Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Τη ζωή (του) τη γεύτηκε στο έπακρο. Δίχως αμφιβολίες, χωρίς ανασφάλειες. Άλλωστε, όπως τόνιζε εκείνες τις ωραίες φορές που αποφάσιζε να αφήσει στην άκρη την αγαπημένη του κουβέντα για το πάθος του, το μπάσκετ, και να τη συνδυάσει με τη ζωή, έλεγε πως «όταν αισθάνεσαι ανασφαλής, γίνεσαι εύκολη λεία».
Για τον Γιάννη Ιωαννίδη, έναν πρωτοπόρο των πάγκων που είχε επιλέξει να ζει και να «πεθαίνει» μπασκετικά με τη φιλοσοφία αλλά και τις εμμονές του, όλα ήταν μία πρόκληση. Κάθε πτυχή, στο παρκέ, στον πάγκο, στην εξέδρα, στο ξενοδοχείο με τις ομάδες του ή και στο σπιτικό του, ήταν προέκταση του «εκρηκτικού» χαρακτήρα του.
Ήταν δογματικός με… στόχο. Του άρεσε να μιλά φωναχτά, να διαφωνεί, να προκαλεί. Το μπασκετικό όραμά του, η ανθρώπινη μεγαλοψυχία του, η πίστη του, το πάθος για τη νίκη και τους… πίνακες ζωγραφικής, η λατρεία για τον απόλυτο έλεγχο και οι εναλλαγές αυτής της δημιουργικής αλλά συνάμα και ιδιόρρυθμης προσωπικότητας, έμοιαζαν όλα αμπαλαρισμένα σε κάθε (εκάστοτε) κίνηση.