Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Κέμπα Ουόκερ θα αγωνίζεται από τη νέα σεζόν στην Ευρωλίγκα, με τη Μονακό να ταράζει τα νερά του ευρωπαϊκού μπάσκετ, πείθοντας τον τετράκις Ολ-Σταρ του ΝΒΑ να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην καριέρα του στην “δική” μας πλευρά του Ατλαντικού.
Μπορεί ο 33χρονος πλέον γκαρντ να έχει δει την καριέρα του να παίρνει τη φθίνουσα πορεία λόγω τραυματισμών, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν αποτελεί μία πολύ σημαντική προσθήκη στο ρόστερ των Μονεγάσκων.
Το Eurohoops λοιπόν, γυρίζει το χρόνο πίσω και θυμάται τους Τοπ-10 παίκτες που άφησαν το μεγαλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη για να παίξουν στην Ευρώπη.
Πάμε να ξεκινήσουμε…
Κέμπα Ουόκερ
Ο Κέμπα Ουόκερ δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Είναι εκείνος ο παίκτης που στην καλή του μέρα θα σε “σκοτώσει” με τον οποιονδήποτε τρόπο. Η Μονακό κατάφερε και τον έκανε δικό της, ταράζοντας τα νερά της Ευρώπης και όχι μόνο, με τον ίδιο να λέει το “ναι” και να ενισχύει από τη νέα σεζόν τη γραμμή των γκαρντ των Μονεγάσκων.
Το #9 του 2011 είναι τέσσερις φορές All-Star (2017-2020), ενώ το 2019 μπήκε στην Τρίτη Καλύτερη Πεντάδα του ΝΒΑ. Έχει, επίσης, κατακτήσει τον τίτλο του NCAA το 2011 με το UConn.
Έχει αγωνιστεί σε Χόρνετς, Σέλτικς, Νικς και Μάβερικς με 19,3 πόντους-5,3 ασίστ-3,8 ριμπάουντ σε 750 ματς και 33′ συμμετοχής κατά μέσο όρο.
H σεζόν 2018/19 ήταν η κορυφαία της καριέρας του με 25,6 πόντους-4,4 ριμπάουντ-5,9 ασίστ σε 82 ματς με τους Χόρνετς. Στις 12 σεζόν του στο ΝΒΑ, ο Ουόκερ έχει βγάλει 196,5 εκατομμύρια δολάρια από συμβόλαια.
Για να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται λοιπόν…
Ντομινίκ Ουίλκινς
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η έλευση του Ντομινίκ Ουίλκινς στον Παναθηναϊκό του Παύλου Γιαννακόπουλου θα είναι μία από τις μεγαλύτερες μεταγραφές ίσως στην ιστορία της μπασκετικής Ευρώπης.
Ο Ουίλκινς έγραψε τη δική του ιστορία στο ΝΒΑ αλλά και στην Ελλάδα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, με την Ιθάκη του να είναι το Παρίσι.
Εκεί είδε το πρώτο φως, καθώς η γαλλική πρωτεύουσα αποτελούσε τον τόπο εργασίας του πατέρα του στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ. Εκεί κατέκτησε και τον πρώτο συλλογικό τίτλο της ζωής του 36 ολόκληρα χρόνια αργότερα, όταν ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης με τα πράσινα του Παναθηναϊκού, βοηθώντας την ελληνική ομάδα να κατακτήσει κάτι που δεν είχε καταφέρει κανένα άλλο κλαμπ από τη χώρα μας μέχρι τότε.
Είχε ένα μοναδικό χάρισμα το οποίο τον συνόδευσε μέχρι τα βαθιά μπασκετικά του γεράματα. Είχε “ελατήρια” στα πόδια. Όταν “απογειωνόταν” ξεχνούσε να προσγειωθεί…
Τα περισσότερα γνωστά για τον ίδιο, όπως και τα πολλά και σημαντικά κατορθώματά του.
- 9 φορές All Star (1986-1994)
- 1 φορά στην κορυφαία πεντάδα του ΝΒΑ (1986)
- 4 φορές στη δεύτερη κορυφαία πεντάδα του ΝΒΑ (1987, 1988, 1991, 1993)
- 2 φορές στην τρίτη κορυφαία πεντάδα του ΝΒΑ (1989, 1994)
- 1 φορά στην κορυφαία πεντάδα των ρούκις (1983)
- 1 φορά πρώτος σκόρερ της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ (1986)
- 2 φορές νικητής του διαγωνισμού καρφωμάτων του All Star Game (1985, 1990)
- 1 φορά πρωταθλητής Ευρώπης (1996)
- 1 φορά MVP του Final 4 της Ευρωλίγκας (1996)
- 1 φορά κυπελλούχος Ελλάδας (1996)
- 1 φορά MVP του Final 4 του Κυπέλλου Ελλάδας (1996)
- 1 φορά MVP του ελληνικού All Star Game (1996)
- 26.668 πόντοι καριέρας στο ΝΒΑ (μ.ο. 24,8)
- 7.167 ριμπάουντ στο ΝΒΑ (μ.ο. 6,7)
- 2.677 ασίστ στο ΝΒΑ (μ.ο. 2,7)
- 1 φορά παγκόσμιος πρωταθλητής με τις ΗΠΑ (1994)
- Παράλληλα βρίσκεται στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame με την τάξη του 2006.
Άλεν Άιβερσον
Ο Άλεν Άιβερσον, ο οποίος στις 7 Ιουνίου γιόρτασε τα 48α γενέθλιά του, λάτρεψε και τα πάθη του και τα λάθη του.
Ο Άιβερσον πήγε στο NBA για να αλλάξει τον κόσμο.
Μετά το 2003, που οι Σίξερς δεν κατάφεραν να του δώσουν ακόμα έναν All Star, προκειμένου να διεκδικήσει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή, ο παίκτης που είχε το παρατσούκλι “Απάντηση” μπήκε σε μια περίοδο μπασκετικής ένδειας, η οποία κράτησε τρία χρόνια, εξαιτίας, κυρίως, της αγάπης του για τη Φιλαδέλφεια.
Οι τελικοί του NBA το 2001, απέναντι στους Λέικερς που είχαν τον Σακίλ Ο’ Νιλ (MVP της προηγούμενης σεζόν με όλες τις ψήφους πλην μίας, που πήγε στον Άιβερσον, ο οποίος επρόκειτο να κατακτήσει το βραβείο εκείνη τη χρονιά) και τον Κόμπι Μπράιαντ στην καλύτερη φάση τους και δεν είχαν χάσει παιχνίδι σε όλα τα play off, ήταν οι μόνοι που έπαιξε στην καριέρα του.
Ο ίδιος δεν αποσύρθηκε επισήμως, μέχρι το 2013, καθώς αποφάσισε να έρθει στην Ευρώπη και να αγωνιστεί με τη φανέλα της Μπεσίκτας. Αγωνίστηκε μέχρι τα μισά της πρώτης χρόνιας του διετούς συμβολαίου του με την Μπεσίκτας. Του προσφέρθηκε συμβόλαιο από τους Texas Legends, ομάδα του NBDL, όμως αρνήθηκε.
Ο Άιβερσον αναδείχθηκε MVP κανονικής περιόδου το 2001, έγινε 11 φορές All-Star κερδίζοντας δύο MVP, ενώ αναδείχθηκε τέσσερις φορές (1999, 2001, 2002, 2005) πρώτος σκόρερ της Λίγκας. Τέλος, σε επίπεδο εθνικών ομάδων τίμησε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Το 2003 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Παναμερικανικούς Αγώνες, ενώ το 2004 “συμβιβάστηκε” με το χάλκικο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Μπομπ Μάκαντου
Ο Μπομπ Μάκαντου πέρασε τέσσερα χρόνια αγωνιζόμενος με τη φανέλα της Αρμάνι (1986-90), όντας δύο φορές πρωταθλητής ΝΒΑ, τρεις φορές πρώτος σκόρερ και MVP το 1975!
Ένας φόργουορντ-σέντερ που κυριαρχούσε μέσα στη ρακέτα και ο οποίος την ίδια στιγμή μπορούσε να σκοράρει από κάθε πιθανό και απίθανο σημείο του γηπέδου.
Ο Αμερικανός έκανε από πολύ νωρίς αισθητή την παρουσία του στους κόλπους του ΝΒΑ, κερδίζοντας το βραβείο του Rookie της χρονιάς το 1973, ενώ τις επόμενες πέντε σεζόν μέτρησε ισάριθμες συμμετοχές σε All-Star Game, μαζί με μια θέση στην καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ το 1975. Την ίδια περίοδο, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της λίγκας επί τρία συναπτά έτη (1974-76), κερδίζοντας μάλιστα και το βραβείο του MVP το 1975, αγωνιζόμενος με την φανέλα των Μπάφαλο Μπρέιβς (μετέπειτα Κλίπερς).
Mέχρι την ώρα της αποχώρησης από την πατρίδα του, ο ΜάκΑντου κατάφερε να πανηγυρίσει και δύο πρωταθλήματα (1982, 1985), αμφότερα με τους Λέικερς, οι οποίοι ήταν και ο προτελευταίος του σταθμός στο ΝΒΑ. Ολοκλήρωσε την σεζόν 1985-86 με τους Σίξερς, προτού κάνει ένα πρωτόγνωρο για την εποχή ταξίδι στην Ευρώπη, προκειμένου να αγωνιστεί στην Τρέισερ Μιλάνο (νυν Αρμάνι). Ο ΜακΆντου έμελλε να αλλάξει την μοίρα της ιταλικής ομάδας, την οποία και οδήγησε δύο σερί χρονιές στην κορυφή της Ευρώπης (1987 και 1988), όντας MVP του Final Four το 1988.
Έγινε ο πρώτος παίκτης που κατακτά τον τίτλο της Ευρωλίγκα μετά από εκείνον του ΝΒΑ, κάτι που μετέπειτα κατόρθωσε και ο Τζος Πάουελ με τον Ολυμπιακό το 2013.
Το 2006 εισήχθη στο Hall of Fame, ενώ ήταν εκείνος που συνόδευσε τον Νίκο Γκάλη στην ομιλία του το 2017, ύστερα από αίτημα του Έλληνα άσου, ο οποίος τρέφει βαθύτατο σεβασμό για εκείνον από τις μονομαχίες του στα παρκέ της Ευρωλίγκα.
Μπάιρον Σκοτ
Ποιος δεν γνωρίζει τον Μπάιρον Σκοτ; Ο πλέον 62χρονος Σκοτ, ήταν ο παίκτης που ξεχώρισε με τους Λέικερς αφού βρέθηκε στο LA επί εννέα σερί χρόνια. Ήταν μέλος της βασικής πεντάδας μίας ομάδας που είχε στις τάξεις τους τους θρυλικούς Μάτζικ Τζόνσον, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ και Τζέιμς Ουόρθι.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος το καλοκαίρι του 1995 είχε κάνει το μεγάλο “μπαμ” με την απόκτηση του Ντομινίκ Ουίλκινς ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στην κατάκτηση της πρώτης Ευρωλίγκας. Η σεζόν 1996-97 ήταν απογοητευτική, καθώς ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς πήρε όλες τις αποφάσεις επάνω του και οδήγησε την ομάδα σε ιστορικές αποτυχίες σε όλες τις διοργανώσεις.
Ο Σκοτ σκόραρε 17.6 πόντους ανά παιχνίδι έδειξε σε όλους τους αμφισβητίες του ότι δεν ήρθε στην Ελλάδα για τα ένσημα όπως υποστήριζαν οι αντίπαλοι.
Η τελευταία του σεζόν με τα μπσσκετικά ήταν γεγονός, μετά από εκείνη με τον Παναθηναϊκό.
Πλέον είχε άλλες βλέψεις για τον εαυτό του.
Είχε αποφασίσει να γίνει προπονητής, κάτι που έγινε το 2000, αφού πήρε το χρίσμα του head coach στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς και τους οδήγησε δύο φορές σε τελικούς του ΝΒΑ, αλλά σε αμφότερους η ομάδα του ηττήθηκε.
Στη συνέχεια εργάστηκε με επιτυχία στους Χόρνετς της Νέας Ορλεάνης, αλλά δεν τα κατάφερε ούτε στους Κλίβελαντ Καβαλίερς, ούτε όμως και στους Λος Άντζελες Λέικερς. Μάλιστα στους τελευταίους έκανε αρνητικό ρεκόρ νικών και απομακρύνθηκε το καλοκαίρι του 2016! Από τότε εκτελεί χρέη σχολιαστή σε παιχνίδια του ΝΒΑ.