Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
ΜΕΓΑΣ Ολυμπιακός και θαυμαστά τα έργα της σύγχρονης εποχής του έστω κι αν δεν έχουν βρει το ανάλογο “καθρέφτισμα” στην τροπαιοθήκη του συλλόγου. Χρωστάει κάτι η ιστορία στον οργανισμό; Παρασκευή και Κυριακή (24-26/5) στο Βερολίνο, κοντή γιορτή!
Οι “ερυθρόλευκοι” χρειάστηκαν δύο break για να ρίξουν στο καναβάτσο την Μπαρτσελόνα και να γράψουν ιστορία. Μπορεί η Φενέρ να τους πρόλαβε για λίγες ώρες και να έγινε η πρώτη ομάδα που σπάει την έδρα σε Game 5 ωστόσο η “πεινασμένη” και αδιαπραγμάτευτη “αγέλη” του Γιώργου Μπαρτζώκα ακολούθησε και φορτσάρει για το τρίτο συναπτό Final Four.
Τούτο με τις περισσότερες δυσκολίες κοιτάζοντας κανείς προς τα πίσω στο δρόμο που διένυσε, μέσω μιας σειράς playoffs που οι περισσότεροι τον είχαν ξοφλημένο όταν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο (2-1 η Μπάρτσα). Μετά το ναυάγιο στην Ισπανία (μέσα Γενάρη όταν και έχασε από Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια) δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έβλεπαν το ευρωπαϊκό μέλλον της ομάδας του Λιμανιού δυσοίωνο.
Τα πολλά και συνεχή προβλήματα τραυματισμών κομβικών παικτών ακόμα και κατά τη διάρκεια της σειράς των προημιτελικών με τους “μπλαουγκράνα” (Παπανικολάου) αλλά και το δύσκολο εγχείρημα της διαχείρισης των πολύ υψηλών απαιτήσεων που ο ίδιος ο σύλλογος έχει θέσει ξανά με τις πορείες του, ανέβασαν το βαθμό δυσκολίας. Ο Ολυμπιακός τα κατάφερε όμως και πάει Βερολίνο.
Η ομάδα με τις περισσότερες νίκες σε Games 5, με πέντε συνολικά. Η ομάδα που αρνείται να χάσει. Ένα σύνολο που προσαρμόζεται στις ανάγκες της εκάστοτε κατάστασης σαν χαμαιλέοντας. Όπως συνηθίζουν να λένε στον Πειραιά, έχει δημιουργηθεί η κουλτούρα μιας αρμάδας που ξέρει πως να μακροημερεύσει. Η κουλτούρα του ενός για όλους και όλων για τον έναν.
Στον ημιτελικό του Βερολίνου ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει τη Ρεάλ στο δεύτερο χρονικά παιχνίδι (24/5, 22:00), με στόχο φυσικά την πρόκριση στον μεγάλο τελικό, εκεί που θα κοντραριστεί με τον Παναθηναϊκό ή τη Φενέρ. Έναν επιδιωκόμενο back-to-back τελικό για το κλαμπ και δέκατο συνολικά με την ελπίδα της διαφορετικής κατάληξης.
Οι “αιώνιοι” έχουν συνυπάρξει σε τέσσερα Final Four της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, έχοντας διασταυρώσει τα ξίφη τους στα τρία από αυτά, πάντοτε σε ημιτελικό. Μήπως ήρθε η ώρα για τον πρώτο ελληνικό εμφύλιο σε ματς που κρίνει τίτλο;
1994 Τελ Αβίβ: Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 77-72 (ημιτελικός)
1995 Σαραγόσα: Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 52-58 (ημιτελικός)
2009 Βερολίνο: Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 82-84 (ημιτελικός)
2012 Κωνσταντινούπολη: (Δεν έπαιξαν αντίπαλοι!)
Τρίτο και 13ο
Με την πρόκρισή του στο Βερολίνο λοιπόν ο Ολυμπιακός έφτασε τις 13 παρουσίες σε Final Four και συνεχίζει χέρι-χέρι με τη Ρεάλ στην τρίτη θέση, μειώνοντας παράλληλα την ψαλίδα από τη δεύτερη Μπαρτσελόνα των 17 συμμετοχών, την οποία και πέταξε έξω.
Οι Πειραιώτες έχουν φτάσει τέσσερις φορές στην πηγή από το 2013 (τελευταία κατάκτηση στο Βερολίνο) χωρίς να πιουν νερό. Το ποσοστό κατάκτησής τους έχει πέσει πλέον στο 25% (3/12) και θέλουν όσο τίποτα αυτό να έχει βελτιωθεί μέχρι το βράδυ της Κυριακής (26/5).
Το έργο φυσικά του Ολυμπιακού μόνο εύκολο δεν είναι κόντρα στην πρωτοπόρο της κανονικής διάρκειας και ομολογουμένως πιο σταθερή ομάδα φέτος, Ρεάλ Μαδρίτης. Δύο βήματα ακόμα, δύο τελευταία βήματα.
Το Eurohoops μνημονεύει τις προηγούμενες 12 παρουσίες του σε ένα ταξίδι στο παρελθόν!
ΤΕΛ ΑΒΙΒ (1994): 2η Θέση
Το ελληνικό μπάσκετ στο απόγειό του με τη δύναμη ισχύος να μεταφέρεται από την κραταιά μέχρι τότε Θεσσαλονίκη στην πρωτεύουσα. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός προκρίθηκαν για πρώτη φορά στα ημιτελικά της Ευρωλίγκας και τέθηκαν αντιμέτωποι στον ημιτελικό.
“Ερυθρόλευκοι” και “πράσινοι” κατέκλεισαν το Τελ Αβίβ με τα επεισόδια ανάμεσα στους φίλους των δύο ομάδων και την αστυνομία να μνημονεύονται μέχρι και σήμερα. Η ομάδα του Ιωαννίδη χάρις την… αγία τριάδα Πάσπαλι, Τάρμπλεϊ, Φασούλα και φυσικά την άμυνα-κλειδί του Σιγάλα στον Γκάλη, πήρε το εισιτήριο για τον τελικό φέροντας μαζί και τον τίτλο του αδιαφιλονίκητου φαβορί.
Το άγχος όμως του ισχυρού και η “πρεμούρα” για να το αποδείξει, η αστοχία, ο καβγάς Τάρπλεϊ-Παπαδάκη το προηγούμενο του τελικού βράδυ, η ισπανική άμυνα, το τρίποντο του Τόμπσον και οι χαμένες βολές του Ζάρκο, έγραψαν το αφήγημα του τελικού έγειραν την πλάστιγγα προς τη Μπανταλόνα του Ομπράντοβιτς.
ΣΑΡΑΓΟΣΑ (1995): 2η Θέση
Ο Ολυμπιακός είχε καθιερωθεί στη συνείδηση όλων ως μία από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής και το απέδειξε και την επόμενη του Τελ Αβίβ σεζόν. Το ραντεβού στον ημιτελικό ήταν το ίδιο όπως και η κατάληξη παρότι “στα χαρτιά” και πριν το τζάμπολ, η όποια διαφορά ποιότητας με τον “αιώνιο” Παναθηναϊκό είχε κλείσει.
Ο ημιτελικός ήταν ντέρμπι με το “τριφύλλι” να ελέγχει το ρυθμό και να διατηρείται σε θέση οδηγού ώσπου ο συγκλονιστικός Έντι Τζόνσον το πήρε πάνω του. Ο “Fast Eddie” άρχισε να “πυροβολά” από μακριά (27 πόντοι μα 4/8 τρίποντα και 10 ριμπ.), το “τριφύλλι” έκανε λάθη και ο Μίλαν Τόμιτς κλείδωσε την back-to-back παρουσία σε τελικό.
Η Ρεάλ του Σαμπόνις και του Ζοτς ήταν αυτή τη φορά το αντίπαλο δέος. Οι “μερένγκες” επιβεβαίωσαν στο παρκέ την ανωτερότητά τους (73-61) και άφησαν τους Πειραιώτες ξανά με την πίκρα ενός χαμένου ματς τίτλου.
ΡΩΜΗ (1997): 1η Θέση
Στην “Αιώνια Πόλη” επήλθε η λύτρωση. Ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και ηγέτη τον Ντέιβιντ Ρίβερς έφτασε στη Ρώμη ως το επικρατέστερο σύνολο για να πάει μέχρι το τέλος της διαδρομής έναντι της Ολίμπια Λουμπλιάνας, Μπαρτσελόνα και Βιλερμπάν. Εκείνη τη φορά δεν άφησε την ευκαιρία να του γλιστρήσει.
Χωρίς να εντυπωσιάσει, με έκδηλη την πίεση και τα “φαντάσματα” του πρόσφατου παρελθόντος να πλανώνται, οι “ερυθρόλευκοι” ξεπέρασαν το εμπόδιο της Ολίμπιας στον ημιτελικό με τον Ρίβερς να σταματά στους 28 πόντους.
Η Μπαρτσελόνα του Σάσα Ομπράντοβιτς επεδίωκε και εκείνη από την πλευρά της την ανέλιξη στον ευρωπαϊκό θρόνο για πρώτη φορά. Το πρώτο ημίχρονο του τελικού ήταν ντέρμπι παρόλα αυτά στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν αδιαπραγμάτευτος και έφτασε εύκολα στο τελικό 73-58. Πάντα λένε πως η πρώτη φορά είναι και αξέχαστη.
MONAXO (1999): 3η θέση
Το κύκνειο άσμα του Ολυμπιακού των 90’s ήταν η ευρωπαϊκή του πορεία στην Ευρωλίγκα το 1999 όπου και πάλι με τον “σοφό” στον πάγκο, έφτασε μέχρι το μεγάλο ραντεβού του Μονάχου στο last dance μιας εξαετίας στον “αφρό”.
Ξεκάθαρο φαβορί στη Γερμανία δεν υπήρχε με τη Ζαλγκίρις του Καζλάουσκας και τις δύο ομάδες της Μπολόνια να συνθέτουν το καρέ. Ο ημιτελικός όμως εξελίχθησε σε “τραγωδία” για τους Πειραιώτες (87-71) απέναντι στην ομάδα που άλλαξε τον ρου της ιστορίας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η επανάσταση σε κάθε τι παγιωμένο από τη Ζαλγκίρις του γρήγορου παιχνιδιού και του run n’ gun, την έστεψε πρωταθλήτρια και ανάγκασε τον Ολυμπιακό στον πρώτο του αποκλεισμό σε ημιτελικό.
Οι “ερυθρόλευκοι” πήραν το ματς της παρηγοριάς (84-73) κόντρα στην Τιμσίστεμ και η νέα χιλιετία τους βρήκε στο τρίτο ευρωπαϊκό σκαλί.
Βερολίνο (2009): 4η Θέση
Αφού πέρασε μία δεκαετία περιπετειών και ριζικών αλλαγών, ο Ολυμπιακός επέστρεψε σε Final Four στην πόλη που θα λάβει χώρα και φέτος το σπουδαίο γεγονός. Μια πανίσχυρη τετράδα ομάδων (μαζί με ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Παναθηναϊκό και Μπαρτσελόνα), η κάθε μία από τις οποίες μπορούσε κάλιστα να στεφθεί πρωταθλήτρια.
Ο ημιτελικός της Πρωτομαγιάς του 2009 ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό απέδειξε πως το ελληνικό μπάσκετ βρήκε ξανά δύο άξιους εκπροσώπους. Οι “αιώνιοι” είχαν στο ρόστερ τους λαμπερά αστέρια στην τελευταία μέχρι σήμερα συνάντηση τους σε τόσο προχωρημένο στάδιο.
Για τρία δεκάλεπτα ο ημιτελικός ήταν ντέρμπι. Λίγο πριν το τέλος το “τριφύλλι” προηγήθηκε με +7, όμως ο Παπαλουκάς έδωσε ξανά ενδιαφέρον στον ημιτελικό, μετατρέποντάς τον σε θρίλερ. Η μπάλα “έφτυσε” τον Πέκοβιτς, ο Γκριρ άργησε να δει τον Μπουρούση, το χουκ του οποίου βρήκε σίδερο για την “πράσινη” εκδίκηση (84-82).
Ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα και στο μικρό τελικό από τη Μπαρτσελόνα (95-79) όμως ήταν εμφανές πως είχε επιστρέψει στο τοπ επίπεδο. Προπομπός των όσων ακολούθησαν.