Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Η εντολή ήταν απλή, έχοντας βεβαίως και την απαραίτητη δόση αυστηρότητας και ευγένειας, αλλά και ξεκάθαρη: «Θέλω σε παρακαλώ να με κοιτάς στα μάτια και όχι στα πόδια». Ο μικρός Αλεξάντερ, που άκουγε με προσοχή, δεν είχε φτάσει φυσικά ακόμη τα 215 εκατοστά μπόι.
Ο Μάρτσιν Μπαλτσερόφσκι κοιτούσε τον γιο του και στα μάτια του δεν έβλεπε λύπηση, αλλά θαυμασμό. Δεν αντίκριζε επιπλέον πόνο, αλλά διαπίστωνε κίνητρο. Συνεπώς, η επόμενη «οδηγία» ήταν εύλογη και εύκολη: «Δεν θα κοιτάς ποτέ πίσω… Μόνο μπροστά και θα ζεις για το σήμερα». Ο πιτσιρικάς από τη Σβίντνιτσα της νοτιοδυτικής Πολωνίας είχε από την πρώτη μέρα που έπιασε την πορτοκαλί μπάλα ένα δικό του είδωλο, το οποίο δεν έχασε ποτέ.
Ο πατέρας του νέου σέντερ του Παναθηναϊκού έπαιξε μπάσκετ ημι-επαγγελματικά. Φόρεσε για χρόνια τη φανέλα της Γκόρνικ Βάλμπρσζιχ, ομάδας δεύτερης και τρίτης κατηγορίας της πατρίδας του. Τον Αύγουστο του 1998, μία κυριακάτικη εκδρομή του Μάρτσιν και της τριμελούς παρέας του έληξε με τραγικό τρόπο. Κάπου στα όρια του Βρότσλαβ, στην εξοχή της Σιλεσίας, το όχημα που επέβαιναν ανατράπηκε και βρέθηκε στον γκρεμό…