Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Στο μεταξύ, έγραψα “5-4” και μου έβγαλε “μήπως εννοείτε: 4-5”. Καταλάβατε; Μέχρι κι η τεχνολογία είχε ξεμάθει πια. Από τις 2 Οκτωβρίου 2020 είχε ο Παναθηναϊκός να καταγράψει θετικό πρόσημο στη Ευρωλίγκα κι αυτό μόνο και μόνο γιατί είχε νικήσει στην τότε πρεμιέρα. Και ποια; Τη… μισή Χίμκι (76-78). Μέχρι το .500 την περασμένη χρονιά κι εξίσου νωρίς (1-1, 6-6), μέχρι το .500 και την προηγούμενη από αυτή κι ακόμη πιο νωρίς (1-1). Και πολύ του ήταν, αφού ήταν ένας άλλος, ζούσε στην παράνοια, τον εαυτό του έβρισκε σπάνια.
Κι όσο μαζεύονταν οι ήττες, όχι μόνο στην Ευρωλίγκα, αφού υπήρχε κι εκείνο το 0-14 από τον Ολυμπιακό, ιδίως αυτό, τόσο μεγάλωνε η απογοήτευση. Άλλο τόσο, όμως, μεγάλωνε κι ο καημός των φίλων του Παναθηναϊκού, που τον σκέφτονταν συχνά και να ‘ρθει θέλαν ξανά.
Μέχρι που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποφάσισε να αλλάξει επιτέλους πλευρά στην κασέτα. Για τον ίδιο παίζει ακόμα Νίνο, άλλωστε, μέχρι και τραγούδι τού παρήγγειλε. “Μέχρι τέλους” ο τίτλος, που δε χρειάζεται εξηγήσεις. Πλέον το βάζουν να ακούγεται και στο ΟΑΚΑ, όπως έγινε μετά από νίκη επί της Βίρτους Μπολόνια (90-76), κοπιαστική νίκη, ακόμη μία, ιδίως μετά από το 62-67 στο 31′.
Χρειάστηκε το “γκολ”-φάουλ του Super Marius Γκριγκόνις (65-67 στο 33′) κι η ασίστ του στον Ντίνο MVPήτογλου (67-67 στο 34′) για να βγει ο Παναθηναϊκός από τη δύσκολη θέση, μέχρι να έρθουν ο Ματίας Λεσόρ (προσωπικό 6-0 σερί για το 73-67 στο 35′) κι ο Κώστας Σλούκας με τους επόμενους 8+5 πόντους αντιστοίχως και να τον βάλουν σε ισχύος (80-70 στο 37′). Ο Λούκα Βιλντόζα τον είχε κρατήσει με τους τελευταίους 8 πόντους στην τρίτη περίοδο κι ο Τζέριαν Γκραντ σε όλα του τα 30:44, ενώ ο Κέντρικ Ναν κι ο Όλεκ Μπαλτσερόφσκι συμπλήρωσαν με τον τρόπο τους ο καθένας. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο (02:40), ο Λευτέρης Μαντζούκας (02:15) κι ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης (00:32) μπήκαν και βγήκαν, ενώ ο Κάιλ Γκάι δε μπήκε καν.
Με ελάχιστη διαφοροποίηση στο χρόνο από τον Εργκίν Αταμάν, στους ίδιους οχτώ είχε κλείσει το rotation και στις προηγούμενες δύο νίκες σε αυτό το 3-0 σερί (85-99 επί της Άλμπα Βερολίνου, 73-71 επί της Ζαλγκίρις Κάουνας). Αν δεν αλλάξει κάτι με/από τον Κάιλ Γκάι, δεν προβλέπω να ανοίγει περισσότερο σε παιχνίδια με τέτοια εξέλιξη, όχι μέχρι να επιστρέψουν οι τραυματίες Ιωάννης Παπαπέτρου (στις 14/10 η τελευταία συμμετοχή) και Χουάντσο Ερνανγκόμεθ (στις 3/11 η δική του). Και σιγά το συμπέρασμα που έβγαλα.
Όπως και να έχει, μία είναι η ουσία. Όχι το all-time classic τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου, ούτε κάποιο ακυκλοφόρητο του Νίνο. Τσενκ Γιλντιρίμ (βοηθός προπονητής του Παναθηναϊκού), πάτα ξανά “PLAY”…
ΥΓ. Ο Ντίνος Μήτογλου απουσίαζε από τις επιλογές μας στην πρώτη έκδοση του MVP Ladder στην Ευρωλίγκα. Πολλοί αναρωτήθηκαν το λόγο, που, όμως, είχε να κάνει με τον αριθμό παιχνιδιών του, που τον είχε εκτός λίστας με τους qualified players. Αν συνεχίσει έτσι, μακάρι, θα είναι όπως και δήποτε “new entry” στο Vol. 2. Αρκεί να μην τον ματιάσουμε κι αυτόν όπως τον Μάικ Τζέιμς.
ΥΓ2. 10-4-5-2 χωρίς λάθος σε 28:29 με τη Ζαλγκίρις Κάουνας συν την lockdown άμυνα στον Κίναν Έβανς από την αρχή μέχρι το τέλος, 7-1-7-5 χωρίς λάθος σε 30:44 με τη Βίρτους Μπολόνια. Grand Grant.
ΥΓ3. Το παιχνίδι με τη Βαλένθια (23/11, 21:15) θα κλείσει για τον Παναθηναϊκό ένα κύκλο τριών διαδοχικών παιχνιδιών στο ΟΑΚΑ, όπου θα έχει παίξει τα εφτά από τα πρώτα δέκα στην Ευρωλίγκα. Τα αμέσως επόμενα παιχνίδια είναι με την Παρτιζάν (30/11) στη Stark Arena και την Εφές (5/12) στο Sinan Erdem Dome κι η επιστροφή στο ΟΑΚΑ θα γίνει με τη Ρεάλ Μαδρίτης (7/12). Καλός ο ενθουσιασμός, καλύτερη η συγκρατημένη αισιοδοξία.