Του Νίκου Μαστρογιαννόπουλου/ info@eurohoops.net
5 Μαΐου 2002. Ημέρα γιορτινή. Η μεγαλύτερη ημέρα της Ορθοδοξίας. Το Πάσχα που αδιαμφισβήτητα κανείς στις τάξεις του “τριφυλλιού” δεν πρόκειται να ξεχάσει.
Ανήμερα Κυριακή του Πάσχα είχαμε τελικό. Και τί τελικό! Ο Παναθηναϊκός είχε στείλει στο σπίτι της την Μακάμπι (83-75), με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα να είναι κλασσικά ο μπροστάρης του Παναθηναϊκού, πετυχαίνοντας 26 πόντους, έχοντας φυσικά και την πολύτιμη βοήθεια του Μίντλετον (σκόραρε άλλους 15 πόντους).
Τα πανηγύρια δεν ήρθαν μόνο επειδή οι παίκτες του “Ζοτς” κατάφεραν κι απέκλεισαν τους Ισραηλινούς -παίρνοντας εκδίκηση για την ήττα στον τελικό της Suproleague ένα χρόνο νωρίτερα- αλλά κι επειδή όντας αουτσάιντερ, κατάφεραν κι επέστρεψαν στην Ελλάδα με το βαρύτιμο τρόπαιο.
Μπορεί να έχουν περάσει 8.036 ημέρες, όμως το Eurohoops γύρισε το χρόνο πίσω και επικοινώνησε με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη για την ιδιαίτερη εκείνη συγκυρία-βραδιά που έφερε τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ευρώπης για τρίτη φορά στην ιστορία του.
“Αυτό που έχει μείνει έτσι κάπως διαφορετικά, ήταν ότι ήταν ένας τελικός μέσα στο Πάσχα. Υπήρχε γιορτινή ατμόσφαιρα τόσο εντός όσο κι εκτός γηπέδου. Εμείς δεν κάναμε κάτι διαφορετικό, πήγαμε με μεγάλη σιγουριά κι αυτοπεποίθηση, τα καταφέραμε και γυρίσαμε με την κούπα, παρόλο που φυσικά όλες οι προβλέψεις τότε ήταν εναντίον μας. Αυτοί εξάλλου ήταν το μεγάλο φαβορί.
Πήραμε πέντε τρόπαια (σ.σ. Ευρωλίγκας) με τον Παναθηναϊκό κι η καθεμία είχε την δική της αξία και φυσικά τις δικές της δυσκολίες. Απλά η διαφορά με την τρίτη κούπα στη Μπολόνια ήταν οι μέρες τέτοιες, καθώς ήταν Μεγάλη εβδομάδα, είχαμε πάει και σαν αουτσάιντερ, δεν πίστευε κανείς ότι μπορούμε να το σηκώσουμε κι ήταν ένα πολύ ωραίο ταξίδι. Ήταν κάτι φοβερό, δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι καταφέραμε κι γυρίσαμε πίσω με την κούπα. Ήταν μάγκικο! Ο καθένας έκανε ό, τι καλύτερο μπορούσε για την ομάδα του, τους συμπαίκτες του, τον κόσμο, όλους τους συντελεστές της προσπάθειας αυτής”.
Και μιας που ο Παναθηναϊκός θα παίξει σε Game 5 με τη Μακάμπι στα φετινά playoffs της Ευρωλίγκας, ο “Φράγκι” ήταν λιτός και περιεκτικός, με φόντο… το Final Four.
“Φυσικά και παρακολουθώ τον Παναθηναϊκό. Αυτή τη στιγμή δεν θα ήθελα να πω κάτι παραπάνω για τα playoffs. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε μόλις πάει η ομάδα στο Final Four”.
ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΗΣ 19ΧΡΟΝΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΙ ΣΤΟ “ΤΡΙΦΥΛΛΙ”
Έπαιξε στον Παναθηναϊκό: 1990-2009
Ως αρχηγός: 1996-2009
Τρόπαια (25): 5 Ευρωλίγκες (1996, 2000, 2002, 2007, 2009)
11 πρωταθλήματα (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
8 Κύπελλα (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
1 Διηπειρωτικό (1996)
ΟΙ ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΛΑΜΠΑΔΕΣ ΚΙ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε (οι περισσότεροι) τέτοιες μέρες είναι να πηγαίνουμε στην εκκλησία για το μυστήριο των Παθών του Ιησού και την ημέρα φυσικά της Ανάστασής του. Η αποστολή του Παναθηναϊκού μπορεί να κέρδισε την Μακάμπι στον ημιτελικό του Final Four, όμως αδημονούσε για την Κυριακή. Ανυπομονούσε για την Ανάσταση, που ήρθε λίγες ώρες αργότερα.
Οι Ορθόδοξοι της αποστολής ήθελαν να εκπληρώσουν φυσικά το θρησκευτικό τους καθήκον πριν την μεγάλη μάχη του τελικού και προσπάθησαν να βρουν τον τρόπο για να το κάνουν.
Ως γνωστόν, στην καθολική Ιταλία τα πράγματα ήταν δύσκολα έτσι ώστε να βρεθεί ορθόδοξος ναός, όμως παίκτες και σταφ το πάλεψαν κι εν τέλει δικαιώθηκαν.
Με το ελληνικό προξενείο να βάζει το χεράκι του και να δίνει τη λύση, βρέθηκε ένας μικρός ορθόδοξος ναός σ’ ένα χωριό της Μπολόνια και όσοι ορθόδοξοι ήταν τότε στην ομάδα, έσπευσαν μετά τον ημιτελικό με τη Μακάμπι να δώσουν το “παρών” με τις λαμπάδες τους στην λειτουργία της Αναστάσεως, πριν το ρολόι δείξει 12. Φυσικά οι ευχές όλων ήταν μαζί τους.
Το “Χριστός Ανέστη” έφερε την “πράσινη” Ανάσταση λίγες ώρες μετά, αφού κανείς δεν περίμενε το θαύμα εκείνης της βραδιάς.
Ο ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟ 3ο “ΜΑΓΚΙΚΟ” (!)
FINAL FOUR (PalaMalaguti, Μπολόνια)
ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ
Μεγάλη Παρασκευή 3 Μαΐου
Μπενετόν Τρεβίζο-Κίντερ Μπολόνια 82-90
Παναθηναϊκός–Μακάμπι Τελ Αβίβ 83-75
ΤΕΛΙΚΟΣ
Κυριακή του Πάσχα 5 Μαΐου
Κίντερ Μπολόνια-Παναθηναϊκός 83-89
* Δε διεξήχθη παιχνίδι για τις θέσεις 3-4
Κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και στους “πράσινους” το γνώριζαν πολύ καλά αυτό. Χρειάστηκε ν’ αντιμετωπίσουν δυνατούς αντιπάλους όπως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας κι η Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ στη δεύτερη φάση συναντήθηκαν με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, συν την Ολίμπια Λουμπλιάνα. Μάλιστα, βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο, αλλά στο τέλος τα κατάφεραν κι ανέτρεψαν την εις βάρος τους κατάσταση, με αποτέλεσμα να πάρουν την πρόκριση για το Final Four.
Η Μπολόνια είχε κατακτήσει την πρώτη έκδοση της σύγχρονης Ευρωλίγκας την περίοδο 2000-01 και διεκδικούσε τον τίτλο, αφού το 2001 είχε γίνει και η Suproleague με νικήτρια τη Μακάμπι.
Με Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο, τους Ντέγιαν Μποντίρογκα και Ιμπραϊμ Κουτλουάι σε πρώτο πλάνο και τους Φραγκίσκο Αλβέρτη, Ντάριλ Μίντλετον, Τζόνι Ρότζερς, Νταμίρ Μουλαομέροβιτς, Πέπε Σάντσεθ και φυσικά ο παίκτης-κλειδί, Λάζαρος Παπαδόπουλος, το “τριφύλλι” έγραψε ιστορία.
Εκείνη την Κυριακή πάντα ως αουτσάιντερ, ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παρκέ και τα έδωσε όλα.
Τα έδωσε όλα κόντρα σε μία ομάδα φόβητρο. Σε μία ομάδα που είχε παικταράδες όπως ο Τζινόμπιλι, ο Μπετσίροβιτς, ο Άντερσεν, ο Ριγκοντό, ο Σμόντις κι ο Γιάριτς. Κι όμως τους κοίταξε στα μάτια.
Αν και το πρώτο δεκάλεπτο ήταν κάπως μοιρασμένο, στο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να χάνει με οχτώ πόντους (40-48), όμως στο τέλος του αγώνα (89-83) το “Παλαμαλαγκούτι” έμεινε… σιωπηλό.
Με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα (MVP του Final Four και μέλος της καλύτερης πεντάδας) να πραγματοποιεί μία ακόμη σπουδαία εμφάνιση (πετυχαίνοντας 21 πόντους με 7/12 δίποντα, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 1 κλέψιμο) η ελληνική ομάδα έφτασε στο ζενίθ.
Ο στρατηγός ωστόσο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε κι έναν… άσο στο μανίκι του που τον χρησιμοποίησε κόντρα στην ομάδα του Έτορε Μεσίνα.
“Θέλω να μπεις μέσα και να τους δείξεις ότι έχεις αρχ@@@α“, αυτά ήταν τα λόγια του τεχνικού του Παναθηναϊκού σ’ έναν παίκτη του που πίστευε και πίστεψε πολύ.
Ο λόγος για τον Λάζαρο Παπαδόπουλο.
Ο “Λάζος” μπορεί να μην ήταν γνωστός έως τότε στο ευρωπαϊκό στερέωμα, όμως ο “Ζοτς” πόνταρε ουσιαστικά στον μπασκετικό του εγωισμό και φυσικά… δικαιώθηκε!
Ο Παναθηναϊκός εκεί που βρέθηκε πίσω στο σκορ και δίχως να έχει το μομέντουμ, είδε τον Παπαδόπουλο να βγαίνει μπροστά, να βάζει σημαντικά καλάθια και να βοηθά ακόμη και στο αμυντικό κομμάτι, δίνοντας την ευκαιρία στην ομάδα του να περάσει μπροστά στο σκορ και να γίνει το φαβορί απ’ του πουθενά για τον τίτλο.
Το 80-72 ανατράπηκε με τον Ιμπραήμ Κουτλουάι να βάζει κι αυτός το… χεράκι του στο πιο ίσως κρίσιμο σημείο του αγώνα. Φυσικά είχε την πολύτιμη βοήθεια του αντιπάλου του.
Ο Σάνι Μπετσίροβιτς της Κίντερ πήγε στις βολές (ενώ το σκορ ήταν 82-80), αστόχησε και στις δύο κι ο Τούρκος τον τιμώρησε στην αμέσως επόμενη φάση!
Τα πάντα λοιπόν ανατράπηκαν όπως φυσικά και τα όνειρα της Κίντερ κι όσων βρέθηκαν στο γήπεδο.
Μετά από το 2000 και το 2001, ήρθε να προστεθεί ακόμη ένα αστέρι το 2002 σ’ εκείνη την ομάδα που με πολύ κόπο και θυσίες έχτισαν απ’ το μηδέν οι πρωτεργάτες, Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος.
Τα δεκάλεπτα: 23-23, 48-40, 61-64, 83-89
Κίντερ Μπολόνια (Μεσίνα): Τζινόμπιλι 27 (3/5δ., 3/5τρ., 12/13β., 5ρ., 2ασ., 3κλ., 3λ.), Σμόντις 23 (6/7δ., 2/4τρ., 5/7β., 6ρ., 2κλ., 2λ.), Γιάριτς 11 (4/7δ., 0/5τρ., 3/8β., 5ρ., 5ασ., 3κλ., 2λ.), Γκρέιντζερ 10 (2/2δ., 2/4τρ.,0/2β.), Φρόζινι 8, Μπετσίροβιτς 4, Ριγκοντό 3, Γκρίφιθ 2, Άντερσεν 3
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Κουτλουάι 22 (3/5δ., 4/7τρ., 4/6β., 5ρ.), Μποντιρόγκα 21 (7/12δ., 1/2τρ., 4/4β., 7ρ., 4ασ., 1κλ., 2λ.), Παπαδόπουλος 12 (4/7δ., 4/4β., 5ρ., 3λ.), Αλβέρτης 11 (3/4δ., 1/3τρ., 2/2β., 3ρ., 3κλ.), Μίντλετον 10 (2/4δ., 6/8β.), Ρότζερς 7, Μουλαομέροβιτς 6 , Καλαϊτζής, Σάντσες