Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Λένε πως η συνήθεια είναι άσχημο πράγμα. Όχι στο σπιτικό των Χέντερσον, στην κωμόπολη Μαριέτα της Τζόρτζια. Ο μικρός Σκουτ το έμαθε αυτό από νωρίς.
Για χρόνια, αντιστεκόταν στην εφηβική παρόρμηση να κλείνει το ξυπνητήρι των 6:30, κάθε πρωί, και να κοιμηθεί λίγο ακόμη. Δεν το έκανε. Η προπόνηση πριν από το μάθημα στο σχολείο δεν θα χανόταν, όσο εξουθενωμένος κι αν αισθανόταν πριν καν σηκωθεί από το κρεβάτι. Ήταν κουρασμένος, αλλά και ενθουσιασμένος.
Ο 19χρονος γκαρντ ήταν και ανυπόμονος. Πριν από δύο χρόνια, απαρνήθηκε το κολεγιακό μπάσκετ και έγινε ο νεαρότερος επαγγελματίας παίκτης μπάσκετ στην ιστορία των Η.Π.Α., υπογράφοντας ένας διετές συμβόλαιο με την Team Ignite της G-League, αντί συνολικά ενός εκατομμυρίου!
Απόφαση… χαρακτήρα
Αυτή η «αναγκαία παρένθεση» πέρασε γρήγορα και από τα ξημερώματα της Παρασκευής (23/6), ο Χέντερσον έχει κάνει το όνειρο του ΝΒΑ πραγματικότητα. Ο ύψους 1,88μ., αλλά με εκπληκτικά γυμνασμένη σωματοδομή γκαρντ επιλέχθηκε στο Νο3 από τους Πόρτλαντ Μπλέιζερς, ως άλλη μία επιβεβαίωση της ασυμβίβαστης φιλοδοξίας που «κληρονόμησε» από τη μπασκετική οικογένειά του.
Ο Σκουτ, όπως είναι το παρατσούκλι που του χάρισε ο πατέρας του (και όχι επειδή μικρός… σερνόταν στο πάτωμα!) στον γεννημένο ως Στέρλινγκ Χέντερσον, προετοιμαζόταν όλη τη ζωή του για αυτή τη στιγμή. Μοιάζει κλισέ, υπερβολή ή ιδιαιτέρως «λογοτεχνικό», ωστόσο δεν είναι. Γιος – το δεύτερο παιδί – μίας φαμίλιας με επτά απογόνους, έμαθε από τον πατέρα του, Κρις και τη μητέρα του, Κρίσταλ (και οι δύο κατάγονται από το Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης), να μην δειλιάζει ποτέ. Η απόφαση να απορρίψει το NCAA ήταν μία απόδειξη.
Το οικογενειακό «βασίλειο»
Σε κάθε γεύμα στο σπίτι των Χέντερσον, οι χαιρετούρες και οι τυπικές φιλοφρονήσεις στη μαγείρισσα συνοδεύονταν από συμβουλές τύπου «να είστε πάντα τολμηροί» και «να μη φοβάστε τα λάθη σας». Ο μικρός, στα 17 του, δεν ήθελε να παίξει με συνομήλικους και θέλησε να «τα βάλει» με μεγαλύτερους, στη G-League. Τα λόγια είναι πάντοτε καλά και «ζεστά». Οι πράξεις, όμως, είναι προτιμότερες.
Ο Κρις Χέντερσον μπορεί να περηφανεύεται ότι έχει κοουτσάρει όλα τα παιδιά του, όμως δεν ήταν ποτέ πιεστικός. Παρόλα αυτά, θέλησαν να «χτίσουν» οι ίδιοι οι γονείς τους ένα πρώτο «βασίλειο» για τα καμάρια τους. Όταν ο Σκουτ ήταν ακόμη στην αρχή του γυμνασίου, ο Κρις έχτισε ένα γυμναστήριο, το οποίο ονόμασε Next Play 360, στη Μαριέτα. Πριν από αυτό, ο κανακάρης του έπαιζε και μπάσκετ και αμερικανικό φούτμπολ (όπως παλαιότερα ο Άλεν Άιβερσον και ο γκαρντ του Προμηθέα, Άντονι Κάουαν). Όταν πάτησε το πόδι του στο δεύτερο «σπίτι» του, αφοσιώθηκε στην πορτοκαλί μπάλα.
Τα μαθήματα και το… brand, από τις αδερφές του
Όλα τα αδέρφια του Σκουτ έχουν παίξει ή παίζουν μπάσκετ. Οι δύο μεγαλύτεροι, Σι Τζέι και Τζέιντ, οι τρεις μεγάλες αδερφές του, Ντάιαμοντ, Όνιξ και Τσάινα και η μικρότερη της φαμίλιας, που πήρε το όνομα της μαμάς της, όμως αντί για Κρίσταλ όλοι την αποκαλούν «Μούτσι». Οι Όνιξ και Τσάινα αγωνίστηκαν στο πανεπιστήμιο Καλ Στέιτ Φούλερτον και η Ντάιαμοντ στο Τένεσι Τεκ και το Σίρακιουζ. Πλέον, όλες ανήκουν στην ομάδα για το brand του Σκουτ. Η Όνιξ χειρίζεται τα social media του, η Τσάινα επιμελείται το styling του και η Ντάιαμοντ επιβλέπει ως επικεφαλής τα πάντα. Η «Μούτσι» ακόμη παίζει στο γυμνάσιο και θεωρείται μία από τις κορυφαίες γκαρντ σχολείων στις Η.Π.Α.!
Ακόμη και σε ηλικία τριών ετών, ο Σκουτ ακολουθούσε τον μπαμπά και τη μαμά στους αγώνες της μεγαλύτερης αδερφής του. «Δεν ήταν δύσκολο να μεγαλώσει ο ανταγωνισμός και η αυτοπεποίθηση μέσα του», εξηγεί στο ESPN ο πατέρας του. Ο Κρις Χέντερσον, μάλιστα, αστειεύεται πως «πολλές φορές νιώθω σαν τον Τζο Τζάκσον», τον μπαμπά των αδερφών Τζάκσον, των περίφημων «Jackson-5» που έγιναν διάσημοι στη μουσική και έδωσαν ώθηση στον Μάικλ Τζάκσον.
Νοοτροπία νικητή
Ο Κρις δεν προσέδωσε ποτέ επιπλέον βάρος στους ώμους των παιδιών τους, αλλά είχε εμπνεύσεις ώστε να τονώνει το ηθικό τους. Όταν κάποιο από αυτά έχανε με την ομάδα του έναν τελικό, έλεγε πάντα: «Το τρόπαιο της 2ης θέσης δεν έχει καμία δουλειά στο σπίτι μας!»… Λέγοντας τώρα ότι «έπρεπε να δημιουργήσω αυτού του είδους την κουλτούρα σε όλους. Είτε θα μαθαίναμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό ή θα ασχολούμασταν με κάτι άλλο».
Με αυτή τη νοοτροπία και προσέγγιση, ο Σκουτ Χέντερσον, ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει και στο φιλμ για τα γυμνασιακά χρόνια του ΛεΜπρον Τζέιμς και θυμάται «τον πατέρα μου να σημειώνει πάντα κάτι, πρωί και βράδυ, σε ένα notepad», έλεγε ακόμη και μερικές στιγμές πριν από το ντραφτ πως «αξίζω να είμαι το Νο1! Δεν ήθελα κανένας να νομίσει ότι είχα επαναπαυτεί στο Νο2 ή το Νο3». Ο Βίκτορ Γουεμπανιάμα, όμως, φάνηκε να μην έχει αντίπαλο…