Του Άρη Μπάρκα/ barkas@eurohoops.net
Το 2015 ολοκληρώνεται και το 2016 αναμένεται να είναι ένα κομβικό κεφάλαιο στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τα πράγματα αλλάζουν και οι σπόροι αυτής της αλλαγής φυτεύτηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών.
Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για να εξετάσεις τη χρονιά που φεύγει, ειδικά από τη στιγμή που τόσες μεγάλες προσωπικότητες του παγκόσμιου μπάσκετ δεν βρίσκονται πια εν ζωή. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν πέντε καθοριστικές στιγμές οι οποίες για διαφορετικούς λόγους μπορούν να θεωρηθούν μοναδικές. Πέντε στιγμές που ξεχωρίζουν από την πρώτη στιγμή, χωρίς δεύτερη σκέψη και κόσμος θα τις θυμάται ανεξαρτήτως χώρας, ομάδας και προτιμήσεων.
1. Η κυριαρχία του Γκασόλ και της Ισπανίας στο Ευρωμπάσκετ 2015
Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια η Ισπανία δεν θεωρούταν το φαβορί για να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ. Αυτός ο τίτλος άνηκε στη διοργανώτρια χώρα, Γαλλία. Στο τέλος όμως γίναμε όλοι μάρτυρες του μεγαλείου του Πάου Γκασόλ. Ο βετεράνος σταρ πήρε την ομάδα στις πλάτες του και σε ένα τουρνουά που έσπασε όλα τα ρεκόρ από κάθε άποψη, έκλεψε την παράσταση.
Αυτό ήταν το τρίτο χρυσό μετάλλιο για την Ισπανία, εξέλιξη η οποία έβαλε το όνομα του Γκασόλ στη συζήτηση για τον κορυφαίο Ευρωπαίο παίκτη όλων των εποχών και του χάρισε την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα Ολυμπιακού μετάλλιο στου αγώνες του Ρίο. Θα είναι το καλύτερο δυνατό φινάλε για τον ηγέτη της “χρυσής” Ισπανία η οποία κυριαρχεί στο Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο μπάσκετ εδώ και μία δεκαετία.
2. Το show των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς
Ένας πρωτάρης προπονητής, ένας ανερχόμενος σταρ και ένας απροσδόκητος τίτλος. Η ιστορία των Ουόριορς, τα υψηλά επίπεδα ενέργεια που βγάζουν πάνω στο παρκέ, η ικανότητα τους στο σουτ και ο Στεφ Κάρι είναι βγαλμένα από ταινία του Hollywood.
Την ώρα που ο Γκρεγκ Πόποβιτς και πολλοί άλλοι χαρακτηρίζουν το παιχνίδι τους “τσίρκο”, το Γκόλντεν Στέιτ βρίσκεται σε άλλο επίπεδο, τουλάχιστον μέσα στο 2015, καταρρίπτοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και αλλάζοντας τη σημασία του τριπόντου στο άθλημα. Όμως ποια είναι η σύνδεση τους με την Ευρώπη; Ο πρωταθλητής του ΝΒΑ, Όγκνιεν Κούζμιτς, είναι μέλος του διεκδικητή της Ευρωλίγκας Παναθηναϊκού, ενώ υπάρχει μία ακόμα πιο ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Όταν δεν ήταν ακόμα σούπερ σταρ, ο Στεφ Κάρι προτάθηκε στον Ολυμπιακό ώστε να αγωνιστεί στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του lock out to 2011. Αυτό είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον “αν”…
Παρά ένα… 10 για τη Ρεάλ Μαδρίτης
Η Ρεάλ Μαδρίτης επέστρεψε στο θρόνο της, κατακτώντας το “triple crown” για πρώτη φορά στα 41 χρόνια ιστορίας, ή αν προτιμάτε το “poker” όπως το ονόμασαν οι Ισπανοί συμπεριλαμβάνοντας στο μέτρημα και το ισπανικό Supercopa. Αναμφισβήτητα, δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύλλογος όσον αφορά το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ στην Ευρώπη και 20 χρόνια από τον τελευταίο Ευρωπαϊκό θρίαμβο το 1995 ήταν πολλά.
Η Μαδρίτη είχε ανάγκη από μία τέτοια αποτυχία, μετά τις οδυνηρές ήττες στα Final 4 απέναντι σε Ολυμπιακό (2013) και Μακάμπι Τελ Αβίβ (2014). Παίκτες όπως ο Ρούντι, ο Σέρχι Ροντρίγκεζ, ο Φελίπε Ρέγιες, ο Σέρχιο Γιουλ και ο Τζέισι Κάρολ μπορούν να περηφανεύονται για τους τίτλους τους και το βασικό ερώτημα είναι αν θα υπάρξει συνέχεια.
4. Η νέα Ευρωλίγκα
Η νέα εποχή της Ευρωλίγκας έχει ξεκινήσει, ακόμα και αν το 2016 αναμένεται να είναι στην ουσία η χρονιάς της νέας διοργάνωσης. Είναι μία τολμηρή κίνηση η οποία θα μπορέσει να κριθεί μετά το πέρασμα μίας δεκαετίας αλλά σε αυτό το σημείο υπάρχουν δύο πράγματα που δεν χωρούν αμφισβήτησης.
Όλα τα σημαντικά κλαμπ της Ευρώπης τα οποία είναι η ραχοκοκκαλιά της Ευρωλίγκας υποστηρίζουν το νέο εγχείρημα και ποτέ ξανά στο παρελθόν μία εγγυημένη επένδυση 630 εκ. ευρώ δεν έγινε για το άθλημα του μπάσκετ στην Ευρώπη. Υπάρχουν ατέλειες στο πρότζεκτ, αρκετές ομάδες έχουν μείνει εκτός, παρ’ όλα αυτά πρόκειται για μία αρχή η οποία έπρεπε να γίνει. Αν αναρωτιέστε γιατί, θυμηθείτε απλά όσα είχε δηλώσει ο Ομπράντοβιτς για το Ευρωπαϊκό μπάσκετ και το ΝΒΑ.
5. Το τέλος μιας εποχής
Τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται! Ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Κόμπι Μπράιαντ αποφάσισαν να πως αυτή θα είναι η τελευταία σεζόν της καριέρα τους. Την ώρα που ο Κόμπι Μπράιαντ είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο, ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ο τελευταίος σπουδαίος ηγέτης της δυναστείας του Παναθηναϊκού και χωρίς αυτόν στο παρκέ, οι “πράσινοι” αναμένεται να είναι μία εντελώς διαφορετική ομάδα.
Ο Διαμαντίδης θα αποσυρθεί ως ο κορυφαίος παίκτης της λίστας σε ασίστ και κλεψίματα, ενώ θα είναι δεύτερος σε συμμετοχές στην ιστορία της διοργάνωσης. Όχι και άσχημα για έναν παίκτη που απορρίφθηκε από όλες τις μικρές Εθνικές Ομάδες, υπέγραψε με τον Παναθηναϊκό το 2004 όταν ήταν ήδη 24 ετών και η καριέρα του εκτινάχθηκε από αυτό το σημείο και έπειτα.