Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Το… «αντί-ηρωικό» μπάσκετ που «βροντοφωνάζει» με τη φιλοσοφία, τα λόγια και τις πράξεις του, δεν επηρεάζεται από αλλαγές. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν θέλει να το λέει γιατί, κατά το κοινώς λεγόμενο, αισθάνεται «καβάλα στ’ άλογο» με την ομάδα που παρουσίασε την τελευταία διετία…
Το αγωνιστικό όραμα των πολλών πρωταγωνιστών είναι και δική του πεποίθηση και, όπως εξήγησε στο Eurohoops, και μία τακτική «γιατί εκεί έχει πάει το μπάσκετ και οι ομάδες του ενός δεν μπορούν να υπάρξουν πια στην Ευρώπη». Ο κόουτς του Ολυμπιακού, βεβαίως, δεν κρύβει τη σημασία της αποχώρησης του Σάσα Βεζένκοφ για το ΝΒΑ, ωστόσο επισημαίνει πως «το μπάσκετ είναι άθλημα συνεργασίας».
Η δεύτερη μεγάλη αποχώρηση από το ρόστερ των πρωταθλητών, αυτή του Κώστα Σλούκα, απασχόλησε και απασχολεί ακόμη κοινό και Τύπο. Ο κόουτς Μπαρτζώκας ομολόγησε πως δεν επικοινώνησε μαζί του μετά το τέλος της σεζόν και πρόσθεσε ότι «ο ανθρώπινος παράγοντας στο μπάσκετ πολύ σημαντικός, Τα πρόσωπα μετρούν. Απλώς αυτό που μετράει περισσότερο είναι να μην ξεφεύγουν από το σύνολο, με βάση τον εγωκεντρισμό τους…».
«Τέλος στο “μπάσκετ του ενός” και η αναγκαία versatility»
– Πριν από το Final Four σάς είχα ρωτήσει σε τι διαφέρει ο Ολυμπιακός του κόουτς Μπαρτζώκα πριν από δέκα χρόνια, με τον περσινό, από άποψη και ατομικής και συλλογικής εμπειρίας. Μπορούμε παρακαλώ να το διαφοροποιήσουμε και να ρωτήσω σε τι θα διαφέρει ο περσινός από τον φετινό;
«Νομίζω πως είναι λίγο νωρίς και δεν μπορώ κι εγώ να το αξιολογήσω ακόμη, διότι δεν έχω δει όλη την ομάδα να παίζει νωρίς. Δυστυχώς είχαμε ένα διάστημα προετοιμασίας με πολλές απουσίες. Από τις προπονήσεις αρχίζεις να αξιολογείς το ταλέντο, το επίπεδο συνεργασίας. Έχουμε τα κατάλληλα κομμάτια για να παίξουμε και πάλι ομαδικό μπάσκετ. Θα προσπαθήσουμε τα πράγματα να είναι λίγο διαφορετικά και αμυντικά και επιθετικά, με βάση τους περσινούς παίκτες μας. Σε λίγο καιρό θα μπορώ να πω περισσότερα, αλλά γενικά είμαι ευχαριστημένος».
– Η κοινή συνισταμένη θα είναι ο Ολυμπιακός των πολλών πρωταγωνιστών, όπως πάντα επιθυμείτε;
«Δεν είναι ότι το επιθυμώ εγώ. Ευτυχώς, τουλάχιστον για μένα, το μπάσκετ εκεί έχει πάει. Παίζεις 80-85 παιχνίδια τη χρονιά και οι ομάδες του ενός δεν μπορούν να υπάρξουν πια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ»
– Κάποιοι έχουν παρατηρήσει την πρόθεση προσθήκης παικτών που αγωνίζονται το ίδιο αποτελεσματικά σε δύο ή και παραπάνω θέσεις. Είναι αυτό το «κουτάκι» που «τσεκάρετε» κάθε φορά;
«Χωρίς αμφιβολία. Θα θέλαμε versatility, με παίκτες που μπορούν να αγωνιστούν σε δύο και τρεις θέσεις. Πιστεύω πλέον ότι στο μπάσκετ υπάρχει το “1” και το “5”, που είναι θέσεις στανταρισμένες και από εκεί και πέρα οι υπόλοιποι ιδανικά θα ήθελα να έχουν πολλές διαφορετικές διαστάσεις στο παιχνίδι τους. Δεν είναι όμως απαραίτητο να “βαφτίζουμε” κάποιον “2”, “3” ή “4”».
Η σημασία της συνεργασίας
– Έχετε τονίσει συχνά, αλλά και επιβεβαιώσει με την προσέγγιση και την εφαρμογή της φιλοσοφίας σας πως τα πρόσωπα, μεμονωμένα, δεν μετρούν… Συνεχίζει να ισχύει αυτό;
«Ο ανθρώπινος παράγοντας στο μπάσκετ πολύ σημαντικός, Τα πρόσωπα μετρούν. Απλώς αυτό που μετράει περισσότερο είναι να μην ξεφεύγουν από το σύνολο, με βάση τον εγωκεντρισμό τους. Η απουσία του Βεζένκοφ είναι σημαντική. Ήταν ο MVP της Ευρωλίγκα, θα είναι λάθος να το παραγνωρίσουμε. Αλλά, επειδή πιστεύω πολύ ότι το μπάσκετ είναι άθλημα συνεργασίας – κάποιοι συνεργάζονται αμυντικά ή επιθετικά, οι παίκτες συνεργάζονται με τους προπονητές, με τους γυμναστές, τους γιατρούς, τη διοίκηση –, όλοι πρέπει να συνεργάζονται. Όσο ταλαντούχοι κι αν είναι, αν δεν μπορούν να συνεργαστούν με τους δίπλα τους, δεν γίνεται τίποτα».
– Πέρσι εξηγήσατε πώς αλλάζει ο μεταβολισμός μίας ομάδας μετά το τέλος της σεζόν. Γίνεται, άραγε, το ίδιο και πριν από την κάθε επόμενη χρονιά;
«Πιθανόν, ναι. Έτσι πιστεύω. Όπως έχει πάει το μπάσκετ, οι παίκτες έχουν λίγο χρόνο ξεκούρασης. Είχαμε έξι διεθνείς στο Παγκόσμιο Κύπελλο και πρέπει, σωματικά και πνευματικά να κάνουν ένα restart. Πράγμα που δεν είναι εύκολο. Μέλημά μας είναι να τους δώσουμε την κατάλληλη ώθηση, τόνωση, ξεκούραση και διαχείριση μέσα στη χρονιά, ώστε να είναι φρέσκοι».
– Αυτή η διαχείριση πόσο άμεση είναι, και σωματικά και πνευματικά;
«Εξαρτάται την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του κάθε παίκτη. Ακόμη και για τον Ουόκαπ, που δεν έχει… “κόφτη”, στον τρόπο που προπονείται ή παίζει, οι αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις του μετά την Εθνική έδειξαν μεγάλη καταπόνηση. Ποτέ, όμως, δεν θα ζητήσει να καθίσει εκτός και ποτέ δεν θα είναι αδιάφορος, αλλά εμείς πρέπει να τον ξεκουράζουμε στην προπόνηση ή να αποφεύγουμε πολλές ατομικές προπονήσεις».
«Χρειάζεται υπομονή – όλοι θέλουν να παίζουν περισσότερο»
– Στο μπάσκετ υπάρχουν κλισέ χαρακτηριστικά, άλλα… προαπαιτούμενα και κάποια αναγκαία. Το «υπομονή» και «χρειαζόμαστε χρόνο» για μία ομάδα με αλλαγές είναι δύο από αυτά;
«Είναι στο 100%, ωστόσο δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει υπομονή στην Ελλάδα, από τον κόσμο, τα Μ.Μ.Ε.. Η δική μου δουλειά είναι όσο το δυνατόν πιο απερίσπαστος να κάνω αυτό που πρέπει. Αυτό που πρεσβεύω με το μπάσκετ που παίζει η ομάδα μας τα τελευταία χρόνια απαιτεί πάντα χρόνο. Το να βάλεις ανθρώπους να συνεργάζονται όπως το καταφέραμε, δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Αν πίστευα στο μπάσκετ του υπερβολικού ταλέντου ή του ενός, θα έβγαινε κάτι που πιο γρήγορα θα είχε αποτέλεσμα. Όπως παίζουμε εμείς, χρειαζόμαστε κάποιο χρόνο».
– Πέρσι παραδεχθήκατε κάποιες προστριβές με τον Κάνααν σχετικά με τον χρόνο συμμετοχής του, οι οποίες στο φινάλε της σεζόν στην Ευρωλίγκα φάνηκε να τον βοηθούν. Ήταν αυτό ένας μπούσουλας, ένα μήνυμα σε όλη την ομάδα, και όχι απαραίτητα με τη μορφή επίπληξης;
«Δεν ήταν μόνο με τον Κάνααν. Οι περισσότεροι παίκτες αξίωναν περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ο καθένας με τον τρόπο του… Είναι απόλυτα φυσιολογικό. Οι παίκτες θέλουν να παίζουν πολύ, να παίρνουν πολλές προσπάθειες και plays για τους ίδιους, να νιώθουν σημαντικοί. Εμείς πρέπει να πετύχουμε το τελευταίο, αλλά έχουμε παράλληλα να διαχειριστούμε το ίδιο το παιχνίδι. Η δουλειά μας είναι πάντα στην ίδια κατεύθυνση, άλλες φορές, πάντως, από διαφορετική αφετηρία. Πιστεύω στους χαρακτήρες και αν κάποιος είναι θετικός, θα ξεπεράσει και τις δυσκολίες».
«Όλοι στην ίδια σελίδα – δεν μίλησα με τον Σλούκα»
– Ο Ολυμπιακός στάθηκε στα πόδια του στις αποχωρήσεις Σπανούλη και Πρίντεζη. Υπάρχει πεπατημένη ή συνταγή για να γίνει το ίδιο μετά την αποχώρηση και των Βεζένκοφ και Σλούκα;
«Ξεκάθαρα. Υπάρχουν οι ίδιοι άνθρωποι που δουλεύουν στην ομάδα και δεν θέλω να μιλήσω για μένα και τους συνεργάτες μου προπονητές. Όμως όλοι όσοι εργάζονται εδώ είναι κορυφαίοι γιατροί, φυσικοθεραπευτές, γυμναστές. Πιστεύουμε πολύ στη μέθοδο της δουλειάς που κάνουμε και έχει αποδεχθεί πως αυτό μπορεί να δώσει διάρκεια».
– Νομίζω ότι αμφότεροι έχετε τονίσει πως υπήρχε θέμα του Σλούκα με τον χρόνο και τον ρόλο του. Είχατε συζητήσει σχετικά μέσα στη σεζόν;
«Συζητούσαμε, όπως το έκανα με όλους τους παίκτες. Απλώς κάποιοι παίκτες είναι θετικοί στο να ακούσουν και άλλοι δεν μπορούν τόσο… Είναι θέμα προσωπικότητας και χαρακτήρα. Ξέρετε, ο κάθε παίκτης που έρχεται ως ένας ώριμος ενήλικας, δεν είναι εύκολο να αναδιαμορφώσει τον χαρακτήρα του. Έχει κάποιες προσλαμβάνουσες από την παιδική ηλικία του, από την εφηβεία του, τον κύκλο των ανθρώπων που τον περιτριγυρίζουν και συχνά θέλουν να του λένε μόνο αυτά που θέλει να ακούσει. Με κάθε παίκτη υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας στη συνεργασία, η οποία μπορεί να πάει καλά ή και όχι. Αυτό συμβαίνει μέχρι και στην οικογένειά μας. Ακόμη και οι γάμοι, κάποιοι πάνε καλά και άλλοι όχι. Δεν είναι κανόνας πως θα γίνουμε κολλητοί με όλους όσους συνεργαζόμαστε. Πρέπει, όμως, όλοι να είμαστε στην ίδια σελίδα και να πηγαίνουμε προς την ίδια κατεύθυνση, διότι αλλιώς δημιουργείται πρόβλημα».
– Μετά το τέλος της χρονιάς είχατε με τον Σλούκα κάποια κατ’ ιδίαν επικοινωνία για το θέμα της ανανέωσης;
«Όχι…».
