Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Η εντολή ήταν απλή, έχοντας βεβαίως και την απαραίτητη δόση αυστηρότητας και ευγένειας, αλλά και ξεκάθαρη: «Θέλω σε παρακαλώ να με κοιτάς στα μάτια και όχι στα πόδια». Ο μικρός Αλεξάντερ, που άκουγε με προσοχή, δεν είχε φτάσει φυσικά ακόμη τα 215 εκατοστά μπόι.
Ο Μάρτσιν Μπαλτσερόφσκι κοιτούσε τον γιο του και στα μάτια του δεν έβλεπε λύπηση, αλλά θαυμασμό. Δεν αντίκριζε επιπλέον πόνο, αλλά διαπίστωνε κίνητρο. Συνεπώς, η επόμενη «οδηγία» ήταν εύλογη και εύκολη: «Δεν θα κοιτάς ποτέ πίσω… Μόνο μπροστά και θα ζεις για το σήμερα». Ο πιτσιρικάς από τη Σβίντνιτσα της νοτιοδυτικής Πολωνίας είχε από την πρώτη μέρα που έπιασε την πορτοκαλί μπάλα ένα δικό του είδωλο, το οποίο δεν έχασε ποτέ.
Ο πατέρας του νέου σέντερ του Παναθηναϊκού έπαιξε μπάσκετ ημι-επαγγελματικά. Φόρεσε για χρόνια τη φανέλα της Γκόρνικ Βάλμπρσζιχ, ομάδας δεύτερης και τρίτης κατηγορίας της πατρίδας του. Τον Αύγουστο του 1998, μία κυριακάτικη εκδρομή του Μάρτσιν και της τριμελούς παρέας του έληξε με τραγικό τρόπο. Κάπου στα όρια του Βρότσλαβ, στην εξοχή της Σιλεσίας, το όχημα που επέβαιναν ανατράπηκε και βρέθηκε στον γκρεμό…
Καθηλωμένος, αλλά όχι απογοητευμένος
Ο οδηγός και ο ένας επιβάτης του πίσω καθίσματος βγήκαν από τα συντρίμμια χωρίς να έχουν τραυματιστεί. Η κοπέλα που καθόταν πίσω, έχασε ακαριαία τη ζωή της… Ο Μάρτσιν Μπαλτσερόφσκι, συνοδηγός, δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Η θέα της νεαρής τον έκανε να «παγώσει». Όταν έβαλε σε μία τάξη το μυαλό του, διαπίστωσε πως δεν μπορεί να κουνήσει τα πόδια του.
Τα μαντάτα στο νοσοκομείο ήταν αφοπλιστικά ψυχρά. Ο Πολωνός παίκτης είχε τραυματιστεί σοβαρά σε σπονδυλική στήλη και νωτιαίο μυελό και οι γιατροί δεν έδιναν ελπίδες να περπατήσει ξανά… Ο Μάρτσιν, πάντως, δεν έχασε τον κόσμο κάτω από τα πληγωμένα πόδια του. Η μπάλα του μπάσκετ «ξεγλίστρησε» με επώδυνο τρόπο από τα χέρια του, όμως η τότε – μόλις για έξι μήνες – κοπέλα του, Σίλβια, δεν έφυγε από το πλάι του. Εκείνη τον παρακίνησε να μην παρατήσει τη ζωή του.
Η γέννηση του Όλεκ και μίας νέας αγάπης
Σε έναν και κάτι χρόνο παντρεύτηκαν και τον Νοέμβριο του 2000, έφεραν στον κόσμο ένα αγοράκι που έμελλε να ακολουθήσει τον δρόμο που ονειρευόταν ο μπαμπάς του. Ο Αλεξάντερ θυμήθηκε σε παλαιότερη συνέντευξή του στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωλίγκα, όταν το 2018 αγωνιζόταν στο τουρνουά Next Generation με τη Γκραν Κανάρια, πως «ήταν σκληρό να τον βλέπω έτσι, όμως δεν τον λυπήθηκα ποτέ διότι δεν σταμάτησε να παίζει».
Ο πατέρας του βρήκε τη συνέχεια της λατρείας του για το άθλημα στο μπάσκετ με αμαξίδιο, το 2018 οδήγησε την Εθνική Πολωνίας στην 6η θέση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος (συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία πεντάδα των αγώνων) και από το 2021 είναι ομοσπονδιακός προπονητής της! Ο 23χρονος «Όλεκ», όπως φωνάζουν τον νέο σέντερ του «τριφυλλιού», εξηγεί ότι «ο πατέρας μου επιμένει να λέει πως δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάς. Είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα της ζωής και της καριέρας μου και επαναλαμβάνει πως πρέπει να κοιτάζω μόνο μπροστά».
Η έμπνευση από τον πατέρα του
Ο πρώην πια παίκτης της Γκραν Κανάρια τονίζει πως «το μπάσκετ με αμαξίδιο είναι δύσκολο, σχεδόν σκληρό και πρέπει να κουνάς για 40 λεπτά τα χέρια του για να κινείσαι. Όμως ο μπαμπάς μου δεν σταματά ποτέ και αυτό είναι το σπουδαιότερο μάθημα που μου έδωσε. Πλέον, παίζω και για εκείνον. Δεν θα είχα ποτέ απωθημένο να γίνω καλύτερός του, όμως θέλω να είναι περήφανος για μένα όπως είμαι κι εγώ για τον ίδιο».
Ο Αλεξάντερ Μπαλτσερόφσκι αγωνίστηκε από το 2017 στη Γκραν Κανάρια, το 2021 και το 2023 ήταν ο κορυφαίος νέος παίκτης του EuroCup και φέτος βοήθησε την ισπανική ομάδα να το κατακτήσει. Σε ηλικία 13 ετών έλαβε επίσημες προσκλήσεις από τις ακαδημίες των Μπέτις και Γκραν Κανάρια, ξενιτεύτηκε και άφησε οριστικά πίσω του το αρχικό όνειρο να γίνει κολυμβητής. Ο Μάρτσιν, ο οποίος έμαθε να μην κλείνεται στον εαυτό του, ήθελε να δει τον κανακάρη του εξωστρεφή και φιλόδοξο, γι’ αυτό του έδωσε την άδεια να μετακομίσει στην Ιβηρική.
Το 2019, ο Όλεκ φόρεσε τη φανέλα της Πολωνίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο και ήταν ο νεαρότερος παίκτης της διοργάνωσης, στην οποία η ομάδα του τερμάτισε στην 8η θέση! Τα ερασιτεχνικά όνειρα του Μάρτσιν και της συζύγου του, Σίλβια, η οποία επίσης ασχολήθηκε για λίγο με το μπάσκετ, έγιναν πραγματικότητα με προοπτική για τον γιο τους. Ο Αμερικανός κόουτς της Πολωνίας στους αγώνες του 2019, Μάικ Τέιλορ, είχε επισημάνει πως «όσο ταλέντο κι αν έχει και όσο καλά προετοιμασμένος να είναι από τη Γκραν Κανάρια, αυτό που τον βοηθά κυρίως είναι πως η οικογένειά του τον κρατά “προσγειωμένο”. Πατά γερά τα πόδια του στη γη και έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του».
Αυτό το μέλλον δείχνει να ανοίγεται διάπλατα μπροστά του με την μετακίνησή του στον Παναθηναϊκό. Ο ίδιος έχει εξηγήσει ότι «αγαπώ το παιχνίδι και δεν ξέρω τι θα έκανα δίχως αυτό. Πάντα σκέφτομαι πως μπορώ να γίνω καλύτερος, χωρίς να σταματώ να δουλεύω. Ποτέ δεν σκεφτόμουν, ωστόσο, το μέλλον. Σημασία έχει να προπονείσαι σκληρά σήμερα. Αυτό που μου έμαθε, άλλωστε, και ο πατέρας μου: “Να έχεις στο μυαλό σου μόνο τη μέρα που ζεις”».
Photo credit: FIBA
Διαβάστε ακόμη:
- Παναθηναϊκός: Eπισήμως Μπαλτσερόφσκι μέχρι το 2025
- Χουάντσο Ερνανγκόμεθ: Η μπασκετική οικογένεια, η φαντασία και μία… δασκάλα υποκριτικής!
- Κάιλ Γκάι: Ο τύπος που άφησε το American football για το δικό του (#notAmerican) dream
- Παναθηναϊκός: Ο Τζέριαν Γκραντ γύρισε την πλάτη στο όνειρο κι ήρθε στην Ευρώπη για να πρωταγωνιστήσει
- Ματίας Λεσόρ: Η έλξη στα δίπολα, οι αντιφάσεις και η… νευρική αποφασιστικότητα!
- Λούκα Βιλντόζα: Η πρώτη αγάπη, ο έτερος Αργεντινός και το ταξίδι με το νέο Παναθηναϊκό