Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Η είδηση της ανανέωσης της συνεργασίας του Μάριους Γκριγκόνις με τον Παναθηναϊκό, η οποία “έσκασε” τη Δευτέρα 8/4 και επιβεβαιώθηκε διά στόματος του ίδιου του παίκτη μετά την άχαστη τρίποντη “ραψωδία” του κόντρα στον Κολοσσό, προέκυψε μάλλον φυσιολογικά βάσει των πεπραγμένων του τη φετινή σεζόν και των όσων προσφέρει στο “τριφύλλι”. Η παρουσία του ωστόσο στους “πράσινους” δεν είχε ευθύς εξ’ αρχής την ευημερία για φόντο, κάθε άλλο.
Από φευγάτος και σχεδόν μόνιμα παρκαρισμένος στον πάγκο ή και πίσω από αυτόν να κάνει ποδήλατο επί των ημερών του Ντέγιαν Ράντονιτς, ο Μάριους Γκριγκόνις άρχισε σταδιακά να βγάζει στο παρκέ την ποιότητά του. Με το “σπαθί” και τη δουλειά του, την πίστη στις δυνατότητές του αλλά και την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Εργκίν Αταμάν, ο Λιθουανός swingman μεταμορφώθηκε σε ένα πολύτιμο “εργαλείο” στα χέρια του Τούρκου τεχνικού.
Οι δρόμοι Γκριγκόνις και Παναθηναϊκού συμφώνησαν να έχουν πορεία κοινή – με κλειστό συμβόλαιο – για την επόμενη τριετία με τον Λιθουανό να καρπώνεται 3.5 εκατομμύρια συνολικά.
Άλλοτε παίρνει τη μορφή του… Άγιου Γκριγκόνις όπως στη Ρόδο ή κόντρα στην Εφές στο ΟΑΚΑ (20η αγωνιστική Ευρωλίγκας) που δεν σταμάτησε να “πυροβολεί” και άλλοτε θυσιάζεται για το καλό του συνόλου. Μέχρι όμως να γυρίσει πριν από λίγες ώρες και να πει “Είμαι πολύ χαρούμενος που η οικογένειά μου κι εγώ θα παραμείνουμε στην Ελλάδα” μεσολάβησαν πολλά, πάρα πολλά. Έπρεπε να πείσει αρκετό και μάλιστα απαιτητικό κοινό για τη δεδομένη αν μη τη άλλο, αξία του.
Το Eurohoops πιάνεται με το αφήγημα του “Super Marius” του Παναθηναϊκού, ο οποίος συνόδευσε την πρόωρη ανανέωση της συνεργασία του με το “τριφύλλι”, με μία σπουδαία ατομική στατιστική διάκριση καριέρας.
Η αμφισβήτηση
“Una faccia, una razza” ακούγεται συχνά πυκνά για τις ομοιότητες Ελλήνων-Ιταλών και κατ’ επέκταση ανθρώπων που μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους. Το “βελούδινο άγγιγμα” της Βαλτικής μπορεί να άργησε να αποκτήσει κάποια σχέση με τα της Μεσογείου (πρώτη εμπειρία πριν από μία δεκαετία στην Ισπανία) και ειδικά στα μέρη μας, παρόλα αυτά η περίπτωση του περσινού Παναθηναϊκού και του περσινού Γκριγκόνις, βρίσκει πάτημα.
Η μια πλευρά “βούλιαζε” την άλλη ή αν προτιμάτε, βούλιαζαν μαζί. Ο “Γκριγκό” είναι παίκτης ομάδας, δεν χωρά αμφιβολία περί τούτου. Συνεπώς δεν ήταν δυνατό να λειτουργήσει ικανοποιητικά εκείνος ατομικά όταν όλος ο οργανισμός, “έμπαζε” νερά.
Μέσα σε όλα αυτά, προέκυψε και η έλλειψη εμπιστοσύνης του Ράντονιτς προς το πρόσωπό του και τα σύννεφα, πύκνωσαν. Μέχρι να έρθει Φλεβάρης μήνας και να παρθεί η απόφαση πως ο “κόμπος είχε φτάσει στο χτένι” ως προς το Μαυροβούνιο τεχνικό, ο Μάριους Γκριγκόνις που είχε έρθει στο “τριφύλλι” από την ΤΣΣΚΑ για να αποτελέσει τον ηγέτη της ομάδας, βολόδερνε.
Μετά βίας έφτανε τα 13 λεπτά (!) κατά μέσο όρο παρουσίας εντός των τεσσάρων γραμμών στην Ευρωλίγκα (φέτος παίζει 26’49”) ενώ όπως ήταν φυσικό επακόλουθο, τα νούμερά του είχαν και εκείνα φθίνουσα πορεία. Μετά την έλευση του Ντουέιν Μπέικον μάλιστα η κατάσταση γινόταν όλο και πιο ζόρικη για τον ίδιο που διαρκώς παραγκωνιζόταν.
Με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από το Χρήστο Σερέλη, το πράγμα άλλαξε. Ο Γκριγκόνις βρήκε ενεργό ρόλο στο ροτέισον όμως η ψυχολογία του – που βρισκόταν στα τάρταρα για μήνες – δεν μπορούσε να φτιάξει με τη χρήση ενός κουμπιού. Άρχισε να δείχνει ψήγματα του παίκτη της Ζαλγκίρις όμως το αγωνιστικό του “μητρώο” ήταν βεβαρυμμένο και δεν γινόταν να γλιτώσει την κριτική και τους ψιθύρους απομάκρυνσης. O “αποδιοπομπαίος τράγος”, εξαιτίας και των υψηλών προσδοκιών, για όλες τις “πράσινες Πληγές του Φαραώ”. Και κάπου εκεί υψώθηκε ασπίδα.
Η πίστη του Αταμάν
“Ο Σερέλης ήταν ο μοναδικός που πίστεψε σε εμένα, όταν όλοι ήθελαν να με διώξουν” είπε έξω από τα δόντια ακριβώς πριν από ένα τρίμηνο ο “Super Marius”. Απελευθερωμένος πια από τα αγωνιστικά δεσμά και έχοντας πατήσει εκ νέου γερά τα πόδια του, ο Λιθουανός που δεν έχει μάθει να “μασάει” τα λόγια του, απασφάλισε.
Οι καλοκαιρινές αλλαγές στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού με την έλευση του Εργκίν Αταμάν ήταν σαρωτικές και το σενάριο η… μπάλα να έπαιρνε και τον Γκριγκόνις, έδειχνε κάτι περισσότερο από πιθανό. Η διετής ωστόσο δέσμευσή του με το “τριφύλλι” (λήξη συμβολαίου αρχικώς μέχρι το καλοκαίρι του 2024), ο υψηλός του μισθός αλλά και το ένστικτο/πλάνο/όραμα του Τούρκου τεχνικού, τον κράτησαν στο ΟΑΚΑ.
Με μία σαφώς πιο ενισχυμένη σύνθεση σε όλες τις θέσεις και έχοντας αποταθεί το ρόλο του “μοναχικού καβαλάρη” που φταίει για όλα και καλείται να βγάλει σε κάθε περίπτωση εκείνος το… φίδι από την τρύπα, ο Μάριους Γκριγκόνις γύρισε το διακόπτη.
Υπόδειγμα επαγγελματία, τίποτα δεν του χαρίστηκε. “Αποφάσισα να μην αγωνιστώ με την εθνική ομάδα για να βελτιωθώ ατομικά και να είμαι όπως πρέπει φέτος”. Κάπου είδε και τη δική του προσωπική ευθύνη μέσα στο γενικότερο χάος της περσινής περιόδου. Εμφανίστηκε στην προετοιμασία νωρίτερα από όλους και απόλυτα αποφασισμένος για να αποδείξει αρχικά στο δικό του εαυτό και έπειτα σε εκείνους που τον πίστεψαν, πως έπραξαν καλά. Πως η “μπογιά” του περνάει ακόμα. Και δεν υπάρχει αμφιβολία πως έπραξαν ορθά, κρίνοντας ως “μετά Χριστόν Προφήτες”.
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ – τέτοιος είναι ο Αταμάν στην Ευρωλίγκα – έβλεπαν μπροστά, καταλάβαιναν. Οι εμφανίσεις του “Γκριγκό” όταν κλήθηκε να καλύψει εκ των έσω το κενό του Παπαπέτρου για μεγάλο διάστημα, ήρθαν προς επίρρωση της πεποίθησης.
“Διέκρινα παρακολουθώντας περσινά παιχνίδια του πως αν του αλλάξω θέση και τον χρησιμοποιήσω περισσότερο στο “3” όπως τον Σιμόν στην Εφές, προσαρμόζεται καλύτερα. Είναι ένας από τους παίκτες-κλειδιά σε αυτήν την επιτυχημένη σεζόν που έχουμε. Έχει ποιότητα, μπορεί να σουτάρει, να κάνει pick n’ roll. Είναι έξυπνος παίκτης και στην άμυνα.”
Τάδε έφη ο Εργκίν Αταμάν από την αίθουσα Τύπου της “Zalgirio Arena” αρχές Φλεβάρη, απαντώντας σε ερωτήσεις συμπατριωτών του Μάριους Γκριγκόνις για εκείνον. Για να φτάσει σε σημείο να τον συγκρίνει με τον Κρούνοσλαβ Σιμόν της δικής του Εφές (πολύ κομβικός κρίκος στις back-to-back κατάκτησεις της Ευρωλίγκας), φαίνεται περίτρανα πως του έχει “κλέψει” την καρδιά. Όχι μόνο σε εκείνον αλλά και στις τάξεις των φίλων του Παναθηναϊκού που πέταξαν τη “σκούφια” τους όταν η είδηση της παραμονής του Λιθουανού στο “πράσινο στρατόπεδο” μέχρι το 2027, είδε το φως της δημοσιότητας.