Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Την ώρα που τα πλάνα με τις θλιμμένες μορφές των εξαντλημένων από τα απανωτά χτυπήματα σε Παλάου και… Μπερναμπέου Καταλανών φιλάθλων, εναλλάσσονταν στην οθόνη μ’ εκείνα των επίσης εξαντλημένων από την ένταση και την συγκίνηση αδερφών Αγγελόπουλων, οι σχολιαστές της ισπανικής τηλεόρασης επέλεγαν να αφιερώσουν τα πιο ζεστά και γενναιόδωρα σχόλιά τους στον μεγάλο πρωταγωνιστή της σκηνής. Στον νικητή της σκακιέρας, στην “απόλυτη αξία των παρκέ”, όπως έλεγαν χαρακτηριστικά, εκείνον που με την στρατηγική του καθόρισε την μορφολογία της σειράς και τελικά οδήγησε την ομάδα του σε μια μεγαλειώδη υπέρβαση.
Ήταν οι ίδιοι που στην εναρκτήρια εκπομπή της σεζόν τον περασμένο Οκτώβρη, είχαν διεξάγει ψηφοφορία για το ποια ομάδα από το περσινό Final 4 αποκλείεται να φτάσει ως στο Βερολίνο και το αποτέλεσμα της κάλπης είχε βγάλει Ολυμπιακό με ποσοστά… Β. Κορέας. Και να που τώρα, επτά μήνες μετά, βρέθηκαν ενώπιος ενωπίω με το… αναπάντεχο και αναγκάστηκαν να υποκλιθούν μπροστά στο νέο κατόρθωμα των Πειραιωτών, αναγνωρίζοντας καθολικά την οξυδέρκεια, την προσαρμοστικότητα και το πνεύμα νικητή του προπονητή τους.
Και είναι αλήθεια, ότι αυτή, η τρίτη συνεχόμενη πρόκριση των ερυθρόλευκων, ίσως να έχει, περισσότερο από κάθε άλλη, την υπογραφή του Γιώργου Μπαρτζώκα. Διότι αν οι προηγούμενες ήρθαν ως φυσική εξέλιξη μιας ομάδας με δύο τεράστια σημεία αναφοράς μέσα στο παρκέ, ενός μπάσκετ που γοήτευε τα πλήθη, μιας απρόβλεπτης και αχαρτογράφητης από τους αντιπάλους ορμής, αλλά και της ευτυχούς συγκυρίας να μην αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα τραυματισμών, η φετινή πέρασε από τα πιο δύσβατα και σκοτεινά μονοπάτια πριν βγει στο ξέφωτο.
Ο καλός ο καπετάνιος, όμως, στην φουρτούνα φαίνεται και ο 58χρονος τεχνικός όχι μόνο κατάφερε να κρατήσει σταθερά το τιμόνι με τον άνεμο κόντρα, αλλά και να μετατρέψει τις αντιξοότητες σε προκλήσεις, τις αμφιβολίες σε κίνητρα και τελικά τις ανοιχτές πληγές σε σφιγμένες γροθιές. Ο δικός του Ολυμπιακός πρώτα άντεξε, μετά σηκώθηκε και όταν στάθηκε γερά στα πόδια του αντεπιτέθηκε. Ανέσυρε από μέσα του τις πιο κρυφές του δυνάμεις μην υπολογίζοντας ούτε κόστος, ούτε απώλειες, ούτε εκτιμήσεις κι έκανε αυτό που πλέον έχει γίνει ένα με το DNA του: Αρνήθηκε να χάσει…
Αυτή η “στόφα”
Στο πιθανότατα χειρότερο βράδυ του Μουσταφά Φαλ, από την μέρα που έπιασε λιμάνι, με τους τρεις γκαρντ του (Κάνααν, Ουόκαπ, Γκος) να σουτάρουν μαζί 1/12 τρίποντα και τον πρώτο του σκόρερ όλη τη χρονιά να μην… ακουμπάει στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε ότι διαθέτει όλα τα κύρια χαρακτηριστικά μιας επικίνδυνης αγέλης. Κινήθηκε συντονισμένα, προστάτεψε την περιοχή του και την κρίσιμη ώρα κυνήγησε αποτελεσματικά. Εχοντας ως μόνιμο στήριγμα τον συγκλονιστικό Νίκολα Μιλουτίνοφ και ως αιχμές του δόρατος δυο από τις φιγούρες που έχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα του τα τελευταία χρόνια. Τον Σακίλ ΜακΚίσικ που πήρε όλη τη σειρά πολύ προσωπικά και τον αρχηγό Κώστα Παπανικολάου που από την στιγμή που επέστρεψε, άλλαξε και τα δεδομένα.
Η Μπαρτσελόνα ξεπέρασε όλα της όρια σε physicality, έβγαλε όση ένταση δεν έχει βγάλει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά όσο γηπεδούχος ήταν εξέδρα τόσο “φιλοξενούμενη” ένιωθε στο παρκέ. Η ανάσα των ερυθρόλευκων εκαιγε διαρκώς την πλάτη της, το απειλητικό τους βήμα στοίχειωσε το δικό της και το αγχος της γινόταν προοδευτικά αυξανόμενο. Η κούρσα κυλούσε ακριβώς στον ρυθμό, στην ταχύτητα και στο ύφος που επιθυμούσε ο Ολυμπιακός, που έδινε την εντύπωση ότι στο παραμικρό λάθος, στο ελάχιστο σημάδι αδυναμίας θα έκανε την προσπέραση και θα έβλεπε πρώτος την καρό σημαία. Και όταν πράγματι, ο Σακ του έδωσε το πρώτο προβάδισμα, τότε τόνοι απογοήτευσης, φόβου και αμφιβολίας την καταπλάκωσαν.
Την κόρνα της λήξης ακολούθησε μια αίσθηση δικαίωσης και υπερηφάνειας που δεν είχε να κάνει τόσο με την πρόκριση αυτή καθαυτήν, αλλά κυρίως με όσα συμβολίζει. Με την ανθεκτικότητα και την αφοσίωση ενός οργανισμού, που χωρίς να δείχνει αλαζονεία, χωρίς να κάνει επίδειξη πλούτου και κυρίως χωρίς να ψάχνει δικαιολογίες, καταφέρνει να ξεπερνά τα εμπόδια και να παραμένει στην ελίτ. Καταγραφοντας αξιοζήλευτη συνέπεια με 7 παρουσίες σε Final 4 από το 2012, όταν και εφάρμοσε ίσως το πιο βιώσιμο και υγιές μοντέλο λειτουργίας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Με προϋπολογισμούς εντός λογικών ορίων, ξεκάθαρο όραμα, στήριξη στον θεσμό του προπονητή, βαρύτητα στο οικογενειακό κλίμα και τον επαγγελματισμό, δίκαιο καταμερισμό ευθυνών και φυσικά αντανακλαστικά στα αναπόφευκτα λάθη. Μα, πάνω απ’ όλα με το βάρος στην ουσία και όχι στις εντυπώσεις.
Βερολίνο 2024, λοιπόν, με ψυχή βαθιά. Τρίτο σερί Final 4 για τον Ολυμπιακό και τον “Μπαρτζωκισμό”, που αν και πρέπει να εκλείψει από την Ελλάδα, επιμένει να ευδοκιμεί στην Ευρώπη…
Διαβάστε επίσης: