Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Το «σκηνικό» στο Φάληρο ήταν ήδη «παγωμένο», από την ήττα του ΠΑΟΚ στον ημιτελικό του Final Four του 1993 από τη Μπενετόν Τρεβίζο. Δύο μέρες μετά, όμως, οι τοίχοι του ΣΕΦ θαρρεί κανείς ότι αντηχούν ακόμη κατηγορίες… φόνου.
Οι ουδέτεροι περίμεναν τον τελικό των Ιταλών με τη Λιμόζ, που είχε απρόσμενα θριαμβεύσει επί της Ρεάλ του Σαμπόνις, ως μία νίκη της χάρης, του ταλέντου, επί της σκληράδας. Δεν είναι λίγοι που, κατά το κοινώς λεγόμενο, επέμεναν ότι πλην των Μάικλ Γιανγκ και Γιούρι Ζντοβτς, η γαλλική ομάδα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς ήταν γεμάτοι από… «ξυλοκόπους».
Οι «Λιμουζό» του «Μπόζα» ολοκλήρωσαν την έκπληξη και στον τελικό επικράτησαν της Μπενετόν του Τόνι Κούκοτς με 59-55. Όχι, οι δύο φιναλίστ δεν έπαιξαν ένα μόνο ημίχρονο…