Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Είχαν περάσει σχεδόν τέσσερις ώρες. Ο ενθουσιασμός της αρχής είχε συνοδευτεί από μία παράξενη νευρικότητα, αταίριαστη στον φιλόδοξο χαρακτήρα του. Όμως όχι, αρνούνταν να πιστέψει ότι εκείνη η βραδιά ήτα μάταιη.
Το όνειρο του ΝΒΑ ήταν για ακόμη μερικά λεπτά «ζωντανό». Όπως το πνεύμα του. Από το μυαλό του, ωστόσο, άρχισαν να περνούν αρνητικές σκέψεις. Το κοστούμι που είχε φτιάξει με μεράκι και μία τοπικιστική έμπνευση θα έμενε αθέατο. Οι γονείς, η κοπέλα του και μερικοί φίλοι θα είχαν ταξιδέψει άδικά από τη Μαρτινίκα στη Νέα Υόρκη…
Στον Ματίας Λεσόρ δεν είχε υποσχεθεί ποτέ κανένας, και τίποτα. Στον Ματίας Λεσόρ δεν υπόσχεται κανένας, ακόμη, τίποτα. Στη γεμάτη αντιφάσεις, αντιπαλότητες παράδοξων δίπολων και πάντα με μία νέα πρόκληση μπροστά του, ζωή και καριέρα, έμαθε να είναι υπομονετικός. Ήταν Ιούνιος του 2017, στο «Barclay’s Center» του Μπρούκλιν. Η κορυφαία σεζόν της ως τότε καριέρας του, έφτανε στην… επόμενη μέρα της (νέας) ζωής του.
Η Ναντέρ και το ντραφτ
Η χρονιά στη Ναντέρ είχε ολοκληρωθεί με κατάκτηση του Κυπέλλου Γαλλίας και του FIBA Europe Cup. Ο ίδιος είχε φροντίσει να «βάλει» το όνομα του σε πολλά σημειωματάρια των σκάουτερ του ΝΒΑ. Η βραδιά του ντραφτ ήταν γεμάτη ανυπομονησία. Δεν είχε προσκληθεί στο λεγόμενο green room, τον προνομιακό χώρο των νεαρών που θα επιλέγονταν στις πρώτες θέσεις. Είχε καθίσει σε έναν άλλον ξεχωριστό χώρο, στο δεύτερο διάζωμα, σε θέσεις που δεν «χωρούσαν» τα 206 εκατοστά του.
Ο κομισάριος, Άνταμ Σίλβερ, αποχώρησε έχοντας – όπως ορίζει το πρωτόκολλο – ανακοινώσει τους 30 παίκτες του 1ου γύρου. Ο αναπληρωτής κομισάριος, Μαρκ Τέιτουμ, τον αντικατέστησε στο βήμα. Το χαμόγελο του τελευταίου ηρέμησε τον 21χρονο Ματίας. Ως το Νο49, δεν άκουσε το όνομά του… Ο χώρος γύρω του είχε αδειάσει, καθώς άλλοι αθλητές είχαν επιλεγεί. Η κουστωδία του έδειχνε «παγωμένη». Ο Λεσόρ έμεινε αμίλητος. Δεν είπε κουβέντα σε κανέναν, αλλά από την κινητικότητα και τις ειδοποιήσεις στο κινητό του ατζέντη του, Τζέισον Ραν, κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει.
Όταν ο Τέιτουμ ανακοίνωσε το όνομά του στο Νο50 για τους Σίξερς, το κοινό «τρελάθηκε»! Εκείνος, όχι. Σηκώθηκε από την άβολη θέση του ήρεμος, άνοιξε το κατάλευκο σακάκι του για να δείξει από πού προέρχεται. Στην πιο χαρακτηριστική αθλητική στιγμή της ζωής του, οι σκέψεις ισορρόπησαν. Το ήθελε πολύ, όμως γνώριζε πως αυτή η βραδιά είτε θα ήταν το ξεκίνημα μίας καριέρας στη Λίγκα ή… «ολόκληρη» η «καριέρα» του στο ΝΒΑ. Η μπασκετική μοίρα τον ήθελε αλλού.
What a suit, @ThiasLsf! pic.twitter.com/eYn9D488qv
«Εκτόξευση» από τη Μαρτινίκα
Ο Ματίας Λεσόρ γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1995 στη Μαρτινίκα, ένα νησί μεταξύ της Καραϊβικής και του Ατλαντικού Ωκεανού, που αποτελεί Γαλλική αποικία. Το ποδόσφαιρο ήταν η πρώτη αγάπη του, «επειδή ήθελα να κάνω ό,τι και τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια μου». Ο νέος σέντερ του Παναθηναϊκού έχει εξιστορήσει πως «στο σπίτι υπήρχε αντιπαλότητα για τις Παρί Σ.Ζ. και Μαρσέιγ. Όμως όταν άρχισα να παρακολουθώ ΝΒΑ και να παίζω μπάσκετ, το ερωτεύτηκα». Το ίδιο έκαναν και με εκείνον οι παράγοντες της Σαλόν.
Μέχρι τα 15 του ζούσε στη Μαρτινίκα, μάτωνε γόνατα και αγκώνες σε τσιμεντένια γήπεδα μπάσκετ και χωμάτινα ποδοσφαίρου. Το 2010 η Σαλόν τον κάλεσε για προπονήσεις και δεν χρειάστηκε χρόνο για να πειστεί. Του πρόσφερε θέση στις ακαδημίες και το 2014 πραγματοποίησε το επαγγελματικό ντεμπούτο του στην ProA. Το δέος «των αποδυτηρίων, των καλογυαλισμένων παρκέ και όσων δεν είχαν στο σπίτι μου με έκανε να πω αμέσως το “ναι”».
How do you feel right now?
That’s how… we feel! 🔥🕺
.@ThiasLsf #paobc ☘💚 pic.twitter.com/7Cc6W2yRbo
— Panathinaikos BC (@paobcgr) June 27, 2023
Το «πεπρωμένο» της Ευρωλίγκα
Δύο χρόνια αργότερα βρέθηκε στη Ναντέρ και το καλοκαίρι του 2017, μετά την επιλογή του στο ντραφτ, υπέγραψε στη γερμανική Μπάμπεργκ, αλλά δεν φόρεσε ποτέ τη φανέλα της. Ένα «δίπολο» τον απασχολούσε. «ΝΒΑ ή Ευρωλίγκα»… Έχασε τα σάμερ λιγκ σε Ορλάντο και Λας Βέγκας και οι Σίξερς δεν του έδωσαν ευκαιρία και προέκυψε προσφορά από τον Ερυθρό Αστέρα.
Στο Βελιγράδι βίωσε ένα μικρό «σοκ». Η ζωή και η κουλτούρα από τη Γαλλία ήταν διαφορετικές. Ξεκίνησε καλά, όμως η άφιξη του Άλεν Όμιτς τον Ιανουάριο του 2018 μείωσε τον χρόνο συμμετοχής του και παρά το τριετές συμβόλαιο, ζήτησε να φύγει. Βρέθηκε το 2018-19 στη Μάλαγα, παίζοντας στο EuroCup, αλλά επέμενε πως το «πεπρωμένο» του ήταν η Ευρωλίγκα και το επόμενο καλοκαίρι το «συνάντησε», στο Μόναχο και τη Μπάγερν. Μετά τη Σαλόν δεν αγωνίστηκε ποτέ για δύο ολόκληρες σεζόν στην ίδια ομάδα(!) και το όνειρο του ΝΒΑ άρχισε να «ξεθωριάζει».