Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Η είδηση του τραυματισμού του Ντίνου Μήτογλου και τις απουσίας του από το Παγκόσμιο Κύπελλο που άρχισε την Παρασκευή (25/8) προκάλεσε μελαγχολία και πρακτικό προβληματισμό στην ελληνική «γωνιά». Καθώς η Εθνική αναγκάζεται να παραταχθεί στη διοργάνωση με 11 διαθέσιμους παίκτες…
Μονάχα που αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα θα βρεθεί σε αυτή τη μειονεκτική συνθήκη. Είτε αυτό σημαίνει το μέτρημα να βγάζει «11» πριν από το τζαμπ-μπολ μίας μεγάλης διοργάνωσης είτε αυτό ήταν κάτι που υποχρεώθηκε να κάνει μέσα στους αγώνες.
Η γαλλική έν(σ)ταση για Κόρφα (1989)
Η Ελλάδα ταξίδεψε το 1989 στο Ζάγκρεμπ για να υπερασπιστεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης που κατέκτησε δύο χρόνια νωρίτερα στο ΣΕΦ, όμως δεν αγωνίστηκε τελικά πλήρης… Λίγο πριν την πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ, η γαλλική ομοσπονδία υπέβαλε ένσταση για τη συμμετοχή του Ελληνοαμερικανού Τζον Κόρφα. Ο τότε γκαρντ του ΠΑΟΚ τέθηκε εκτός διοργάνωσης, αφού οι Γάλλοι απέδειξαν ότι δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο τουρνουά και ο κόουτς Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου μέτρησε μία απώλεια. Παρά την… 11αδα, πάντως, η Εθνική κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο, μετά τους 45π. του Γκάλη στον ημιτελικό με τη Σοβιετική Ένωση!
Η ατυχία Φιλίππου (1987)
Το «χρυσό» Ευρωμπάσκετ 1987 στην Αθήνα είχε σαφώς πρωταγωνιστή τον Νίκο Γκάλη και πολύτιμους συνοδοιπόρους τους Παναγιώτη Γιαννάκη, Φάνη Χριστοδούλου και Παναγιώτη Φασούλα. Ωστόσο, ο πέμπτος βασικός, Νίκος Φιλίππου, τραυματίστηκε στο ματς του ομίλου με τη Γιουγκοσλαβία και υπέστη διάστρεμμα… Ο Αργύρης Καμπούρης ανέλαβε να τον αντικαταστήσει και το κατάφερε επάξια, πριν καν χρειαστεί να σκοράρει τις δύο νικητήριες βολές στον τελικό της 14ης Ιουνίου με τη Σοβιετική Ένωση!
Το «νοκ-άουτ» στον Ζήση (2006)
Όπως και το 1989 στο Ζάγκρεμπ, η Εθνική ταξίδεψε το 2006 για την επόμενη διοργάνωση ως πρωταθλήτρια Ευρώπης. Μετά τον θρίαμβο στο Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι, η ομάδα του κόουτς Παναγιώτη Γιαννάκη έφτασε στην Ιαπωνία με υψηλές βλέψεις και προσδοκίες. Ο Νίκος Ζήσης, ίσως ο πιο σταθερός παίκτης της Ελλάδας στο χρυσό του 2005, ήταν εύλογα ένα σημαντικό κομμάτι των φιλοδοξιών στο Μουντομπάσκετ. Μάλιστα, είχε σκοράρει το νικητήριο καλάθι στην ανατροπή επί της Αυστραλία!
Μονάχα που την επόμενη μέρα, ενώ το ημερολόγιο έγραφε 23 Αυγούστου, στο ματς με τη Βραζιλία ο διεθνής γκαρντ έπεσε… νοκ-άουτ από το αντιαθλητικό χτύπημα του ΆντερσονΒαρεζάο. Ο νυν μάνατζερ της Εθνικής υπέστη τριπλό κάταγμα στο ζυγωματικό και οι αναφορές έλεγαν πως λίγο έλειψε να χάσει το μάτι του… Ο Ζήσης υποβλήθηκε σε επέμβαση αλλά έμεινε στον πάγκο και οι υπόλοιποι διεθνείς τού αφιέρωσαν το αργυρό μετάλλιο, μετά το θρίαμβο επί των Η.Π.Α. στον ημιτελικό και την ήττα από την Ισπανία στον τελικό.
Επιτυχίες, παρά τις ατυχίες…
Ο Ντίνος Μήτογλου έδειξε σε όλη την προετοιμασία μία εξαιρετική σταθερότητα και μαζί με τον Τόμας Ουόκαπ ήταν οι καλύτεροι παίκτες της Εθνικής. Η απώλειά του προφανώς και «πληγώνει» όσες ελπίδες είχε η Ελλάδα για διάκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα – σε διαφορετικές συνθήκες και συγκυρίες, προφανώς – έχει πετύχει στο παρελθόνμ έστω και «πληγωμένο».
Το 1986 η Ελλάδα ετοιμαζόταν για την παρθενική συμμετοχή σε Μουντομπάσκετ. Ωστόσο, στο τουρνουά της Ισπανίας δεν αγωνίστηκε ο Φασούλας, που προτίμησε τις προπονήσεις στο Πόρτλαντ, που τον είχε επιλέξει στο Νο37 του ντραφτ του ΝΒΑ. Ο Καμπούρης ήταν ο μόνος σέντερ (και… δεν εκτέλεσε ούτε μία βολή στη διοργάνωση!), αλλά η Ελλάδα, με τον Γκάλη να μετρά μ.ο. 33,7π. σε 10 ματς κατέκτησε την 10η θέση!
Ο Γκάλης δεν είχε την ευκαιρία να υπερασπιστεί το ατομικό τίτλο του στην επόμενη διοργάνωση, αφού τέσσερα χρόνια αργότερα απουσίασε από το Παγκόσμιο της Αργεντινής. Ο Γκάλης τραυματίστηκε στο φιλικό με την Τσεχοσλοβακία και έχοντας πρησμένο αστράγαλο, δεν ταξίδεψε στο Μπουένος Άιρες… Παρόλα αυτά, με τον εκπληκτικό ρούκι Γαλακτερό και τον Γιαννάκη τρίτο σκόρερ της διοργάνωσης (μ.ο. 26,5π.), η Ελλάδα τερμάτισε στην 6η θέση!
Το τελευταίο μετάλλιο της Ελλάδας μοιάζει μακρινό. Το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 2009 στην Πολωνία, ωστόσο, ήρθε παρά τη διπλή απουσία στην περιφέρεια. Η Ελλάδα αγωνίστηκε σε εκείνη τη διοργάνωση χωρίς τους Θοδωρή Παπαλουκά και Δημήτρη Διαμαντίδη, αλλά με ηγέτη τον Σπανούλη έφτασε ως την 3η θέση! Μία απουσία είναι πάντα σημαντική, όμως όπως έλεγε ο Αμερικανός σκηνοθέτης, Όρσον Ουέλς, «εχθρός της τέχνης είναι η απουσία ορίων».
Διαβάστε ακόμη: