Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Την πρώτη φορά που το όνομα «Αντετοκούνμπο», το 2013, ακούστηκε στις Η.Π.Α., έμοιαζε με… γλωσσοδέτη! Στην πορεία, όμως, έγινε συνώνυμο της προσπάθειας, του μόχθου, του να μην τα παρατάς. Παραμένει ακόμη μία όμορφη και γεμάτη έμπνευση «success story».
Έγινε μπούσουλας για πολύ κόσμο, για τον απλό κόσμο. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς για ένα παιδί που βίωσε αυτοπροσώπως αυτή την κατάσταση, που έμαθε το παράδειγμα μέσα στο ίδιο σπίτι. Για έναν τύπο που κυνηγά κάθε νέο ξεκίνημα και που, αν και μόλις 25 ετών, φέρει ένα «γεμάτο» βιογραφικό, αλλά ψάχνει ακόμη τη λεγόμενη break-out ευκαιρία του.
Ο Κώστας Αντετοκούνμπο έχει παίξει στο γυμνάσιο Ντομίνικαν, στο πανεπιστήμιο Ντέιτον, στο ΝΒΑ με Ντάλας Μάβερικς και ήταν μέλος των Λέικερς όταν, το 2020, κατέκτησαν τον τίτλο. Είχε ένα μικρό πέρασμα από τους Σικάγο Μπουλς και, στην Ευρωλίγκα, έχει φορέσει τις φανέλες των Βιλερμπάν και Φενερμπαχτσέ.
Ο διεθνής σέντερ, πάντως, είναι πια… ρούκι στη χώρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε, καθώς το περασμένο καλοκαίρι υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. Ο τρίτος της μπασκετικής φαμίλιας Αντετοκούνμπο μιλά στο Eurohoops για τις ομοιότητες και τις διαφορές με τα αδέρφια του και για το (καθόλου) «βάρος» του επωνύμου του. Κατανοεί την πίεση και τις προσδοκίες στο «τριφύλλι» και εξηγεί τι περιμένει εκείνος από τον εαυτό του.