Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Οι λοξές ματιές δεν τον πείραξαν ποτέ. Για την ακρίβεια, δεν τον απογοήτευσαν ποτέ, όπως δεν τον ενθουσίαζαν οι έπαινοι. Ο Νάιτζελ Ουίλιαμς – Γκος είχε βαρεθεί τα άκρα, ακόμη και όταν τα πίεζε, ασυνείδητα, ο ίδιος.
Η συχνά ανέκφραστη φιγούρα του στο παρκέ, ήταν ένας τρόπος να προσπερνά όσα βίωνε. Έμαθε να μη σκύβει το κεφάλι, αλλά, από την άλλη, να μη «σκάει» για όσα δεν μπορεί να ελέγξει, εντός κι εκτός παρκέ. Η επιστροφή του στον Ολυμπιακό ενδεχομένως για άλλους να ήταν ευκαιρία για «λύτρωση» ή «ρεβάνς». Εκείνος δεν το αντιλαμβάνεται έτσι.
Αρχικά, θεωρεί φιλοφρόνηση ότι ταιριάζει στο προφίλ και του «νέου» Ολυμπιακού και της προσέγγισης του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ο προπονητής των πρωταθλητών, σταθερός στο… «αντι-ηρωικό» μπάσκετ που οραματίζεται, γοητεύεται από τους λεγόμενους «στρατιώτες». Ο 28χρονος Αμερικανός πόιντ γκαρντ, ο οποίος είχε φορέσει τη φανέλα των «ερυθρόλευκων» και το 2018-19, ήταν στα «θέλω» του κόουτς Μπαρτζώκα ανεξάρτητα της έκβασης της υπόθεσης του Κώστα Σλούκα.
Κυρίαρχος και… προσαρμοστικός
Ο Νάιτζελ Ουίλιαμς – Γκος, παιδί του φημισμένου πανεπιστήμιου Γκονζάγκα, δεν σκοπεύει να παραπλανήσει κανέναν με την ήρεμη στάση του. Αποτελεί αγαπημένο παίκτη των προπονητών όχι μόνο για το ταλέντο και τις ικανότητές του, αλλά και διότι, κατά το κοινώς λεγόμενο, δεν θα γκρινιάξει. Μπορεί να μην είναι ο ίδιος παίκτης με τον φοιτητή που οδήγησε τους «Zags» στο Final Four του NCAA το 2017 ή τον κυρίαρχο γκαρντ της Παρτιζάν την επόμενη σεζόν, αλλά «τσεκάρει» την ανάγκη του Γιώργου Μπαρτζώκα για έναν ικανό(τερο) δεύτερο χειριστή της μπάλας.
Οι δύο γεμάτες σεζόν του στη Ρεάλ Μαδρίτης, σε ένα εξαιρετικό εγχώριο πρωτάθλημα, με μία «βαριά» φανέλα και ένα καταπληκτικό «φίνις» στη σεζόν 2022-23, τον ανέβασαν, όπως λέγεται απλά στη μεταγραφική διάλεκτο, ένα ακόμη «ράφι». Για εκείνον, όμως, αυτή η νοοτροπία δεν είχε αλλάξει ποτέ, ακόμη και όταν «μεγάλωσε», μπασκετικά, πρόωρα, 15 χρόνια πριν…
Επίμονος και… βιαστικός
Το 2008, ο Ουίλιαμς – Γκος, στα 13 του, αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα AAU με την ομάδα I-5 Elite, από τη γενέτειρά του, στο Όρεγκον. Σε ένα νοκ-άουτ ματς στο Λας Βέγκας, ο κόουτς Κουμπένο Μέμορι τον εμπιστεύθηκε, αν και ήταν τρία χρόνια νεότερος από τους βασικούς συμπαίκτες και αντιπάλους του. Η I-5 Elite ήταν μπροστά με 20π. στο ημίχρονο, κόντρα σε μία ομάδα της πόλης. Οι «Catchers» άρχισαν να μειώνουν με μία νόμιμη, αλλά μάλλον όχι ηθική τακτική.
Άρχισαν να κάνουν φάουλ στον πιτσιρικά του παρκέ και ο Νάιτζελ αστόχησε στις πέντε από τις έξι πρώτες βολές σε ζευγάρια μίας-συν-μίας βολών… Η ομάδα του ηττήθηκε και αποκλείστηκε. Στο ξενοδοχείο της I-5 Elite, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, ο κόουτς Μέμορι είδε τον Ουίλιαμς – Γκος και τον πατέρα του να βγαίνουν απογοητευμένοι. «Πάμε στο απέναντι γυμναστήριο να σουτάρω βολές», αποκρίθηκε ο 13χρονος. Η δουλειά έπιασε τόπο.
Η «εκτόξευση»
Περίπου 8,5 χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 2017, ήταν 10ος σε ποσοστό σε όλο το NCAA, με 91% και είχε οδηγήσει το Γκονζάγκα σε σεζόν με ρεκόρ 34-1 και στον τελικό (ήττα από το Νορθ Καρολάινα)! Αυτή ήταν η μοναδική χρονιά του στους «Zags», με μέσο όρο 16,8π. και 4,8ασ., καθώς από το 2013 ως το 2015 είχε φοιτήσει στο πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον. Από τα 16 του, το 2010, είχε δεσμευτεί αρχικά στο UNLV, όμως η αποχώρηση του κόουτς Λον Κρούγκερ για να μετακομίσει στην Οκλαχόμα, τον υποχρέωσε να μην αγωνιστεί στο Λας Βέγκας.
Από έφηβος ξεχώριζε και γι’ αυτό ήταν η εξαίρεση του κανόνα του Μέμορι να προπονεί τελειόφοιτους γυμνασίων, όπως ο νυν γκαρντ των Σανς και πρώην των Ράπτορς και Μάτζικ, Τέρενς Ρος. Την πρώτη φορά που είδε τον Ουίλιαμς – Γκος, ο ασίσταντ είπε στον Μέμορι πως «αυτός ο μικρός δεν μπορεί να κάνει ντρίμπλα με το αριστερό…». Ο μικρός, όμως, είχε επιμονή και δεν τον ένοιαζαν οι ηλικίες. Η πορεία του τον δικαίωσε.
Το ντραφτ και η Παρτιζάν
Μετά το κολέγιο, αν και επιλέχθηκε στο Νο55 του ντραφτ του 2017 – δύο θέσεις πάνω από τον Σάσα Βεζένκοφ και 14 κάτω από τον Τάιλερ Ντόρσεϊ – από τους Γιούτα Τζαζ, επέλεξε την Ευρώπη. Η πρώτη επαγγελματική εμπειρία του στο Βελιγράδι ήταν (ατομικά) αποθεωτική. Μπορεί η Παρτιζάν να μην έφτασε ούτε ως τους τελικούς της σέρβικης λίγκας (κατέκτησε το Κύπελλο), όμως ο Ουίλιαμς – Γκος ήταν κορυφαίος σκόρερ, πασέρ και εύλογα MVP!
Η αξία του είχε ήδη ανέβει. Οι Τζαζ ακόμη δεν είχαν χώρο και το καλοκαίρι του 2018 υπέγραψε τριετές συμβόλαιο, αντί δύο εκατομμυρίων δολαρίων στον Ολυμπιακό. «Ήμουν ο πρώτος που κάλεσε ο κόουτς Ντέιβιντ Μπλατ όταν ανέλαβε τον Ολυμπιακό, καθώς από την περασμένη σεζόν μού είχε μιλήσει, ώστε να παίξω και στη Νταρουσάφακα», λέει ακόμη με καμάρι ο Αμερικανός, ο οποίος σε 30 αγώνες στην Ευρωλίγκα μέτρησε μ.ό. 9,2π. και 4,1 ασίστ και είχε πάρει πληροφορίες για τους Πειραιώτες και από τον Κάιλ Ουίλτζερ.
Το… πισωγύρισμα του «Dreamkeeper»
Το τριετές συμβόλαιο δεν εξαντλήθηκε ποτέ. Ο Ουίλιαμς – Γκος από τη μία δεν είχε εντυπωσιάσει και από την άλλη, η Γιούτα πλήρωσε το μπάι άουτ ώστε να του δώσει την πρώτη ευκαιρία στο ΝΒΑ. Μονάχα που αγωνίστηκε μόνο σε δέκα ματς, με μ.ό. 1,4π. και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν 2019-20 στη G-League… Η Λοκομοτίβ Κουμπάν έμοιαζε με πισωγύρισμα, όμως ο Νάιτζελ Ουίλιαμς – Γκος είναι επίμονος. Κυρίως, είναι… «Dreamkeeper», όπως και το εντυπωσιακό tattoo του στην πλάτη, που υποδηλώνει πως είναι «φύλακας ονείρων» (του) και δεν τα παρατά ποτέ.
Σε μία συνέντευξή του, είχε επισημάνει πως «δεν είχα δυσκολίες προσαρμογής στην Ευρώπη, αφού περισσότερο με ενοχλούσε το γεγονός πως πίστευα ότι αξίζω μόνο για το ΝΒΑ». Έτσι, όμως έμαθε να βάζει έναν στόχο τη φορά. Από τη Ρωσία βρέθηκε στη Ρεάλ και το 2023 αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης! Η επιστροφή στο ΣΕΦ ίσως να είναι μία δεύτερη ευκαιρία του. Άλλη μία περήφανη ευκαιρία του, αν και ο Αμερικανός γκαρντ έχει να κομπάζει για σημαντικότερα πράγματα, εκτός των τεσσάρων γραμμών.
Περήφανος γιος
Τον Μάιο του 2020, περίοδο που οι Η.Π.Α. είχαν συγκλονιστεί από τη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς, στη Μινεάπολις. Η μητέρα του Ουίλιαμς – Γκος, Βάλερι, κοινωνική λειτουργός στο επάγγελμα, δημοσίευσε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα Yahoo!Sports, μιλώντας για το πώς είναι να είναι λευκή μητέρα με μαύρο σύζυγο και μιγά γιο, για τις κοινωνικές αδικίες και τον ρατσισμό…
Ο Νάιτζελ είχε αναρτήσει το κείμενο, με την υποσημείωση ότι «η μητέρα μου, που έχει πτυχίο στις Κοινωνικές Υπηρεσίες, έγραψε αυτό το άρθρο για τους λευκούς ανθρώπους, για όλες τις φυλές και πώς θα αλλάξει το κοινωνικό κλίμα. Γι’ αυτό η μητέρα μου είναι ο ήρωάς μου!». Η κα Βάλερι Ουίλιαμς – Γκος γράφει, μεταξύ άλλων, πως «πριν από 28 χρόνια, ως λευκή γυναίκα που παντρεύτηκε έναν Αφροαμερικανό πρώην αξιωματικό της Αεροπορίας, δεν είχα ιδέα πώς θα είχα την πρώτη θέση σε ένα “παράθυρο” με θέα τις υποτιμητικές πράξεις του ρατσισμού που μαστίζουν την κοινότητά του, σε καθημερινή βάση. Μαζί παρακολουθήσαμε αναρίθμητες δολοφονίες αθώων μαύρων, με εκείνον γεμάτο από φόβο και αγωνία…
https://t.co/JU4OTXLzDa
My mom, who has her PhD in Human Services (and is white) wrote this article today! It addresses the role that white people, and all races, can play in helping change our current social climate. THIS is why my mom is my hero! Plz share and RT— Nigel Williams-Goss (@NigelWG5) May 29, 2020
»Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε: “Εναπόκειται στους άνδρες να σταθούν στις γυναίκες, στους στρέιτ να σταθούν στους γκέι και στους λευκούς να σταθούν για τους μαύρους”. Όταν εντάχτηκα στην κοινότητα του συζύγου μου, αυτό έκανα. Το μετέτρεψα σε αποστολή μου, να εκπαιδεύσω όσο περισσότερους λευκούς μπορώ, για τις πραγματικές αδικίες που βιώνουν οι κοινότητες των έγχρωμων. Όσο γράφω για την εμπειρία μου, ως λευκή, που περιβάλλομαι από προνόμια, παράλληλα απομακρύνω το φόβο που έχω για τη δική μου, μαύρη και μεικτή οικογένεια.
»Η δυσπιστία του συζύγου μου για την αστυνομία έγινε λίγο πιο προσωπική όσο μεγάλωνα τα παιδιά – μιγάδες που έχουμε. Ένα από τα παιδιά μας, που ήμουν ευλογημένη να δεχτώ από τον πρώτο γάμο του συζύγου μoy, κι ένα που κάναμε μαζί (σ.σ.: τον Νάιτζελ). Σε εκείνο το σημείο γνώριζα τι πραγματικά πρέπει να κάνω για να βοηθήσω την οικογένειά μου. Έπρεπε να γίνω ο εκπρόσωπος-ομιλητής της αλλαγής, διότι ως μοναδική λευκή στην οικογένειά μου, ήμουν εκείνη που έπρεπε να αναλάβει το πρόβλημα των στερεοτύπων.
»Πρόσφατα, ο γιος μου, Νάιτζελ Γουίλιαμς – Γκος, επελέγη στο ντραφτ του ΝΒΑ. Όταν η κουβέντα πήγαινε στο γιο μου, άκουσα πληθώρα ρατσιστικών σχολίων, όταν μου έδιναν… συγχαρητήρια που είχα… λευκό γιο που παίζει ένα σπορ που κυριαρχείται από μαύρους! Έπρεπε να πω σε αμέτρητους ανθρώπους ότι ο γιος μου είναι μιγάς και τότε εκμεταλλευόμουν τις στιγμές, ώστε να εκπαιδεύσω τους ρατσιστές πελάτες μου για το τι σημαίνουν τα λόγια και οι συμπεριφορές τους και το πόσο πονάνε.
»Από τότε που ο Νάιτζελ έγινε επαγγελματίας και έχει περισσότερα χρήματα και ομορφότερα – υλικά – πράγματα, τον έχουν σταματήσει πολλές φορές αστυνομικοί, ρωτώντας πώς απέκτησε τόσο καλό αυτοκίνητο, γιατί οδηγεί σε συγκεκριμένη –ακριβή- περιοχή, εάν έχει άδεια, όλα τα τυπικά ρατσιστικά που ζει ένας μαύρος οδηγός στο δρόμο! Αυτή είναι η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι μητέρες μιγάδων. Ως μητέρα, παραμένω αβοήθητη. Ως λευκό άτομο, μέρος μιας προνομιούχας φυλής, νιώθω υποχρεωμένη να εκπαιδεύσω.
»Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο».
Διαβάστε ακόμη: