Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Μειωμένη ενέργεια και διάθεση στην άμυνα, το γνωστό άδειασμα μετά από ντέρμπι και το κίνητρο μιας ομάδας που έπαιζε για την επιβίωσή της, καθόρισαν την τύχη της αναμέτρησης.
O καταιγισμός τριπόντων στο πρώτο ημίχρονο είναι μια καλή εξήγηση για την Εφές που νίκησε, όχι όμως και μια καλή δικαιολογία για τον Ολυμπιακό που έχασε. Οι δύο ομάδες, βλέπετε, ξεκινούν από διαφορετική αφετηρία και με διαφορετικά ζητούμενα μέσα στο παιχνίδι, έχουν διαφορετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, εκ διαμέτρου αντίθετη φιλοσοφία και φυσικά αντίθετη πορεία στη διοργάνωση.
Η Εφές δυσκολεύεται περισσότερο στα φαινομενικά εύκολα παιχνίδι, αλλά κόντρα σε δυνατούς αντιπάλους -ειδικά στην έδρα της- μεταμορφώνεται προς το καλύτερο. Μέσα στο 2024 έχει ηττηθεί μόλις μία φορά στην Πόλη (78-80 από την Μονακό), ενώ πριν αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό προερχόταν από τρεις συνεχόμενες νίκες, δύο εκ των οποίων με 109 και 105 πόντους ενεργητικό.
Γενικά στο Σινάν Ερντέμ, έχει φιλοδωρήσει με 15άρες την Μακάμπι, την Μπαρτσελόνα και τη Βίρτους και το Μιλάνο, ενώ ακόμα και το διάστημα που έπαιζε αποδεκατισμένη κέρδισε Παναθηναϊκό, Παρτιζάν, Βαλένθια, Ζαλγκίρις. Κατέχει την τρίτη θέση στην διοργάνωση στο οffensive rating, ενώ η άμυνα αποτελεί την μεγάλη της πληγή και ουσιαστικά την αιτία που βολοδέρνει κάτω από τις προνομιούχες θέσεις της βαθμολογίας.
Πολλά από τα θετικά της αποτελέσματα έχουν συνδυαστεί με διψήφιο αριθμό εύστοχων τριπόντων και με ποσοστά κοντά ή και πάνω από το 50%, ενώ μόλις στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της απέναντι στην Μπάγερν είχε 17/35 από τα 6μ.75! Με λίγα λόγια το τρίποντο αποτελεί βασικό κομμάτι του επιθετικού ρεπερτορίου της και μόνο ως… μεταφυσικό φαινόμενο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η χθεσινή της παραγωγικότητα. Ειδικά αν λάβουμε υπόψιν μας ότι η πλειοψηφία των μακρινών της σουτ δεν επιχειρήθηκε και κάτω από τις πιο δυσμενείς προϋποθέσεις.
Ενδεικτικά να πούμε ότι πρώτα τρία τρίποντα προέκυψαν από το ίδιο ακριβώς play και ο Τίμπορ Πλάις του 42,2% τα εκτέλεσε εντελώς ανενόχλητος. Τα τρίποντα θέσης του Ντέρεκ Ουίλις, του πιο εύστοχου παίκτης της Εφές με 45%, ήρθαν κι αυτά σχετικά φυσιολογικά, ενώ επίσης ελεύθερα ήταν το ένα του Ντάριους Τόμπσον και το ένα από τα δύο του Ουίλ Κλάιμπερν (το άλλο μετά από ντρίμπλα πάνω στον Πίτερς). Ένα οφ σκριν πέτυχε ο Ροντρίγκ Μπομπουά, ενώ εκείνα με το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας ανήκουν στον Σέιν Λάρκιν, που όμως… έτσι βγάζει το “παντεσπάνι” του. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, μάλιστα, το πιο τραβηγμένο τρίποντο του αγώνα το έβαλε το ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης με εκείνη την 10μετρη μπάζερ μπίτερ βόμβα.
ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ Η ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν ήταν η… ανεξήγητη ευστοχία της Εφές, αλλά η ανεξήγητη παθητικότητα του Ολυμπιακού. Οι αργές αντιδράσεις, η έλλειψη έντασης στην πίεση και η νωχελικότητα στις επαφές. Διότι όπως η τουρκική ομάδα ζει και πεθαίνει από την επιθετικό ταλέντο κάποιων παικτών της, έτσι κι Ολυμπιακός ό,τι καταφέρνει, το καταφέρνει από την ανασταλτική του δράση, που τον έχει αναδείξει ως την κορυφαία αμυντικό σύνολο της Euroleague. Όταν, λοιπόν απουσιάζει το βασικό σου όπλο, εκεί που το χρειάζεσαι περισσότερο, τότε μοιραία θα βρεθείς ν’ ακολουθείς τον αντίπαλο ρυθμό και σταδιακά να τρέχεις και να μην φτάνεις.
Αυτό έπαθαν οι “ερυθρόλευκοι” στο “Σινάν Ερντέμ” και παρ’ ότι υπήρξαν στιγμές που συμμαζεύτηκαν στα μετόπισθεν και ισορρόπησαν το παιχνίδι, δεν κατάφεραν ποτέ να το ελέγξουν. Πάντα δέχονταν μια ηχηρή απάντηση και ξαναέμεναν πίσω, αφού είχαν φροντίσει να γεμίσουν με αυτοπεποίθηση τους γηπεδούχους, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έπαιζαν το τελευταίο τους χαρτί για να κρατήσουν ζωντανό το όνειρο των play in. Το γεγονός δε, ο τραυματίας κι ανέτοιμος Τόμας Ουόκαπ ξεχώρισε ακόμα και χθες για την αμυντική του προσήλωση, δείχνει την όχι σωστή νοοτροπία με την οποία προσέγγισαν το ματς οι Πειραιώτες.
Το καλύτερο δεκάλεπτο του Ολυμπιακού ήταν το τρίτο (ως συνήθως), αλλά μόλις η διαφορά μειώθηκε στον πόντο (62-61 στο 29′), ακολούθησε ένα μάλλον φθηνό 10-0 της Εφές με πέντε καλάθια, σχεδόν όλα να έρχονται μέσα από το ζωγραφιστό και να αναδεικνύουν την χαλαρότητα της ερυθρόλευκης άμυνας. Σε εκείνο το σημείο φάνηκε ότι οι Πειραιώτες δεν ήταν ενεργειακά και πνευματικά ικανοί να διεκδικήσουν τη νίκη, σε ένα γήπεδο που παραδοσιακά τα βρίσκουν σκούρα.
Επί της ουσίας, με εξαίρεση τον Τεξανό γκαρντ, τον εξαιρετικό Μουσταφά Φαλ, τον Κώστα Παπανικολάου και τον Άλεκ Πίτερς (στο επιθετικό σκέλος), ουδείς άλλος μπορεί να διεκδικεί θετικό πρόσημο. Ο Ουίλιαμς-Γκος έκανε ίσως το χειρότερο παιχνίδι του με τα ερυθρόλευκα, ο Κάνααν άργησε πολύ να πάρει πρωτοβουλίες, ο ΜακΚίσικ ήταν εντελώς εκτός κλίματος, το πείραμα με τον Μπραζντέικις απέτυχε, και ο Ράιτ ενώ ξεκίνησε ενθαρρυντικά με 3/3 δίποντα, συνέχισε χωρίς ενέργεια και με σοβαρά αμυντικά λάθη.
Οι ήττες έχουν πάντα άσχημη οσμή, όμως Ολυμπιακός δεν μπορεί να έχει και πολλά παράπονα από το ρεκόρ και κυρίως την εικόνα του στον δεύτερο γύρο. Το χαμένο έδαφος του πρώτου τριμήνου καλύφθηκε σε μεγάλο βαθμό κι από ‘κει που ούτε καν η είσοδος στην δεκάδα έμοιαζε εξασφαλισμένη, φτάσαμε να συζητάμε -με ρεαλιστικές πιθανότητες- για πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.
Θεωρητικά το τελευταίο «κανονάκι» κάηκε στην Πόλη. Οι Πειραιώτες πήραν από το ματς ό,τι άξιζαν, αλλά συνεχίζουν να παλεύουν για ό,τι θεωρούν ότι αξίζουν. Ούτως ή άλλως, εδώ που βρισκόμαστε δεν ωφελούν οι υπολογισμοί. Τέσσερα βήματα πριν από τον τερματισμό δεν έχει τόση σημασία τι έγινε κατά τη διάρκεια της διαδρομής ή ποιος είναι δίπλα σου, πίσω σου ή εμπρός σου. Το μόνο που σε νοιάζει πια, είναι να κόψεις την κορδέλα με όλη σου τη δύναμη. Και να περιμένεις το φώτο φίνις…
Διαβάστε ακόμα
Εφές – Ολυμπιακός 85-72: Τρίποντη εκτέλεση και το σερί έληξε στην Πόλη