Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Οι «σκηνές» είναι ακόμη αποτυπωμένες στο μυαλό του. Δεν τις «ξόρκισαν» ούτε η θέα του τροπαίου στα χέρια του πατέρα του ούτε η μυρωδιά της σαμπάνιας. Ο Τζος Κρένκε θυμάται ακόμη τις… αποτυχίες του.
Αρχικά ήταν το 2018. Ο ΛεΜπρον Τζέιμς άφηνε και πάλι το Κλίβελαντ και στο Ντένβερ θα έπαιζαν τη ζαριά τους. Το τηλεφώνημα στον «Βασιλιά» ήταν η πιο κοντινή προσέγγιση τους… Έναν χρόνο αργότερα, όταν ο Άντονι Ντέιβις αιτήθηκε ανταλλαγή από τους Πέλικανς, το Ντένβερ τον ονειρεύτηκε για λίγο στο πλάι του Γιόκιτς.
«Μπρον» και «AD» έγιναν έναν χρόνο μετά πρωταθλητές ως συμπαίκτες στους Λέικερς, έχοντας νικήσει τους Νάγκετς στους τελικούς της Δύσης, στη «φούσκα» του Ορλάντο. Μέχρι τότε, ο πρόεδρος Τζος Κρένκε, γιος του ιδιοκτήτη, Σταν Κρένκε, είχε καταλάβει ότι το «μονοπάτι» προς τον τίτλο δεν θα ήταν μέσω «super-team» ή με την απόκτηση ενός σταρ. Ο 40χρονος Τζος είχε μάθει το πρώτο μάθημά του δέκα χρόνια νωρίτερα…
Η… ευλογία της παραχώρησης του «Melo»
Ήταν καλοκαίρι του 2010 στη Βαλτιμόρη. Ο ΛεΜπρον εγκατέλειπε για πρώτη φορά τους Καβς, για τη συμμαχία της «Big-3» Ουέιντ και Μπος στο Μαϊάμι. Οι Νάγκετς είχαν έναν παρόμοιο μπελά. Ο Τζος Κρένκε μόλις είχε αναλάβει τα πρώτα καθήκοντά του στους Νάγκετς και η πρώτη υπόθεση ήταν αμήχανη. Ο Καρμέλο Άντονι, που θα έμενε ελεύθερος το 2011, είχε απαιτήσει να παραχωρηθεί στους Νικς, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα υπέγραφε στη Νέα Υόρκη ως free agent.
Ο Κρένκε το θυμάται σαν χθες… «Ήμουν 30 ετών και ο πατέρας μου με έριξε “στα βαθιά”», τόνισε στο ESPN μετά την κατάκτηση του τίτλου επί των Χιτ. «Έμαθα τότε πως δεν μπορούμε να πετύχουμε τέτοιου είδους αστάθεια. Χρειαζόταν να “χτίσουμε” έναν κορμό με παίκτες που να θέλουν να είναι εδώ». Στη σκιά ενός δαχτυλιδιού, αυτό δείχνει απλό. Σε αυτό, ωστόσο, πόνταραν οι Νάγκετς, στηρίζοντας τις επιλογές και τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος και δικαιώθηκαν.
Η αξία του χρόνου και της… αποτυχίας
Ο Νίκολα Γιόκιτς, MVP των Τελικών, το έθεσε όπως πάντα απλά και γλαφυρά: «Αν θες να πετύχεις, χρειάζεσαι χρόνο. Πρέπει να είσαι κακός, μετά να γίνεις λίγο καλύτερος και όταν γίνεις καλύτερος να… αποτύχεις. Όταν αποτύχεις, θα την βρεις την άκρη! Είναι ένα μεγάλο ταξίδι και είμαι ευτυχισμένος που το έζησα». Το πρώτο «στέμμα» του Ντένβερ, πάντως, έχει πάνω και λίγη από την «αστερόσκονη» τόσο του μεγάλου αντιπάλου στους Τελικούς, Τζίμι Μπάτλερ, όσο και του… Καρμέλο Άντονι.
Η πρώτη ειρωνεία είναι πως νίκησαν εκείνον που το 2018 τούς «έσπειρε» την αμφιβολία για την πορεία τους. Οι Νάγκετς δεν είχαν προκριθεί στα Playoffs στα δύο πρώτα χρόνια του κόουτς Μάικ Μαλόουν στο «τιμόνι» τους και την τρίτη σεζόν έχασαν την οκτάδα στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου, με ήττα από τη Μινεσότα του Μπάτλερ! Την ίδια στιγμή, όμως, ο Μαλόουν και η διοίκηση Κρένκε ήξεραν πως οι Γιόκιτς και Μάρεϊ μπορούν να γίνουν οι σταρ της ομάδας.
Απογοητεύσεις, μαθήματα και ανατροπές
Η συνέχεια έκρυβε απογοητεύσεις. Το 2019 το Ντένβερ έφτασε ως τον 2ο γύρο, χάνοντας το Game 7 στην έδρα του από το Πόρτλαντ… Η προσέγγιση δεν άλλαξε. Δεν διαφοροποιήθηκε ούτε το 2020 όταν στον 1ο γύρο οι Τζαζ προηγήθηκαν με 3-1. Ο Γιόκιτς τριγύριζε στη «φούσκα», έπαιζε χαρτιά με τον Λούκα Ντόντσιτς και έλεγε: «Θα είμαστε μία χαρά». Οι Νάγκετς προκρίθηκαν και «γύρισαν» το 1-3 και στον 2ο γύρο, με τους Κλίπερς!
Το 2021, αν και 3οι στη ρέγκιουλαρ σίζον, αποκλείστηκαν στον 2ο γύρο με 4-0 από το Φίνιξ. Το χειρότερο νέο ήταν ο τραυματισμός του Μάρεϊ στο γόνατο, που του στέρησε όλη την περσινή σεζόν, η οποία ολοκληρώθηκε στον 1ο γύρο από τους μετέπειτα πρωταθλητές Ουόριορς… Ο Καναδός είχε μ.ό. 26,5π. στη «φούσκα», με δύο αγώνες με 50+π.! Οι Νάγκετς δεν ενέδωσαν στις πιέσεις να τον ανταλλάξουν. Η απόκτησή του, άλλωστε, οφειλόταν στον… Καρμέλο Άντονι.
Ο Μάρεϊ από τους… Νικς, προς τον τίτλο!
Όταν το χειμώνα του 2011 οι Νάγκετς υπέκυψαν στις πιέσεις του «Melo» και τον έστειλαν στους Νικς, το Ντένβερ δεν απέκτησε μόνο τη… μισή Νέα Υόρκη (Ρέιμοντ Φέλτον, Ουίλσον Τσάντλερ, Ντανίλο Γκαλινάρι, Τιμοφέι Μοζγκόφ), αλλά τρία πικ. Μία παράμετρος ήταν η αλλαγή («swap») επιλογών 1ου γύρου το 2016. Οι Νάγκετς, που είχαν αποκτήσει τον Γιόκιτς στο Νο41 το 2014, είχαν ρεκόρ 33-49 εκείνη τη χρονιά και θα επέλεγαν στο Νο9. Οι Νικς (32-50) είχαν το Νο7, το οποίο κατέληξε στο Ντένβερ, με το οποίοι οι νέοι πρωταθλητές του ΝΒΑ διάλεξαν τον Τζαμάλ Μάρεϊ!
Η συνύπαρξη Γιόκιτς – Μάρεϊ, που άρχισε το 2014… πριν καν γνωριστούν, εξελίχθηκε σε μία από τις πιο παραγωγικές στην ιστορία. Σύμφωνα με το Elias Sports Bureau, οι μέσο όρο 56,1 που είχαν μαζί κόντρα στο Μαϊάμι, είναι η τρίτη καλύτερη επίδοση στην ιστορία των Τελικών, πίσω μόνο από τους Σακίλ Ο’Νιλ-Κόμπι Μπράιαντ (Λέικερς) το 2001 και τους Στεφ Κάρι-Κέβιν Ντουράντ (Ουόριορς) το 2017! Η «χημεία» τους, πάντως, δεν είναι μόνο αγωνιστική.