Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Το… «αντί-ηρωικό» μπάσκετ που «βροντοφωνάζει» με τη φιλοσοφία, τα λόγια και τις πράξεις του, δεν επηρεάζεται από αλλαγές. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν θέλει να το λέει γιατί, κατά το κοινώς λεγόμενο, αισθάνεται «καβάλα στ’ άλογο» με την ομάδα που παρουσίασε την τελευταία διετία…
Το αγωνιστικό όραμα των πολλών πρωταγωνιστών είναι και δική του πεποίθηση και, όπως εξήγησε στο Eurohoops, και μία τακτική «γιατί εκεί έχει πάει το μπάσκετ και οι ομάδες του ενός δεν μπορούν να υπάρξουν πια στην Ευρώπη». Ο κόουτς του Ολυμπιακού, βεβαίως, δεν κρύβει τη σημασία της αποχώρησης του Σάσα Βεζένκοφ για το ΝΒΑ, ωστόσο επισημαίνει πως «το μπάσκετ είναι άθλημα συνεργασίας».
Η δεύτερη μεγάλη αποχώρηση από το ρόστερ των πρωταθλητών, αυτή του Κώστα Σλούκα, απασχόλησε και απασχολεί ακόμη κοινό και Τύπο. Ο κόουτς Μπαρτζώκας ομολόγησε πως δεν επικοινώνησε μαζί του μετά το τέλος της σεζόν και πρόσθεσε ότι «ο ανθρώπινος παράγοντας στο μπάσκετ πολύ σημαντικός, Τα πρόσωπα μετρούν. Απλώς αυτό που μετράει περισσότερο είναι να μην ξεφεύγουν από το σύνολο, με βάση τον εγωκεντρισμό τους…».
«Τέλος στο “μπάσκετ του ενός” και η αναγκαία versatility»
– Πριν από το Final Four σάς είχα ρωτήσει σε τι διαφέρει ο Ολυμπιακός του κόουτς Μπαρτζώκα πριν από δέκα χρόνια, με τον περσινό, από άποψη και ατομικής και συλλογικής εμπειρίας. Μπορούμε παρακαλώ να το διαφοροποιήσουμε και να ρωτήσω σε τι θα διαφέρει ο περσινός από τον φετινό;
«Νομίζω πως είναι λίγο νωρίς και δεν μπορώ κι εγώ να το αξιολογήσω ακόμη, διότι δεν έχω δει όλη την ομάδα να παίζει νωρίς. Δυστυχώς είχαμε ένα διάστημα προετοιμασίας με πολλές απουσίες. Από τις προπονήσεις αρχίζεις να αξιολογείς το ταλέντο, το επίπεδο συνεργασίας. Έχουμε τα κατάλληλα κομμάτια για να παίξουμε και πάλι ομαδικό μπάσκετ. Θα προσπαθήσουμε τα πράγματα να είναι λίγο διαφορετικά και αμυντικά και επιθετικά, με βάση τους περσινούς παίκτες μας. Σε λίγο καιρό θα μπορώ να πω περισσότερα, αλλά γενικά είμαι ευχαριστημένος».
– Η κοινή συνισταμένη θα είναι ο Ολυμπιακός των πολλών πρωταγωνιστών, όπως πάντα επιθυμείτε;
«Δεν είναι ότι το επιθυμώ εγώ. Ευτυχώς, τουλάχιστον για μένα, το μπάσκετ εκεί έχει πάει. Παίζεις 80-85 παιχνίδια τη χρονιά και οι ομάδες του ενός δεν μπορούν να υπάρξουν πια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ»
– Κάποιοι έχουν παρατηρήσει την πρόθεση προσθήκης παικτών που αγωνίζονται το ίδιο αποτελεσματικά σε δύο ή και παραπάνω θέσεις. Είναι αυτό το «κουτάκι» που «τσεκάρετε» κάθε φορά;
«Χωρίς αμφιβολία. Θα θέλαμε versatility, με παίκτες που μπορούν να αγωνιστούν σε δύο και τρεις θέσεις. Πιστεύω πλέον ότι στο μπάσκετ υπάρχει το “1” και το “5”, που είναι θέσεις στανταρισμένες και από εκεί και πέρα οι υπόλοιποι ιδανικά θα ήθελα να έχουν πολλές διαφορετικές διαστάσεις στο παιχνίδι τους. Δεν είναι όμως απαραίτητο να “βαφτίζουμε” κάποιον “2”, “3” ή “4”».