάντως, έδωσε 300.000 δολάρια στην ΑΕΚ, παρά το γεγονός πως δεν ήταν πια απαραίτητο το χρηματικό αντάλλαγμα, μετά και την αναπάντεχη αυτή εξέλιξη.
Η ”βόμβα” που είχε πέσει ήταν μεγάλων διαστάσεων, αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε ουσιαστικά για ένα σκάνδαλο.
Σκάνδαλο, που με τα χρόνια πέρασε στα… αζήτητα, με τον Τσακαλίδη να αγωνίζεται κανονικά στην Εθνική και ακολούθως στον Ολυμπιακό ως Έλληνας.
Υπάρχουν ακόμα αρκετές σκιές πάνω από αυτή την ιστορία. Την ομολογουμένως πρωτόγνωρη ιστορία.
Αρκετά δημοσιεύματα αναφέρουν ότι στο δικαστήριο είχε πει πως ήταν γεννημένος το 1975 στο Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας.
Και αν δεν έχει σημασία το μέρος, τότε έχει σίγουρα σημασία -τουλάχιστον- το πότε γεννήθηκε.
Γιατί σήμερα μπορεί να είναι ακόμα και 48 ετών. Ή 33 όταν αποσύρθηκε. Και όχι 29. Έτσι βγάζει παραπάνω νόημα η απόφασή του το 2008.
Αλλά στο τέλος, ποιος ξέρει; Μόνο ο ίδιος.