Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Το συνήθως ανέκφραστο πρόσωπό του μπορεί να αντέξει μία μικρή «παρασπονδία» χαμόγελου. Άλλωστε, όταν μιλά ή ακούει για τον κανακάρη του, δεν προσπαθεί ιδιαιτέρως να κρατήσει κρυφή την ικανοποίησή του.
Ο Σίγκις Μπραζντέικις χαμογελά και όταν εξηγεί τη «θεωρία του δέντρου», με την οποία μεγάλωσε τον γιο του, Ίγκνας. Ο 50χρονος Λιθουανός με την κοψιά του παλαιστή, σκληραγωγημένη στη Σοβιετική Ένωση των περιορισμών, με παιδικές ηλικίες οριοθετημένες από τις πολιτικές περιστάσεις, ήταν από τα νιάτα του συνειδητοποιημένος.
«Ένα δέντρο μπορεί να μεγαλώσει παντού, έτσι;», είχε ρωτήσει ρητορικά σε δηλώσεις του στην ιστοσελίδα The Athletic πριν από 4,5 χρόνια. «Το μεγαλύτερο δέντρο, όμως, θα φτάσει ψηλότερα εκεί όπου υπάρχει ήλιος. Πάντοτε έλεγα πως αυτό θέλω να δώσω στα παιδιά μου… Λίγο περισσότερο ήλιο. Λίγη περισσότερη ελευθερία».
Το πρότυπο του «σκληρού» πατέρα
Ο πατέρας του νέου παίκτη του Ολυμπιακού μεγάλωσε με αμφιβολίες, αμφισβητήσεις, αλλά και συχνά απόλυτες αλήθειες μέσα του. Γόνος αγροτικής οικογένειας από την πόλη Κρετίνγκα, επιθυμούσε από μικρός να είναι το πιο δυνατό παιδί στο σχολείο, όπως οι πρόγονοί του. Τα μέσα στην πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. δεν ήταν εύκολα. Συνεπώς, «έχτισε» το αυτοσχέδιο γυμναστήριό του, με μπόλικη πρωτοτυπία…
Κατέβηκε στο υπόγειο, έκανε στην άκρη τις παλιατζούρες, τοποθέτησε τον πάγκο και για βάρη έφτιαξε δύο παλιές μεταλλικές ρόδες τρένου! Τις κόλλησε σε μία μπάρα, γέμισε ένα τσουβάλι (από πατάτες) με άμμο και δεν σταματούσε να γυμνάζεται ούτε όταν κόκκοι άμμου «πλήγωναν» τις ματωμένες αρθρώσεις του. Ξεκίνησε, επίσης, μαθήματα σε δάσκαλο Shotokan και ήθελε να γίνει παλαιστής ή πυγμάχος.
Έμαθε μία ζωή εκφοβισμού, αλλά δεν επρόκειτο να είναι το θύμα. Σπούδαζε μηχανικός στο Κάουνας, όταν γνώρισε την Ντιάνα. Όσο γνωρίζονταν, κατάλαβε πως οι καυγάδες στα μπαρ, όπου τακτικά εργαζόταν ως πορτιέρης, δεν έβγαζαν πουθενά. Δούλεψε για λίγο στο Λονδίνο, επέστρεψε για να παντρευτούν και, όταν το 1998, γεννήθηκε η κόρη τους, Έμα, αποφάσισε να τα παρατήσει. Τον Ιανουάριο του 1999 γεννήθηκε ο Ίγκνας. Ο Σίγκις θέλησε να αφήσει πίσω την παλιά ζωή του, όμως ήταν ξεκάθαρος πως θα δίδασκε στον γιο του πως μόνο οι δυνατοί επιβιώνουν. Όταν δύο χρόνια αργότερα έμεινε άνεργος, πήρε τη σύζυγο και τα δύο παιδιά τους και αναζήτησε μία καλύτερη ζωή στην Αμερική.
Το «Canadian Dream»
Το ζευγάρι μετανάστευσε στο Σικάγο, όπου ο Σίγκις βρήκε εργασία σε φορτηγά. Σε δύο χρόνια βρέθηκαν στο Ουίνιπεγκ, μένοντας με μία οικογένεια από την Ουκρανία που δέχθηκε να τους φιλοξενήσει. Στον έξι ετών Ίγκνας άρεσε το κικ-μπόξινγκ, όμως λάτρεψε και το μπάσκετ. Η θεία του, Λίνα, άλλωστε, είχε στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης με τη Λιθουανία το 1997! Οι συνεχείς μετακινήσεις δεν έκαναν εσωστρεφή τον πρώην πια παίκτη της Ζαλγκίρις. Κάθε φορά που «έμπαινε» σε νέα παρέα, έκανε αισθητή την παρουσία του και «απαιτούσε» σεβασμό.
Η οικογένεια Μπραζντέικις εγκαταστάθηκε οριστικά στο Οντάριο και ο μικρός Ίγκνας επαιξε μπάσκετ στα γυμνάσια Χόλι Τρίνιτι και Όραντζβιλ (στο οποίο έχουν παίξει και οι μετέπειτα NBAers, Τζαμάλ Μάρεϊ και Λου Ντορτ). Ήταν εμφανώς δυνατός, όμως είχε αδυναμίες με τη μπάλα. Οι υποτροφίες, πάντως, άρχισαν να καταφθάνουν. Ο νεαρός είχε πρώτο «μέντορα» τον μετέπειτα γκαρντ του ΝΒΑ, επίσης Καναδο-λιθουανό Νικ Στάουσκας, ο οποίος τον βοήθησε να βελτιώσει τα μειονεκτήματά του. Ο Στάουκας είχε ειδοποιήσει το κολέγιο του, το Μίσιγκαν, για τον νέο φίλο του και ο κόουτς Τζον Μπέιλεϊν δεν χρειάστηκε πολύ για να πειστεί.
«Διαβασμένος» μαθητής
Ο Μπέιλεϊν τον είδε με τα μάτια του να σκοράρει 42π. σε αγώνα AAU, και όταν του πρόσφερε υποτροφία το 2017, του είπε «πρέπει να δουλέψεις πολύ, γιατί δεν σουτάρεις καλά…». Σκόπευε να τον «προσγειώσει». Στα 16 του είχε κλήση από την Εθνική U16 του Καναδά, όμως η καρδιά του έφηβου Ίγκνας ήταν στη Λιθουανία. Τα αγγλικά του ήταν άπταιστα, ωστόσο φρόντισε να μάθει και τη μητρική του γλώσσα.
Στο κολέγιο δεν ήταν διόλου «ψαρωμένος» και δεν υπήρχε περίπτωση να αποδεχθεί καμία ασέβεια. «Σέβομαι τους παλιούς, αλλά θα κάνουν κι εκείνοι το ίδιο με μένα», είχε δηλώσει με μία «κόπια» του… φουσκωμένου στήθους του μπαμπά του! Πήρε το 2018 με αυτοπεποίθηση το Νο13 που είχε αφήσει ο Γερμανός σταρ, Μο Βάγκνερ και χρειάστηκε έναν χρόνο, πριν γίνει επιλογή στο Νο47 του ντραφτ του 2019 από τους Σακραμέντο Κινγκς.
Τα δικαιώματά του παραχωρήθηκαν αμέσως στη Νέα Υόρκη, όμως ούτε εκεί ούτε (μ.ό. 1,9π. σε 5,9΄ και εννέα ματς) στο Ορλάντο βρήκε ευκαιρίες, παρότι στους Μάτζικ μέτρησε 11,1π. σε οκτώ αγώνες το 2020-21. Πάτησε περισσότερο παρκέ στη G-League, πριν αποφασίσει το 2022 να επιστρέψει στη γενέτειρά του, για τη Ζαλγκίρις.
Τα «παράσημα» και ο ΜακΓκρέγκορ!
Στο Μίσιγκαν, αναδείχθηκε κορυφαίος πρωτοετής της Περιφέρειας Big Ten! Ήταν ένα σκληρό και δυνατό παιδί, το.. παιδί του πατέρα του που είχε μάθει να είναι σχεδόν αδίστακτο, ώστε να επιβιώνει σε κάθε περίσταση. Σε δηλώσεις του πριν από το ντραφτ του 2019, είχε τονίσει πως «έμαθα να ασπάζομαι την κάθε πίεση. Δεν ήταν βάρος, αλλά σχεδόν διασκεδαστικό». Δεν το έβρισκαν το ίδιο «χαριτωμένο» οι αντίπαλοί του.
Πέρα από το μπασκετικό ταλέντο που «καλλιέργησε», χρησιμοποίησε και τη φυσική δύναμή του και όσα άκουσε προσεκτικά από τον αυστηρό πατέρα του… Ο Ίγκνας λάτρεψε από πιτσιρικάς τον ιδιόρρυθμο παλαιστή UFC, Κόνορ ΜακΓκρέγκορ, στον οποίο έβλεπε το αρχέτυπο του αντισυμβατικού και συχνά «αντικαθεστωτικού» αστέρα. Ο Ιρλανδός fighter, ζάπλουτος, είχε μάθει να μιλά και με το στόμα και με τις γροθιές. Ίσως, κατά βάθος, ο Μπραζντέικις να αντίκριζε σε αυτόν κι ένα… ερασιτεχνικό πρότυπο του πατέρα του. Ενός μαχητή που δεν το βάζει κάτω και δεν φοβάται κανέναν.