Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Η τελευταία παρουσία της Team USA σε Παγκόσμιο Κύπελλο, το 2019 στην Κίνα, συνοδεύτηκε από τη χειρότερη επίδοσή της σε μεγάλη διοργάνωση από τις μέρες που αγωνίζεται με επαγγελματίες του ΝΒΑ στο ρόστερ της. Εκείνη η 7η θέση δεν «στοίχειωσε» δα τη USA Basketball, αλλά τη έκανε (πάλι) λίγο πιο επιφυλακτική…
Πριν από τέσσερα χρόνια, οι Αμερικανοί πέρασαν με 5-0 τους ομίλους, , όμως στα προημιτελικά ηττήθηκαν από τη Γαλλία, δίνοντας τέλος σε ένα νικηφόρο σερί 58 αγώνων μετά την ήττα από την Ελλάδα στον ημιτελικό της Σαϊτάμα, το 2006. Στη συνέχεια ηττήθηκαν στις θέσεις 5-8 από τη Σερβία και τερμάτισαν 7οι νικώντας την Πολωνία, όμως εξασφάλισαν το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, ως μία από τις δύο ομάδες από τη FIBA Americas.
Οι Αμερικανοί, με κόουτς τον Γκρεγκ Πόποβιτς, πήραν τη ρεβάνς τους στο Τόκιο, έχοντας μάθει το καλοκαίρι του 2021 δύο πολύτιμα μαθήματα. Αφενός πως η κυριαρχία τους, αν δεν παρατάξουν μόνο υπέρλαμπρα αστέρια, αμφισβητείται ανοικτά και αφετέρου πως όλα κρίνονται στα ματς που μετρούν. Πριν από δύο χρόνια, το «καμπανάκι» ήχησε δυνατά στη φιλική ήττα από τη Νιγηρία στο Λας Βέγκας!
Η κριτική συνεχίστηκε με την ήττα στην ολυμπιακή πρεμιέρα από τη Γαλλία, ωστόσο η Team USA κατέκτησε το χρυσό, επικρατώντας των «τρικολόρ» στον τελικό, με μεγάλο ηγέτη τον Κέβιν Ντουράντ.
Ο παράγοντας «απειρία»
Το 2023, η σύνθεση του αντικαταστάτη του «Pop», Στιβ Κερ, δεν διαθέτει ένα όνομα σαν αυτό του Ντουράντ. Μάλιστα, κανένας από τους 12 παίκτες δεν έχει αγωνιστεί στο παρελθόν σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση, σε επίπεδο Ανδρών… Οι προηγούμενες Εθνικές Η.Π.Α. είχαν τουλάχιστον δύο παίκτες με παραστάσεις από Παγκόσμια Κύπελλα ή Ολυμπιακούς. Η φετινή, κάτι σαν… «Ομάδα-Β», που μοιάζει με την απειρία εκείνης του 2010 – που πάντως, κατέκτησε τον τίτλο στην Τουρκία – δεν είναι η νεαρότερη στην ιστορία της USA Basketball, όμως στην πατρίδα της ακόμη απορούν για το πώς θα αντιδράσει σε ενδεχόμενη πρώτη ήττα και πώς θα συμπεριφερθεί στα νοκ-άουτ παιχνίδια.
Η φετινή ομάδα του κόουτς Κερ ανέβασε το επίπεδο της αισιοδοξίας όχι τόσο με το αήττητο σερί της στα φιλικά, με νίκες επί (δίχως Ντόντσιτς) Σλοβενίας, Ισπανίας και Ελλάδας αλλά κυρίως με τη «δεμένη» εικόνα της. Η απροθυμία των μεγάλων σταρ να παίξουν στο Παγκόσμιο, με σαφή προτίμηση στους Ολυμπιακός, σε ένα χρόνο στο Παρίσι, δημιούργησε μία αρχική σύγχυση. Ο Κερ, όμως, οι έμπειροι συνεργάτες του (Έρικ Σπόλστρα, Τάι Λου, Μαρκ Φιου) και ο νέος τεχνικός διευθυντής, Γκραντ Χιλ, δείχνουν να «ένωσαν» τα κομμάτια ενός παζλ με πλάνο και συνοχή.
Καλό σουτ και «μάκρος» στην άμυνα
Όπως παρατήρησε και ο κόουτς Δημήτρης Ιτουδης μετά τη νίκη της Team USA επί της Ελλάδας στο Αμπού Ντάμπι, «εννέα παίκτες των Η.Π.Α. σουτάρουν από το τρίποντο με 40%!». Το ρόστερ φαίνεται πως έχει δέκα παίκτες που είναι πρόθυμοι και στην άμυνα, με κορυφαίους τον καλύτερο αμυντικό του ΝΒΑ, Τζάρεν Τζάκσον τζούνιορ και τον εξαιρετικό μπλοκέρ, Ουόκερ Κέσλερ. Τα κορμιά των Μπράντον Ίνγκραμ και Πάολο Μπανκέρο (κορυφαίος ρούκι της σεζόν) δεν είναι αμελητέα στο αμυντικό κομμάτι, ενώ με εξαίρεση τον σταρ των Νικς, Τζέιλεν Μπράνσον, όλοι οι γκαρντ του Κερ έχουν «μάκρος».
Εκτός από τα φετινά ατομικά «παράσημα» των Τζάκσον και Μπανκέρο, οι Χάλιμπέρτον, Έντουαρντς και Τζάκσον ήταν All Star, όπως και στο πρόσφατο παρελθόν ο Ίνγκραμ. Στον πάγκο υπάρχουν ρολίστες που «ρίχνουν το κορμί τους στη φωτιά», όπως οι Χαρτ, Πόρτις, Τζόνσον και Ριβς. Ο τελευταίος, γκαρντ των Λέικερς, είναι μόλις ο τρίτος παίκτης στην ιστορία των Teams USA με παίκτες ΝΒΑ που δεν έχει γίνει επιλογή στο ντραφτ της Λίγκας, μετά τους Μπεν Ουάλας (2002) και Μπραντ Μίλερ (2006).