Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Στην ηλικία των 50 ετών, το 2016, έλεγε πως «αισθάνομαι σαν 30!». Μπορεί να έφταιγε η νέα ζωή του. Για την ακρίβεια, η ίδια ζωή του, με άλλη φορεσιά και, κυρίως, άλλο λουκ και σύζυγο. Σήμερα, στα 57 του, ο Εργκίν Αταμάν δεν θα πει ότι νιώθει 37.
Ίσως να σου πει πως μέσα του είναι… 23, μειώνοντας ακόμη περισσότερο εκείνη τη δική του «αριθμητική» του 2016. Αυτό που σίγουρα θα ξεστομίσει, αν τον ρωτήσει κάποιος – και κυρίως θα πασχίσει να το αποδείξει πρώτα απ’ όλα στον ίδιο του τον εαυτό – είναι πως δεν αισθάνεται τον χρόνο να κυλά πάνω του, διότι λατρεύει τους «τρελούς» ρυθμούς της καθημερινότητάς του.
Στην αναζήτηση νέας πρόκλησης
Αυτό που απεχθάνεται είναι γνωστό. Δεν του αρέσει η μονοτονία και αν και μειώνει σταδιακά την αδρεναλίνη του με τα χρόνια, δεν θέλει να κάνει το ίδιο με στόχους και προκλήσεις. Τα έξι τελευταία χρόνια στην Εφές μοιάζουν πια υπερβολικά πολλά. Όχι μόνο γιατί ήταν πετυχημένα, αλλά επειδή ο Τούρκος προπονητής αναζητά πάντοτε την επόμενη πρόκλησή του. Ο Παναθηναϊκός είναι μία δύσκολη και απαιτητική αποστολή, ωστόσο δείχνει στην παρούσα φάση την ιδανική συνθήκη για έναν άνθρωπο και κόουτς που δεν φοβήθηκε ποτέ του κανένα, μπασκετικό, προσωπικό ή επιχειρηματικό «ταβάνι».
Ο Εργκίν Αταμάν έχει μοχθήσει στη ζωή του. Μονάχα που, πλέον, έχει ξεκαθαρίσει τις προτεραιότητές του, οι οποίες θαρρεί κανείς δεν απέχουν πολύ από την ελληνική επιθυμητή νοοτροπία. Η στενή σχέση με την οικογένειά του, με «υποχρεωτική» παρουσία σε γεύματα τα Σαββατοκύριακα, ήταν το πρώτο μάθημα. Η ευκατάστατη φαμίλια του, πάντως, του πρόσφερε και τα εχέγγυα για μία «στρωμένη» (εκτός σπορ) δουλειά και, κυρίως, του θυμίζει κάθε μέρα που ξυπνά ότι «δεν δουλεύω για να ζήσω, όμως δε ζω και για να εργάζομαι». Στο μπάσκετ, όμως, αφοσιώνεται 100%…
Νεποτισμός με… κάλτσες!
Ο δις πρωταθλητής Ευρώπης με την Εφές και κάτοχος συνολικά 25 τίτλων στην καριέρα του – με το τουρκικό πρωτάθλημα που κατέκτησε το Σάββατο (16/6) κόντρα στην Καρσίγιακα – γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1966 στην Κωνσταντινούπολη. Ο παππούς του, Χαλίλ Αταμάν, ο οποίος είχε ζήσει και στη Θεσσαλονίκη, ήταν ο σπουδαιότερος έμπορος καλτσών στην Τουρκία. Όταν ανέλαβε ο γιος του, Ιμπραΐμ Νουράι Αταμάν, μία σκέψη ήταν να ρευστοποιήσουν τις επτά διαφορετικές εταιρίες. Αποφάσισαν, αντίθετα, να τις εκσυγχρονίσουν και να επεκταθούν στην Ιταλία. Η φαμίλια του αποσύρθηκε από την παραγωγή πριν από 15 χρόνια, όμως παρέμενε στον κλάδο της καλτσοποιίας ως προμηθεύτρια μηχανημάτων.
Ο Αταμάν, αν και ερωτευμένος από μικρός με το μπάσκετ, δεν χάλασε το χατίρι του πατέρα του. Φοίτησε αρχικά στο ιταλικό σχολείο της Πόλης, αποφοίτησε από το Τμήμα Διοίκησης του πανεπιστήμιου της Κωνσταντινούπολης, έκανε πρακτική σε εργοστάσιο της Ιταλίας και θέλησε να συνδυάσει τις δύο αγάπες του. Τα σπορ είχαν έντονη παρουσία στην οικία Αταμάν. Ο πατέρας του έπαιξε στην εφηβική ομάδα ποδοσφαίρου της Γαλατασαράι, ο θείος του ασχολήθηκε με το μπάσκετ και ο μικρός Εργκίν ήταν διαρκώς σε ένα γήπεδο. Στα 12 του γράφτηκε στη Γεσιλγιούρτ.
Η έλξη του πάγκου και των (πρώτων) τίτλων
Δε υπήρξε δα ο καλύτερος παίκτης της χώρας… Τα πολλά κιλά δεν βοηθούσαν και σύντομα η προσήλωσή του περιορίστηκε στους πάγκους. Στα 19 του η Εκζατσίμπασι τού πρόσφερε θέση κόουτς στην παιδική ομάδα. Η εργασία στο εργοστάσιο της οικογένειας συνεχιζόταν και ο Αταμάν σκέφτηκε αρχικά πως με τη δεύτερη «δουλειά» θα «σκοτώνει» την ώρα του. Αποδείχθηκε πως είχε και ταλέντο και όρεξη και δούλεψε στις ακαδημίες των Τουρκ Τέλεκομ, Εφές και Μπεσίκτας. Στην πρώτη, το 1996 σε ηλικία 30 ετών, έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο του ως πρώτος προπονητής, ενώ ήταν βοηθός στην Εθνική Τουρκίας, στο Ευρωμπάσκετ του 2007.
Έχοντας αφήσει επικεφαλής στην οικογενειακή επιχείρηση τον ξάδερφό του, έμεινε στην Άγκυρα για δύο χρόνια (κατακτώντας το President’s Cup του ’97), μέχρι που αποφάσισε να ταξιδέψει στις Η.Π.Α. για μεταπτυχιακό, στο φημισμένο Στάνφορντ. Το 1999 επέστρεψε στην πατρίδα του για την Καρσίγιακα και την ίδια χρονιά ανέλαβε για πρώτη – από τις τρεις – φορά την Εφές, κερδίζοντας το President’s Cup του 2000. Οι τίτλοι έκαναν πιο ελκυστική την απόφαση να δώσει προτεραιότητα την προπονητική. Η διάθεση για διαφορετικές παραστάσεις τον έφερε στην ιταλική Σιένα (2001-2003, το 2006-07 κοουτσάρισε και τη Φορτιτούντο Μπολόνια), όπου κατέκτησε το Σαπόρτα του 2002, που είναι το ένα από τα πέντε ευρωπαϊκά τρόπαιά, μαζί με τις δύο κούπες στην Ευρωλίγκα, το 2021 και 2022, το FIBA EuroChallenge του 2012 με τη Μπεσίκτας και το EuroCup του 2016 με τη Γαλατασαράι!
Η «δεύτερη» ζωή και η «άλλη» φιλοσοφία
Το 2005 πήρε διαζύγιο με την πρώτη σύζυγό του, με την οποία έχει αποκτήσει δίδυμες κόρες που ασχολήθηκαν με το βόλεϊ και σπούδασαν στην Αμερική. Έναν χρόνο αργότερα, μία γυναίκα εισέβαλλε στην προπόνηση της (τότε) Ούλκερ και τον χαστούκισε! Αρνήθηκε πως την γνώριζε, όπως διέψευσε και κάθε φήμη για σχέση με τη διατροφολόγο της «Γαλατά», Σεϊντά Κοσκούν, η οποία πάντως τον βοήθησε να πετάξει από πάνω του 28 κιλά σε εννέα μήνες! Χάνοντας βάρος, έπεισε ένα πρώην μοντέλο, την Μπέρνα Ουτσκούν, έπειτα από… μήνες «πολιορκίας», να βγει μαζί του. Παντρεύτηκαν το 2009 και έχουν έναν γιο, τον Σαρπ, ηλικίας 13 ετών.
Ο κανακάρης του άλλαξε εν μέρει το mentality του για το μπάσκετ. Η αυτοπεποίθησή του ήταν έμφυτη, δεν φοβήθηκε ποτέ να βροντοφωνάξει μεγάλους στόχους και παραδέχεται πως έμαθε πολλά δίπλα στον κόουτς Αϊντίν Ερς, ως βοηθός του οποίου κατέκτησε με την Εφές το Κύπελλο Κόρατς το 1996. Ωστόσο, αν και παραδοσιακά άτεγκτος με τους παίκτες, έγινε πιο χαλαρός όταν πέρασε δέκα μέρες στο καμπ των Σαν Αντόνιο Σπερς με τον Γκρεγκ Πόποβιτς. Αλλά και όταν είχε για τέσσερα χρόνια τον γιο του στις αποστολές των ομάδων του. «Ο Σαρπ μου έδειξε πως δεν πρέπει να είμαι θυμωμένος στις ήττες, έχω υποχρέωση να μιλάω με τους παίκτες και στα δέκα του ήρθε μία μέρα και μου είπε “να βγάλεις για δείπνο τον Λάρκιν, να συζητήσετε!”», έχει εξηγήσει.
Ο Αταμάν και τα (πολλά) νεύρα του…
Χρειάστηκε καιρός για να διαπιστώσει πως «η ζωή μπορεί να αλλάξει». Μέχρι τότε, αρνούνταν να συγκρατεί θυμό και λόγια. Άλλωστε, όπως επιμένει, «όσα έχω να πω θα τα πω μπροστά σου και όχι πίσω από την πλάτη σου…». Στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα στη Θεσσαλονίκη, το 2000, είχε δηλώσει ότι «στην Εφές θέλουμε να κερδίσουμε το τρόπαιο στην πόλη του Κεμάλ!». Η νέα ομάδα του, ο Παναθηναϊκός, τότε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, τον νίκησε στον ημιτελικό.
Η σχέση του με τον «Ζοτς» πέρασε ταραχώδη διαστήματα. Όταν ο Σέρβος ανέλαβε τη Φενερμπαχτσέ, το 2013, ο αλαζόνας Αταμάν σχολίασε πως «πιστεύετε ότι έτσι θα τελειώσει η βασιλεία μου; Σας υπόσχομαι πως δεν θα συμβεί». Ήταν κόουτς στη Γαλατασαράι, στην οποία τον Οκτώβριο του 2014 πέταξε πετσέτα στο πρόσωπο του Νόλαν Σμιθ και το 2016 χαστούκισε τον Γκοκτούρκ Ουράλ γιατί «δεν ήταν σοβαρός στο γήπεδο»!
Ακόμη και γνωρίζοντας ότι η θητεία του στην Εφές ολοκληρώνεται, ο Εργκίν Αταμάν δεν άλλαξε συνήθειες. Στην ημιτελική σειρά με τη Φενερμπαχτσέ, η οποία άρχισε με συντριβή… 42π. αλλά και πρόκριση με τρεις διαδοχικές νίκες, ο Τούρκος κόουτς δεν παρέλειψε να πικάρει τη γκρίνια του Δημήτρη Ιτούδη για τη διαιτησία, λέγοντας πως «εγώ δεν έχω λάπτοπ, ήρθα απροετοίμαστος»! Μάλιστα, δεν δίστασε μετά το 3-1 να κινηθεί εναντίον παραγόντων της «Φενέρ», με τον αντιπρόεδρό της, Σερτάκ Κομσουογλού, να τον… προειδοποιεί για το τι θα συναντήσει στα ελληνικά γήπεδα!!!
Τα… σκυλιά του Ρακότσεβιτς και το «κύπελλο ΜΟΥ»!
Ο άλλοτε παίκτης του στην Εφές, Ιγκόρ Ρακότσεβιτς, έχει εκμυστηρευτεί μία απίστευτη ιστορία με τον Αταμάν, αποκαλύπτοντας πως τον είχε τιμωρήσει με… τρέξιμο στο δάσος στις 7 το πρωί και ο Σέρβος γκαρντ βρέθηκε περικυκλωμένος από μία ντουζίνα άγρια σκυλιά και αναγκάστηκε να σκαρφαλώσει σε έναν λόφο για να τα αποφύγει!!! «Με τον Εργκίν δεν είχαμε καλές σχέσεις. Εκείνο το πρωί σηκώθηκα στις 5 γιατί το δάσος είναι μιάμιση ώρα μακριά από την πόλη. Μαζί μου ήταν ένας γυμναστής και όταν άρχισε να βρέχει, μου είπε να σταματήσω διότι δεν έχει αξία να τρέχω στη λάσπη», τόνισε ο Ρακότσεβιτς, προσθέτοντας πως «συνέχισα, όμως, όταν είδα τα σκυλιά δεν τα απέφυγα και ήταν κάτι που έβαλε σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή μου. Ήταν τρομακτικό αλλά ταυτόχρονα και αστείο!». Οι δυο τους, μάλιστα, είχαν τσακωθεί και στον πάγκο, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα στο Τελ Αβίβ με τη Μακάμπι…
Τα τουρκικά Μ.Μ.Ε. αποκάλυψαν φέτος σχέσεις γεμάτες ένταση με τους παίκτες της Εφές, με εξαίρεση ίσως τον Βασίλιε Μίτσιτς. Συχνά επέρριπτε τις ευθύνες της κακής πορείας στην Ευρωλίγκα στους παίκτες. Κι ενώ ο Σέιν Λάρκιν είχε δηλώσει παλαιότερα ότι «ο Εργκίν είναι αντισυμβατικός, όμως δεν έχω συνεργαστεί με άλλον κόουτς που να έχει τόση αυτοπεποίθηση», στη πρόσφατη εντός έδρας ήττα από την Παρτιζάν (του Ομπράντοβιτς) ο Αμερικανός άφησε αιχμές για τον χρόνο συμμετοχής του. Ο Αταμάν είναι τόσο ενθουσιώδης και εκφραστικός στον πάγκο, που είχε κάνει… σπριντ στο παρκέ για να διαμαρτυρηθεί στους διαιτητές στο Μόναχο!
Yarı bütçeli Bayern Münih’e kaybeden Ergin Ataman, maç sonu çılgına döndü.pic.twitter.com/TCQzcRjxoE
— BBO Basket (@BboBasket) March 19, 2021
Έχει αποκαλέσει «τρομοκράτες» τους φαν του Ερυθρού Αστέρα, αν και ένας Σέρβος οπαδός είχε δολοφονηθεί στην Πόλη το 2014… Η απολογία του δεν άλλαξε τη στάση των Σέρβων απέναντί του. Πέρσι, όταν αποβλήθηκε στη Βαρκελώνη, φώναζε «εγώ πήρα το κύπελλο» στο κοινό της Μπαρτσελόνα, την οποία είχε νικήσει στον τελικό του 2021.