Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Αντί προλόγου. «Να με έχει ο Θεός καλά και να πατάω στα πόδια μου, σε αυτή την ομάδα μπορώ να παίζω μέχρι τα 40 μου! Είμαι στρατιώτης της Εθνικής, θεωρώ ότι μου έχει χαρίσει πολύ μεγάλες στιγμές. Αγαπώ την Εθνική και εφόσον είμαι υγιής, δε πρόκειται ποτέ να της αρνηθώ τη συμμετοχή μου». Αυτά ήταν τα λόγια που είχαν βγει από το στόμα του Βασίλη Σπανούλη σε μια συνέντευξή του μετά τον αποκλεισμό-σοκ από τη Νιγηρία στο Προολυμπιακό. Από εκείνο το καλάθι του Νταγκουντούρο που… στοιχειώνει ακόμα την «Επίσημη Αγαπημένη» κάθε που σκέφτεται να παρελαύνει υπό τη σκιά της Ολυμπιακής φλόγας.
Όσο κι’ αν κάθε γράμμα, κάθε σημείο στίξης από τα λεγόμενά του φαντάζουν πηγαία από τα βάθη της καρδιάς του, ο «V-Span» το λόγο του δεν τον τήρησε στο ακέριο τότε. Μπορεί να μην πήδηξε από το καράβι αμέσως μόλις είδε τα σκούρα πανιά και τις φουρτούνες, παρόλα αυτά στα 33 του έβαλε μία άνω τελεία. Και αυτό που το βεβαρυμμένο σώμα του δεν τον άφησε να κάνει πράξη και να εξιλεωθεί – αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η λέξη για αθλητές που έχουν δώσει και την… ψυχή τους για το εθνόσημο – το 2021 με την παραλίγο απρόσμενη επιστροφή του, ήγγικεν η ώρα να συμβεί. Από άλλο πόστο, ακόμα πιο κέραιο και νευραλγικό, σε μια περίοδο που τη φυσιογνωμία του και τη νοοτροπία νικητή που τον διακατέχει, η Εθνική ομάδα τις έχει ανάγκη πιο πολύ από ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες.
Για το αν είναι έτοιμος να σηκώσει τέτοιο βάρος στις πλάτες του και να ξορκίσει τους… ψίθυρους περί εύνοιας λόγω πρότερης επαγγελματικής καριέρας, μονάχα ο χρόνος θα το κρίνει. Όπως και να ΄χει όμως και μακριά από τις κακεντρεχείς σκέψεις τύπου «Βασίλη τον είδαμε, Βασίλη τον βαφτίσαμε» μία τέτοια εξέλιξη, σε πρώιμο τουλάχιστον στάδιο, μονάχα πρίμο καιρό μπορεί να φέρει.
Ο Βασίλης Σπανούλης επέστρεψε στα 41 του για να ζωντανέψει τις ειπωμένες από τα χείλη του φράσεις. Και το Eurohoops κάνει… μακροβούτι στο χρόνο, αναπολώντας εκείνες τις μεγαλειώδεις εμφανίσεις του «Kill-Bill» με αθλητική περιβολή και τη γαλανόλευκη στο πέτο. Με την ελπίδα πως θα δώσει άλλη πνοή στην ελπίδα και επί των ημερών του θα ζήσει η Εθνική ομάδα στιγμές ανάλογες με τότε. Πάμε σαν άλλοτε, Βασίλη Σπανούλη.
Η Σπανουλιάδα με τις ΗΠΑ, διαβατήριο για το υπερατλαντικό ταξίδι
Αφού σάρωσε σχεδόν τα πάντα με τις μικρές εθνικές ομάδες και «υποχρέωσε» τον προπονητή του στο Μαρούσι, Παναγιώτη Γιαννάκη, να τον μονιμοποιήσει στην ανδρική, ο Βασίλης Σπανούλης του το ανταπέδωσε και με το παραπάνω στο ματς-διαφήμιση του ελληνικού μπάσκετ.
Το 2006 και τον αλησμόνητο ημιτελικό απέναντι στην Dream Team, ο «V-Span» ήταν εκ των πρωταγωνιστών (22 πόντους με 3/5 δίποντα, 3/5 τρίποντα, 7/9 βολές) χορεύοντας τους ανήμπορους να το συνειδητοποιήσουν Αμερικανούς, στο… ταψί μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά.
Οι «σπασμένοι» αστράγαλοι του Πλάνινιτς και το buzzer beater της εθνικής του ζωής
Ας αποφασιστεί, τελεσίδικα και δημοκρατικά, πως λαμβάνει τη θέση που του αναλογεί – μαζί με το… αμύθητο φυσικά «βάλτο αγόρι μου, το ‘βαλε, το ‘βαλε» του Διαμαντίδη – στην κατηγορία σουτ-ταξίδια. Μία εκτέλεση, μία εικόνα, ένα άκουσμα της περιγραφής που αυτομάτως γυρνά πίσω το χρόνο ΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.
Κάτι ανάλογο συνέβη και στο Ευρωμπάσκετ του 2007 στη Μαδρίτη. Διαμαντίδης και «Λάζος» κρατούσαν ζωντανό το όνειρο της πρόκρισης στα προημιτελικά και της διατήρησης των κεκτημένων, με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να το αγκαλιάζει από τη… Λάρισα με αγάπη. Με 6.6’’ να απομένουν, ο Βασίλης Σπανούλης κατέβασε τη μπάλα, σώριασε στο παρκέ τον Πλάνινιτς και ανενόχλητος από τα 9μ., «τρέλανε» κόσμο.
Το κρεσέντο απέναντι στη «ρόχα» που δεν έφτανε
Στον αξέχαστο χιαστί με τη Σλοβενία (προημιτελικά) ο Παπαλουκάς μπήκε στα… παπούτσια του με το «μυθικό» come back να δίνει την ευκαιρία στον «Kill-Bill» να λάμψει ξανά. Και απέναντι στους Ισπανούς, μέσα στο σπίτι τους ήταν συγκινητικός,
Σε μία από τις κορυφαίες του εμφανίσεις με τη «γαλανόλευκη», ο Σπανούλης λίγο έλειψε να νικήσει σχεδόν μόνος του κοτζάμ Ισπανία. Οι 24 πόντοι του με 9/11 δίποντα, 1/3 τρ., 3/5 βολές και κανένα λάθος (!) μιλούν από μόνοι τους, ωστόσο δεν αποδείχθηκαν αρκετοί σε έναν ημιτελικό για γερά νεύρα και έντονα παράπονα για τη διαιτησία.
Τους είπε… ταμάμ και έφυγε για μετάλλιο
Στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας (2009) και το τελευταίο ελληνικό μετάλλιο, ο Σπανούλης ήρθε με… φόρα από τους Ολυμπιακούς στο Πεκίνο όντας και πάλι πρωταγωνιστής. Σε μια διοργάνωση που τα έσταζε μέχρι και από το κέντρο και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά, ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής ομάδας ήταν καθοριστικός στον συγκλονιστικό προημιτελικό με την Τουρκία.
Με το θολωμένο μυαλό από την κούραση στο έξτρα πεντάλεπτο να μην στοιχίζει, ο 41χρονος πλέον Λαρισαίος ήταν ο Έλληνας ήρωας στη μάχη της Μεσογείου και ο άνθρωπος χάρις τον οποίο η «γαλανόλευκη» έφτασε μέχρι την παράταση. 23 πόντοι με έξι εύστοχα τρίποντα από τον… δήμιο του Τούρκογλου και της παρέας του.
Το career high με το Πουέρτο Ρίκο
Ο κακός δαίμονας Ισπανία ήταν και πάλι εκεί για να βάλει… ταφόπλακα στα ελληνικά όνειρα για διάκριση σε μία ακόμα μεγάλη διοργάνωση (Mundobasket 2010, Τουρκία). Ωστόσο και πριν ακόμα βγει ο Αύγουστος, ο «V-Span» σημείωσε την κορυφαία του εμφάνιση με την Εθνική ομάδα.
Απέναντι στο ταλαντούχο και αξιόμαχο Πουέρτο Ρίκο, ο Βασίλης Σπανούλης ήταν απολαυστικός, δεν χόρταινες να τον βλέπεις. Η στατιστική έγραψε 28 πόντους με 4/6 διπ., 4/6 τριπ,, 8/9 βολές, 3 ασίστ και 2 κλεψίματα, ένα καλοκαίρι που αποφάσισε να κατηφορίσει στον Πειραιά, σε μια απόφαση ζωής.
Διαβάστε επίσης
Εθνική Ομάδα & Βασίλης Σπανούλης: Από το πεπρωμένο δεν ξέφυγε ποτέ κανείς
Εθνική: Κι επισήμως Βασίλης Σπανούλης για τα επόμενα δύο χρόνια!