Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
“Βρήκε ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ” αναφέρεται στην ευαγγελική περικοπή για τη συνάντηση δύο φίλων. Ματίας Λεσόρ και Ντίνος Μήτογλου μπορεί στον κοινωνικό τους βίο να μην είναι και κολλητοί- πότε να προλάβουν άλλωστε αφού λίγους μόνο μήνες μοιράζονται τα ίδια αποδυτήρια – παρόλα αυτά στο παρκέ αποτελούν ένα δίδυμο για… χάζι.
Μπήκε Μάρτης μήνας. Ένα γεμάτο δράση, συγκινήσεις, ανατροπές, συμπεράσματα 5μηνο έχει ήδη αφήσει το στίγμα του στην Ευρωλίγκα. Έχει δώσει τροφή για σκέψη, σενάρια. Άλλα που ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και άλλα πιο… χειροπιαστά.
Τα δείγματα γραφής πλέον είναι κάτι περισσότερο από αντιπροσωπευτικά. Κι αν στο πρώτο διάστημα, η ορθολογική σκέψη που ερχόταν από το υποσυνείδητο έλεγε “είναι νωρίς ακόμα για να βάλεις το χέρι στην φωτιά” πλέον κοντεύει να φύγει η κανονική διάρκεια.
Κάθε στροφή που περνάει, κάθε μέρα, ώρα, αγωνιστικό λεπτό, δευτερόλεπτο και ούτε κάθε εξής που παρέρχεται, αφήνει πίσω του νούμερα, αριθμούς. Καλάθης πρώτος κλέφτης, Τζέιμς οσονούπω πρώτος σκόρερ διαχρονικά της λίγκας, Μίλερ-ΜακΚιντάιρ 3D βραδιά με ρεκόρ δημιουργίας και πάει λέγοντας. Σβήσιμο και ξαναγράψιμο μέχρι να φτάσει τέλος Μάϊου όπου “scripta manent”, τα γραπτά θα μείνουν.
Μέχρι τότε, κάθε φράση κάθε αράδα θα περιέχει και το μέχρι ώρας. Μέχρι ώρας λοιπόν με 27 αγωνιστικές συμπληρωμένες, το δίδυμο ψηλών Λεσόρ–Μήτογλου που διαθέτει στις τάξεις του ο Παναθηναϊκός είναι το πιο παραγωγικό αλλά και κορυφαίο βάσει αξιολόγησης από όλους τους υπόλοιπους συνδυασμούς τεσσαροπενταριού στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της ηπείρου. Αυτό λένε τα αποστειρωμένα μαθηματικά.
Το βάθος αγνοείται αλλά…
Μια φάλαγγα ικανότατων πολεμιστών μπορεί να κερδίσει μία μάχη πολυπληθέστερων εχθρών. Το ερώτημα όμως στην προκειμένη περίπτωση είναι “για πόσο;” Τον πόλεμο θα τον κερδίσει;
Από λίγοι έως ελάχιστοι ακόμα και αισιόδοξοι φίλοι του Παναθηναϊκού θα περίμεναν πως λίγο πριν το photo finish της κανονικής διάρκειας της Ευρωλίγκας, η νεόδμητη ομάδα τους με 11 καινούργιους παίκτες (ήταν 12 με τον Κάιλ Γκάι που αποχώρησε με την έλευση του 2024) θα φιγούραρε στην 3η θέση της βαθμολογίας, φλερτάροντας εντόνως ακόμα και με τη 2η.
Ο βαθμός και η ταχύτητα προσαρμοστικότητας του ολοκαίνουργιου “τριφυλλιού” σε μία τόσο ανταγωνιστική σεζόν είναι αξιοθαύμαστος όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα όταν κοπεί η κορδέλα του τερματισμού. Δεν χρειαζόταν το εκκωφαντικό είναι η αλήθεια “διπλό” στην αλώβητη μέχρι πρότινος Μαδρίτη για να ειπωθεί κάτι τέτοιο.
Γιατί ακόμα και τα καλύτερα, τα πιο ακριβά γρανάζια και αν βάλεις σε μια μηχανή, αν αυτά δεν μονταριστούν, δεν σεταριστούν για να λειτουργούν εύρυθμα, τότε το μοτέρ θα καεί.
Γι’ αυτό το 17-10 λοιπόν που φέρνει τους “πράσινους” σε τροχιά 4άδας, έχουν βάλει το… χεράκι τους πολλοί, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο.
Δεν χρειάζεται κάποια… επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος για να κατανοήσει κάποιος που είναι πιο πλήρης ο Παναθηναϊκός και που περισσότερο “γυμνός”. Είναι “ηλίου φαεινότερον” πως στην περιφέρεια οι επιλογές όταν είναι όλοι υγιείς, φαινόμενο όχι και τόσο σύνηθες, φτάνουν και περισσεύουν ενώ μέσα στη ρακέτα, το rotation είναι σαφώς πιο στενό, πιο περιορισμένο.
Τα μεγάλα κορμιά χρειάζονται περισσότερες ανάσες, περισσότερα λεπτά ξεκούρασης για να δρουν αποτελεσματικά όμως αυτή η πολυτέλεια με το υπάρχον ρόστερ του Παναθηναϊκού, δεν υπάρχει για τους Λεσόρ και Μήτογλου.
Μπορεί ο Κώστας Σλούκας να είπε έπειτα από το μαδριλένικο θρίαμβο πως “ο κόουτς έψαξε λίγο περισσότερο στον πάγκο σήμερα (σ.σ Πέμπτη)” και αναφερόταν στα 22’16” του Παπαπέτρου και τα 17’46” του Ερνανγκόμεθ, ωστόσο όπως είχε αναλύσει και προσφάτως το Eurohoops, καμία άλλη ομάδα της Ευρωλίγκας δεν έχει 4 παίκτες που να παίζουν πάνω από 28′. Το “νόμισμα” όμως έχει δύο όψεις.