Του Αντώνη Στρογγυλάκη / info@eurohoops.net
Πριν καν αποφασίσει να τεστάρει τα νερά του Ευρωπαϊκού μπάσκετ πέρυσι, ο Κάιλ Γκάι ήταν αντικείμενο σύγκρισης με έναν από τους κορυφαίους σουτέρ στην ιστορία της Ευρωλίγκας: Τον δις πρωταθλητή Ευρώπης με τη Ρεάλ Μαδρίτης, Τζέισι Κάρολ.
Και γιατί όχι; Και οι δυο “βρέχουν” τρίποντα κατά ριπάς, εκτελούν με αδιανόητη ταχύτητα, έχουν ακριβώς ίδιο ύψος και παρόμοιο στυλ στο πώς κινούνται χωρίς τη μπάλα. Όμως, όσο και αν γουστάρει αυτή την τιμητική παρομοίωση, ο Γκάι θεωρεί πως η ταμπέλα του “σουτέρ” δεν φτάνει για να τον περιγράψει σαν παίκτη. Βλέπει στον εαυτό έναν πιο πολυδιάστατο μπασκετμπολίστα που μπορεί να εξυπηρετήσει τον ρόλο του πασέρ ή του αφοσιωμένου αμυντικού, και αυτό θέλει να πράξει και με τον Παναθηναϊκό.
“Νομίζω πως είναι μια καλή σύγκριση,” είπε ο Γκάι μιλώντας στο Eurohoops. “Σουτάρει απίστευτα. Πραγματικά καλός παίκτης. Σκληρός και με τσαγανό, μου αρέσει αυτό. Πιστεύω πως είμαι λίγο πιο πολύπλευρος παίκτης. Μου αρέσει να μοιράζω ασίστ, να κάνω τη βρώμικη δουλειά στην άμυνα, να βάλω το κορμί μου μπροστά για να πάρω επιθετικό φάουλ. Να κάνω οτιδήποτε χρειάζεται για να βοηθήσω την ομάδα να κερδίζει. Μπορώ να βάλω τη μπάλα στο παρκέ επίσης. Όχι, πως αυτός δεν μπορούσε να κάνει όλα αυτά, αλλά νομίζω πως ήταν πιο πολύ ξεκάθαρα σουτέρ. Ξέρω ότι μπορώ να σουτάρω και αυτό κάνω καλύτερα αλλά νομίζω πως μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα.”
Στη συνομιλία του με το Eurohoops, ο Γκάι συζήτησε το πόσο θα χρειαστεί να προσαρμόσει το στυλ του στις ανάγκες του Παναθηναϊκου και σε ένα ρόστερ γεμάτο επιθετικό ταλέντο, το πάθος του για τη νίκη και πόσο τον βοήθησε το να ξεκινήσει την πορεία του στην Ευρώπη αγωνιζόμενος στο άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Ισπανίας. Επίσης, μίλησε για τις μάχες του με το άγχος στο παρελθόν και το πώς βλέπει το γεγονός ότι πλέον παίκτες δεν διστάζουν να ανοιχτούν για θέματα πνευματικής υγείας.
– Είσαι γνωστός για την ικανότητά σου στο σουτ, όλοι ξέρουν πόσο καλά μπορείς να σουτάρεις από κάθε γωνιά και απόσταση. Ποιο κομμάτι στο παιχνίδι σου νομίζεις πως παραβλέπεται ακριβώς επειδή ο κόσμος ασχολείται τόσο με το πόσο καλά σουτάρεις τη μπάλα;
– Μάλλον, η πάσα μου, το πώς πασάρω τη μπάλα. Γιατί αισθάνομαι πως είμαι παίκτης με υψηλό I.Q. και καταλαβαίνω ότι κάθε φορά που έχω τη μπάλα, η άμυνα είναι πολύ εστιασμένη πάνω μου. Που σημαίνει πως οι συμπαίκτες μου είναι ελεύθεροι. Αισθάνομαι πως έχω ήδη χτίσει μια σχέση με τον Λεσόρ και τον Μπαλτσερόφσκι. Στο να τους στέλνω πάσες στο σορτ ρολ και με άλεϊ ουπ.
– Νομίζω πως ο κόσμος σε συγκρίνει με τον Τζέισι Κάρολ και γιατί βλέπουν σε σένα έναν παίκτη που μπορεί να έχει μια μεγάλη και επιτυχημένη καριέρα στην Ευρωλίγκα. Ίσως να καθιερωθεί σε μια ομάδα και να κερδίζει. Βλέπεις τον εαυτό σου να γίνεται ίσως ο Τζέισι Κάρολ του Παναθηναϊκού;
– Ναι. Λατρεύω να κερδίζω. Αυτό είμαι. Δεν με νοιάζει αν σκοράρω ένα πόντο ή 100 πόντους σε ένα παιχνίδι. Απλά θέλω να κερδίσω. Και έχουμε μια πραγματικά καλή ευκαιρία να το κάνουμε εδώ με τον Παναθηναϊκό.
– Πέρυσι με τη Μπανταλόνα έπαιρνες περίπου 10 σουτ ανά παιχνίδι, τόσο στο Γιούροκαπ όσο και στο Ισπανικό πρωτάθλημα, σε περίπου 22 με 23 λεπτά μέσο όρο. Είχες το ελεύθερο να σουτάρεις.
Πώς προσαρμόζεις το στυλ σου και το παιχνίδι σου σε ένα εντελώς διαφορετικό είδος συστήματος; Υπάρχουν πολλοί ποιοτικοί παίκτες που μπορούν να σκοράρουν και να πάρουν πρωτοβουλίες. Πώς προσαρμόζεσαι σε αυτό, στο διαφορετικό περιβάλλον που μπορεί να μην έχεις την ίδια ελευθερία και ευκαιρίες να σουτάρεις;
– Νομίζω πως εδώ μπαίνει στην εξίσωση το ότι είμαι πολύπλευρος παίκτης. Σε κάποια παιχνίδια δεν θα είναι η βραδιά μου. Ο Βιλντόζα θα έχει πάρει φωτιά, ή ο Ερνανγκόμεθ, ο Σλούκας ή οποιοσδήποτε. Και πρέπει να μάθω να προσαρμόζομαι. Και έτσι, θα σουτάρω όταν είμαι ανοιχτός. Η παρουσία μου στο παρκέ είναι απειλή γιατί ο αντίπαλός μου δεν θα πάει για βοήθεια στην άμυνα. Θα κάνω απλά οτιδήποτε χρειάζεται για να κερδίσουμε. Ίσως θα είναι η μέρα που απλά παίζω άμυνα και θα τρέχω να από γωνία σε γωνία. Και αυτό είναι μια χαρά αρκεί να κερδίζουμε.
Απλά μου αρέσει να κερδίζω. Να πάρουμε το έβδομο αστέρι, νομίζω πως αυτό είμαστε εδώ να κάνουμε. Να κερδίσουμε το ελληνικό πρωτάθλημα, θέλουμε να κερδίσουμε παντού. Αυτός είναι ο στόχος μας.
– Πόσο σε βοήθησε να έχεις την πρώτη σου εμπειρία στην Ευρώπη στο Ισπανικό πρωτάθλημα, την καλύτερη εγχώρια λίγκα στην Ευρώπη; Το να παίζεις απέναντι σε κορυφαίες ομάδες όπως η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα; Και σε μια χρονιά που βελτιωνόσουν συνεχώς και είχες τις καλύτερες εμφανίσεις σου στα playoffs, κάποιες θεαματικές βραδιές.
Πώς νομίζεις ότι εξελίχθηκες κατά τη διάρκεια της σεζόν και έγινες καλύτερος, πιο έτοιμος για το επόμενο βήμα και την Ευρωλίγκα;
– Μου αρέσει να γίνομαι όλο και δυνατότερος όσο προχωράει η σεζόν. Νομίζω πως αυτό λέει πολλά για το ήθος της δουλειάς μου και τη φυσική μου κατάσταση. Δεν κουράζομαι ιδιαίτερα και το χρησιμοποιώ υπέρ μου. Ξεκινάω να βρίσκω τον ρυθμό προς το τέλος της σεζόν, όπως είπες. Το Ισπανικό πρωτάθλημα είναι γνωστό σαν η κορυφαία εγχώρια λίγκα. Πολλά συστήματα σε κάθε ομάδα, πολλοί καλοί παίκτες και ομάδες. Νομίζω πως με βοήθησε να προετοιμαστώ για την Ευρωλίγκα και το ελληνικό πρωτάθλημα.
– Πήγες στο NBA κουβαλώντας πολλές διακρίσεις από το κολλέγιο. Το στοιχείο για το οποίο είσαι γνωστότερος είναι το σουτ και το NBA είναι μια λίγκα για σουτέρ. Είσαι ένας παίκτης που σουτάρει τρίποντα μηχανικά και γενικά ένας παίκτης που σουτάρει με συνέπεια μπορεί να βρίσκει συμβόλαια στο NBA.
Με βάση όλα αυτά, γιατί νομίζεις ότι δεν μπόρεσες να καθιερωθείς στο ΝΒΑ;
– Για αυτό θα πρέπει να ρωτήσεις το ΝΒΑ ή τους μάνατζερ των ομάδων που έπαιξα. Δεν είμαι 100% σίγουρος. Ξέρω πως έκανα σωστά ότι μπορούσα να κάνω για να βρω μια ομάδα, να μπω σε ένα ρόστερ. Κάθε φορά που έπαιζα παραπάνω από πέντε λεπτά, συνήθως είχα καλή απόδοση. Νιώθω άνετα. Αυτό είναι ένα κομμάτι του γιατί ήρθα στην Ευρώπη πέρυσι. Γιατί νιώθω άνετα ξέροντας πως μπορώ να παίξω στο NBA. Το έκανα. Σκόραρα 17 πόντους κάποιες φορές. Έκανα το κομμάτι μου, δεν έπιασε, δεν ήταν αρκετό, αλλά είμαι εντάξει με αυτό. Ήρθα εδώ για να παίξω και να κερδίσω.
Νομίζω πως ο στόχος όλων είναι να παίξουν στην καλύτερο πρωτάθλημα που μπορούν και αυτό είναι το NBA. Αλλά, όπως είπα, αισθάνομαι αυτοπεποίθηση με ότι απέδειξα στον εαυτό μου ότι μπορώ. Αν δεν με θέλουν, αυτό είναι πρόβλημά τους. Είμαι ικανοποιημένος, λατρεύω να ταξιδεύω στον κόσμο, να παίζω μπάσκετ και να πληρώνομαι για αυτό. Και για αυτό είμαι εδώ.
– Έχεις μιλήσει αρκετά για τις μάχες σου με το άγχος στο παρελθόν και πώς κατάφερες να το ξεπεράσεις. Πώς σε έκανε πιο δυνατό και σκληρό όλο αυτό για την καριέρα σου;
– Νομίζω πως το να δώσεις ένα όνομα στο άγχος, το να το καταλάβεις. Ο καθένας το περνάει σε διαφορετικά επίπεδα. Κάποιοι ελαφριά και άλλοι πιο βαριά. Έχω υπάρξει και στις δυο άκρες του φάσματος. Νομίζω πως το να βάζεις ένα όνομα σε αυτό του αφαιρεί κάπως τη δύναμή του και ξεκινάς να καταλαβαίνεις τι λειτουργεί για σένα. Για κάποιους ανθρώπους είναι η θεραπεία, για άλλους το να ακούνε μουσική, για μερικούς είναι να το αντιμετωπίζουν ευθέως. Οτιδήποτε που θα σε βγάλει από αυτό [είναι καλό]. Αρχίζεις να το καταλαβαίνεις όσο μεγαλώνεις.
Πάντα βρίσκομαι σε καταστάσεις πίεσης και στο μπάσκετ. Είμαι σίγουρος πως θα είμαι αρκετά σε τέτοιες καταστάσεις αυτή τη χρονιά, παίζοντας για αυτούς τους οπαδούς και σε αυτό το πρωτάθλημα. Νομίζω πως το να βάζω συνεχώς τον εαυτό μου σε αυτές τις καταστάσεις και να βάζω ένα όνομα στο πρόβλημα, είναι αυτό που με έχει βοηθήσει να το ξεπεράσω.
– Έπαιζες για οπαδούς στο κολλέγιο που ήταν υπερβολικά… παθιασμένοι. Υπήρξαν και απειλές…
– Υπήρξαν κάποιες απειλές θανάτου όταν χάσαμε την δεύτερή μου χρονιά στο τουρνουά του NCAA. Ήταν η πρώτη φορά που η 16η ομάδα (UMBC) απέκλεισε την πρώτη (Βιρτζίνια – η ομάδα του Κάιλ Γκάι). Το να περάσω όλο αυτό σίγουρα με έκανε πιο σκληρό. Ήμουν σε ένα σκοτεινό μέρος για κάποιες εβδομάδες και μετά βρήκα τον ρυθμό μου. Όπως σε οτιδήποτε, έναν χωρισμό…
Ο χρόνος τα γιατρεύει όλα. Όσο μεγαλώνεις και ωριμάζεις το καταλαβαίνεις.
– Όλο και περισσότερος κόσμος δίνει έξτρα προσοχή στην πνευματική υγεία, όσον αφορά τους παίκτες και οι παίκτες που παλεύουν με αυτά τα θέματα μιλάνε πιο ανοιχτά. Όπως για παράδειγμα, ο Ρίκι Ρούμπιο το καλοκαίρι.
Πώς αισθάνεσαι που το βλέπεις όλο αυτό σαν κάποιος που πέρασε από τέτοιες καταστάσεις;
– Έχω ενσυναίσθηση για όλους, όχι μόνο τους αθλητές. Αλλά ειδικά για τους αθλητές… κάποιες φορές μπορεί να σε μειώσουν απλά σε έναν αριθμό πάνω στη φανέλα σου. Ο κόσμος ξεχνάει πως είσαι ένας παίκτης. Ειδικά στις ΗΠΑ, υπάρχει και το στοίχημα και επικεντρώνονται στην ατομική σου απόδοση.
Ξέρω τον Ρίκι, είναι ένας σπουδαίος τύπος. Το ότι μπόρεσε να καταλάβει ότι χρειάζεται ένα διάλειμμα… είμαι φουλ υπέρ αυτού και του να κάνεις ότι λειτουργεί για εσένα. Αν χρειάζεσαι να πάρεις ένα διάλειμμα, πάρε ένα διάλειμμα, αν δεν το χρειάζεσαι, μην το κάνεις. Ο καθένας είναι διαφορετικός. Ίσως αντιμετωπίζεις ένα θέμα μεγαλύτερο από ότι εγώ, αλλά το χειρίζεσαι καλύτερα από ότι εγώ χειρίζομαι μικρότερα προβλήματα. Ότι λειτουργεί για σένα, αυτό χρειάζεσαι. Μην ντρέπεσαι, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα.