Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Το παγκόσμιο μπάσκετ στηριζόταν τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ‘70 από κυριαρχικούς σέντερ, με ακρογωνιαίους λίθους τους Τζορτζ Μάικαν, Μπιλ Ράσελ και Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ.
Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 οι ομάδες έψαχναν ή είχαν βρει σταρ που έπαιζαν πιο περιμετρικά. Οι «μάχες» Μάτζικ Τζόνσον-Λάρι Μπερντ στα 80’s και η κυριαρχία του Μάικλ Τζόρνταν στα 90’s είναι σαφώς χαρακτηριστικές.
Στο νέο αιώνα, όμως, το ΝΒΑ και όχι μόνο «κόλλησε» με τους λεγόμενους «unicorns». Τους «μονόκερους», εκείνους τους μοναδικούς παίκτες, κατά κανόνα ψηλούς, που έκαναν πολλά πράγματα στο παρκέ. Η Λίγκα έπαθε για χρόνια «ψύχωση» με τον «νέο Νοβίτσκι». Κι αν απογοητεύτηκε με τον Κρίσταπς Πορζίνγκις, βρήκε λύση με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Νίκολα Γιόκιτς.