Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Βαφτίστηκε Ράντοσλαβ αλλά όλοι τον γνωρίζουν ως Ράσο. Το επίθετό του είναι Νεστέροβιτς αλλά στα μέρη μας έχει άλλο ένα που τον ακολουθεί, Μακρής.
Ο Σλοβένος 7-footer σβήνει 48 κεράκια στην τούρτα γενεθλίων έχοντας αφήσει πίσω του μια καριέρα λαμπρή, με δύο ελληνικούς σταθμούς (χωρίς να παίξει στον ένα), την “εγγύηση” ενός “Σοφού” του μπάσκετ για πάρτη του, ένα τέλος άδοξο και ένα παράπονο. Ο λόγος για τον Ράσο Νεστέροβιτς των 811 παιχνιδιών στο “θαυμαστό” κόσμο του NBA, κατακτητής της κορυφής της Ευρώπης και της κορυφαίος λίγκας του κόσμου. Ένας από τους 13 πλέον, μιας και την Κυριακή το βράδυ προστέθηκε σε αυτήν ο Κώστας Αντετοκούνμπο με το 7ο “αστέρι” του Παναθηναϊκού.
Το Eurohoops κάνει flashback για χάρη του Ράσο Νεστέροβιτς-Μακρή.
Το ελληνικό διαβατήριο
Η μορφή και το μπόι του επιβλητικά από έφηβος ακόμα, “μπουσούλισε” μπασκετικά στην KD Slovan, ομάδα της Λιουμπλιάνας, γενέτειράς του πριν πάρει μεταγραφή – άβγαλτος στο διεθνές στερέωμα – για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Παρτιζάν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και των φοβερών και τρομερών “μωρών” του.
Ο πόλεμος της πρώην Γιουγκοσλαβίας τον ανάγκασε να ψάξει διέξοδο σε ξένο τόπο και ο προορισμός του ταξιδιού του είχε για προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Ο ελληνικός Βορράς και δη το πολυπολιτισμικό του κέντρο είχε “αγκαλιάσει” τότε τους ξενιτεμένους πρόσφυγες και ο ανήλικος ακόμα Νεστέροβιτς ήταν ένας από εκείνους. Μαζί με τους Πέτζα Στογιάκοβιτς και Μίλαν Ρέλιτς πήγαν “πακέτο” στον ΠΑΟΚ, με εισήγηση του Ντούσαν Ίβκοβιτς, προπονητή τότε του “Δικεφάλου”.
Οι τρεις παίκτες έκαναν κρυφά προπονήσεις στην αρχή μέχρι να τελειώσει η “χαρτούρα” για την ελληνοποίησή τους. Ελληνικά διαβατήρια βγήκαν, συνεπώς και ελληνικά επίθετα. Ο σπουδαίος Στογιάκοβιτς λεγόταν πλέον και “Κίνης”, ο Ρέλιτς “Ταπαντζάς” και ο Νεστέροβιτς “Μακρής”. Τα δελτία όμως κωλυσιεργούσαν, τα “αγκάθια” για τις άδειες δεν ξεπεράστηκαν ποτέ παρά μόνο του Πέτζα και έτσι ο νεαρός Νεστέροβιτς-Μακρής που ήθελε να παίξει, τα μάζεψε και γύρισε πίσω στη Λιουμπλιάνα.
Στην Ολίμπια έπαιξε για δυο σεζόν με την οποία έφτασε και το 1997 στο Final Four της Ρώμης (νικητής Ολυμπιακός) ενώ την αμέσως επόμενη σεζόν τα κατάφερε να ανέβει μέχρι την κορυφή, παίζοντας για την Κίντερ Μπολόνια. Στον τελικό με την ΑΕΚ μάλιστα αγωνίστηκε για 31 λεπτά σκοράροντας 6 πόντους και κατεβάζοντας 9 ριμπάουντ.
Στην Basket City έμεινε και τη σεζόν 1998-99, παρότι επιλέχθηκε στο draft (pick 17 του πρώτου γύρου από τους Τίμπεργουλβς) πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις, πριν αποχαιρετήσει την Ευρώπη για 11 χρόνια για λογαριασμό του NBA.
Η εισήγηση Ίβκοβιτς
Στην Μινεάπολις έμεινε για πέντε αγωνιστικές περιόδους, αποκλείστε σε όλες από τον πρώτο γύρο των playoffs όμως η τελευταία του σεζόν, που ήταν και η καλύτερή του (11,2π., 6,6 ριμπ.), μαζί με τα λόγια του Ίβκοβιτς, έπεισαν τον Πόποβιτς να τον πάρει στους Σπερς.
Όπως είχε αποκαλύψει ο αείμνηστος “Σοφός” σε μια συνέντευξή του, είχε προτρέψει τον Πόποβιτς το καλοκαίρι του 2003 να υπογράψει τον Σλοβένο “πύργο”. Οι δυο τους (Ίβκοβιτς-Νεστέροβιτς) γνωρίζονταν από τον ΠΑΟΚ όπου και συνεργάστηκαν έστω κι αν ο Ράσο δεν αγωνίστηκε ποτέ με τη φανέλα των “ασπρόμαυρων”. Αυτή των “σπιρουνιών” όμως τη φόρεσε και μαζί τους στέφθηκε και πρωταθλητής το 2005.
Οι δύο αυτές τεράστιες προσωπικότητες των πάγκων είχαν συναντηθεί στο πλαίσιο ενός σεμιναρίου στο Βελιγράδι και συζητούσαν για το “κατά πόσο θα μπορούσαν να αγωνιστούν μαζί ο Τζέισον Κιντ και ο Τόνι Πάρκερ”. Η μία κουβέντα έφερε την άλλη και τότε ο “Ντούντα” τον συμβούλευσε να πάρει τον Νεστέροβιτς. “Θυμήθηκα ότι ο Γκρεγκ είχε νοικιάσει ένα αυτοκίνητο και του είπα να πάμε μαζί στη Σλοβενία να βρούμε τον Ράσο, ο οποίος υπέγραψε αμέσως μετά στους Σπερς. Όταν μάλιστα του επισήμανα το κόστος της μετακίνησης, μου είπε ότι τα κάλυπτε όλα η ομάδα”, είχε θυμηθεί χρόνια αργότερα.
Μεταξύ άλλων του είχε επισημάνει: “Ο Ράσο είναι ένας παίκτης, τα στατιστικά του οποίου δεν θα δείξουν ποτέ, πόσο καλό κάνει για την ομάδα”. Ο Πόποβιτς πείστηκε και έβαλε και ο Νεστέροβιτς έβαλε και εκείνος το “λιθαράκι” του στο δαχτυλίδι του 2005 με τους 5.9 πόντους του, τα 6.6 ριμπάουντ του, τη μία ασίστ και το 1,7 μπλοκ κατά μέσο όρο στα 70 ματς που έπαιξε τη σεζόν εκείνη, όπου πατούσε παρκέ για 25.5 λεπτά. Δίδυμο ψηλών με τον Τιμ Ντάνκαν.
Στο Σαν Αντόνιο έμεινε συνολικά 3 σεζόν για να ακολουθήσουν οι Ράπτορς (2006-08, 2009-10) και οι Πέισερς.