Του Νίκου Μαστρογιαννόπουλου/ info@eurohoops.net
Ο Λορένζο Μπράουν αφίχθη το μεσημέρι της Δευτέρας (24/6) στην Αθήνα και αφού πέρασε από τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, η απόκτηση του ανακοινώθηκε από τον Πρωταθλητή Ελλάδας και Ευρώπης, Παναθηναϊκό, που ολοκλήρωσε, έτσι, μια ακόμα σπουδαία προσθήκη!
Το Eurohoops αναλύει το προφίλ του 34χρονου γκαρντ και θυμάται το έντονο ενδιαφέρον του Δημήτρη Πρίφτη στον Παναθηναϊκό του 2020, που δεν… έκατσε, την αποτυχημένη σεζόν στη Φενέρ υπό τις οδηγίες του Κοκόσκοφ, το “work hard in silence” σε συνδυασμό με την κατάθλιψη, την αναγέννησή του στη Μακάμπι και την ολοκλήρωση στην Εθνική Ισπανίας, αλλά και το πώς έφτασε να είναι ένας απ’ τους κορυφαίους γκαρντ της Ευρώπης
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος κατάφερε να φέρει ακόμη ένα “όπλο” στην φαρέτρα του ΕΦΤΑΣΤΕΡΟΥ, κάνοντας τον Εργκίν Αταμάν, περισσότερο από ευτυχισμένο και – παράλληλα – σκορπίζοντας… φόβο σε όλες τις υπόλοιπες ομάδες στην Ευρωλίγκα.
Ο Λορένζο Μπράουν θα αγωνίζεται για τα επόμενα τρία (2+1) χρόνια με το “τριφύλλι” στο στήθος για να συνθέσει μια… τρομακτική περιφερειακή γραμμή δίπλα στους Κώστα Σλούκα, Κέντρικ Ναν και Τζέριαν Γκραντ!
Πάμε να δούμε όμως για ποιον παίκτη μιλάμε…
Δεν ήρθε το 2019-20 στον Παναθηναϊκό, για να… έρθει τώρα
“Δεν είναι ότι κάτι πήγε στραβά. Μίλησα με τρία άτομα από τον Παναθηναϊκό. Δεν θυμάμαι να σου πω την αλήθεια τα ονόματά τους. Αλλά είχαμε πολύ καλή συζήτηση και ήμουν πολύ κοντά στο να πάρω την απόφαση να συμφωνήσω. Αλλά η Φενέρ ήρθε με μία καλύτερη πρόταση και τελικά συμφώνησα μαζί τους. Πάντα είμαι ανοικτός και θετικός σε οτιδήποτε. Αν έρθει κάποιος και έχει να μου προτείνει κάτι καλό με πλάνο και είναι η κατάλληλη στιγμή εννοείται”.
Αν μη τι άλλο, εκείνη τη σεζόν (2019-20), ο ερχομός του Μπράουν στον τότε Παναθηναϊκό θα κάλυπτε σε μεγάλο βαθμό, το πρεστίζ της ομάδας, ως μια νεότερη και ψηλότερη εκδοχή του Ταϊρίς Ράις.
Φυσικά, το “πράσινο” ενδιαφέρον ήταν έντονο, αφού μόλις ολοκλήρωσε τη χρονιά με τον Ερυθρό Αστέρα, ο Παναθηναϊκός παρακολουθούσε την περίπτωσή του, λίγο πριν αποφασίσει να πάει στην Τουρκία για χάρη της Φενέρ, ο Παναθηναϊκός ήταν διατεθειμένος να τον κάνει δικό του και να ανεβάσει ένα σκαλί πιο πάνω την ποιότητα της περιφέρειάς του.
Ο ίδιος επέλεξε τη Φενέρ που είχε το βάθος της τσέπης να του προσφέρει περισσότερα, όμως πρακτικά ίσως και να μην ήταν η καλύτερη επιλογή που έκανε, μιας και που στην τότε ομάδα του Ιγκόρ Κοκόσκοφ (κόουτς της Φενέρ τότε) δεν έπιασε.
Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά με πεισματάρα ψυχή πάντα βγαίνεις κερδισμένος
Γέννημα θρέμμα Αμερικανός, ο Μπράουν ήξερε από την πρώτη στιγμή με τι θ’ ασχοληθεί στη ζωή του, ασχέτως εάν αυτό θα του απέφερε χρήματα ή όχι.
Ποτέ δεν κοιτούσα τα υλικά αγαθά κι αυτό ήταν κάτι που του έμαθαν οι γονείς του. “Δεν μου άρεσε να δίνω βάση σε αυτά. Ήταν και είναι κάτι που δεν με ενδιέφερε τόσο. Το μόνο που με νοιάζει είναι να κάνω αυτό που αγαπώ και να το κάνω όσο καλά μπορώ μέχρι να μην μπορώ άλλο να το κάνω“.
Αυτό είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξή του πριν πολλά χρόνια και το έκανε πράξη.
Πριν ξεκινήσει την επαγγελματική του καριέρα, είχε περάσει για μια τριετία (2010-2013) από το κολεγιακό πρωτάθλημα με το NC State και είχε διακριθεί στο επίπεδο του NCAA.
Ο Μπράουν φοίτησε στο North Carolina State University (N.C. State), όπου έπαιξε για την ομάδα των Wolfpack από το 2010 έως το 2013. Ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας του, δείχνοντας τις ικανότητές του τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα.
Κάπου εκεί άρχισε να μπαίνει το… μικρόβιο του NBA στο μυαλό του και να αρχίζει να το σκέφτεται για τα καλά.
Αποφοίτησε από το North Carolina State και άφησε τον τελευταίο του χρόνο στο κολλέγιο ώστε να μπει στο Draft του ΝΒΑ. Επιλέχθηκε στον δεύτερο γύρο του Draft του 2013 από τους Τίμπεργουλβς, ασχέτως αν τα στατιστικά τον έβγαζαν πολύ πιο κάτω από το Νο.52.
Αυτό το νέο κεφάλαιο στη ζωή του δεν πήγε και τόσο καλά, όμως δεν το έβαλε κάτω… παρά την τραυματική εμπειρία που είχε!
Η κατάθλιψη που του… άλλαξε τη ζωή
Λίγο πριν φύγει για το εξωτερικό και την Ευρώπη, πέρασε την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του. Αλλά βγήκε ξανά αλώβητος μέσα απ’ αυτή την μαύρη τρύπα. Σε μία απ’ τις πιο αποκαλυπτικές συνεντεύξεις του, ο Μπράουν εξομολογήθηκε τη δύσκολη περίοδο που πέρασε κι όχι μόνο.
“Όταν πρωτοπήγα στο εξωτερικό, πήγα στη Ρωσία, στην πραγματικότητα ήταν η Ούνικς. Δεν ξέρω γιατί, αλλά απέτυχα. Κάτι δεν πήγαινε καλά με το σώμα μου και με τη φυσικά μου κατάσταση. Κάτι συνέβαινε… Μου είπαν ότι δεν θα έπαιζα ποτέ ξανά. Μπορεί να θέλεις να επιστρέψεις στο σπίτι και να ξεκουραστείς μου έλεγαν.
Λοιπόν, πάω σπίτι και κάθομαι εκεί για έναν ή δύο μήνες. Και απλά κάθισα δίχως να κάνω κάτι. Έπαθα κατάθλιψη. Λέω, “τι θα κάνω τώρα;” Είμαι 25 ίσως, 26. Και δεν θα ξαναπαίξω μπάσκετ.
Μακριά, δεν ήταν αυτό που έλεγαν ότι ήταν. Κάποια μέρα λοιπόν σηκώθηκα και κατέληξα να βρω άλλη δουλειά στην Κίνα για δύο μήνες και συνέχισα από εκεί”. Αυτό έγινε τον Νοέμβριο του 2016, όμως ο Μπράουν είχε ήδη δείξει δείγματα σκληρής δουλειάς όχι μόνο με τον εαυτό του.
Το “Work Hard in Silence” και το work out με 17 διαφορετικές ομάδες
“Work hard in silence, let success be your noise“, είναι ένα απ’ τα μότο της ζωής του κι αυτό που τον βοήθησε να πάει παρακάτω, όταν ήρθαν οι… δύσκολες μέρες προσπαθώντας να βρει ομάδα στο NBA.
Το καλοκαίρι του 2013 δούλεψε με… 17 ομάδες του NBA, όταν οι περισσότεροι rookie προπονούνταν το πολύ με 10 ομάδες. Ο Μπράουν έσπασε τα κοντέρ! “Δεν σταμάτησα στιγμή να δουλεύω. Σχεδόν κάθε μέρα ήμουν σε αεροπλάνο. Πήγαινα σε μια πόλη, έκανα προπόνηση και μετά πάλι στο αεροπλάνο για να πάω σε άλλη πόλη, σε άλλη ομάδα”.
Η σκληρή δουλειά του ανταμείφθηκε και εν τέλει βρήκε συμβόλαιο (όχι εγγυημένο βέβαια) στο ΝΒΑ και τους Σίξερς, ενώ βρισκόταν στο Σπρίνγκφιλντ σε ομάδα της G-League. Έπαιξε σε 26 αγώνες με τους Σίξερς πριν επιστρέψει στην G-League.
Το 2018 αναδείχθηκε MVP της G-League με τη θυγατρική ομάδα των Ράπτορς, τους Ράπτορς 905, με τους οποίους είχε εντυπωσιακούς αριθμούς: 18.8 πόντους, 5.2 ριμπάουντ, 8.8 ασίστ και 1.8 κλεψίματα κατά μέσο όρο.
Μία χρονιά αργότερα, στην ομάδα του Τορόντο, είχε 26 συμμετοχές στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη, μετρώντας 2.1 πόντους, 1.2 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ ανά παιχνίδι.
Από το 2013, έχει αγωνιστεί στο ΝΒΑ με Σίξερς, Τίμπεργουλβς, Σανς, Ράπτορς, ενώ στην G-League έχει παίξει με Σπρίνγκφιλντ, Γκραντ Ράπιντς και Ράπτορς 905. Λίγο αργότερα, βλέποντας πως δεν είχε άλλη ευκαιρία στο μεγαλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη, ήρθε στο προσκήνιο η Κίνα. Εκεί αγωνίστηκε σε Ζεγιάνγκ και Γκουανγκζού, ενώ μετά ήρθε η Σερβία κι ο Ερυθρός Αστέρας. Το καλοκαίρι του 2014 συμφώνησε με την Βενέτσια αλλά κόπηκε καθώς δεν πέρασε τα τεστ…
Τα νούμερα λένε πάντα την αλήθεια, ειδικά όταν η μπάλα “καίει”
Ο Λορένζο Μπράουν ολοκλήρωσε τη σεζόν στην Ευρωλίγκα με 13.2 πόντους έχοντας 85.9% στις βολές, 45.4% στα δίποντα και 34.5% στα τρίποντα, παρότι έπαιζε για 2-3 μήνες με ένα πρόβλημα στη μέση.
Αυτό σίγουρα δεν τον πτόησε, αλλά δούλεψε παραπάνω για να επιστρέψει στο επιθυμητό επίπεδο και να δείξει τον πραγματικό του εαυτό, όταν η ομάδα του τον χρειαζόταν.
Κι όταν τον χρειαζόταν φυσικά ήταν εκεί.
Πόσο μάλλον όταν ο Ουέιντ Μπόλντγουϊν αναγκάστηκε να μείνει εκτός στα playoffs κόντρα στο “τριφύλλι” κι έπρεπε να παίξει για… δύο.
Η οργάνωσή του αλλά κι η εκτέλεσή του απογειώθηκαν στην post season, καθώς μέτρησε 29 πόντους (4/7 δίποντα, 7/8 τρίποντα) στο play-in με Μπασκόνια και στα playoffs με τον… Παναθηναϊκό έδειξε γιατί ήταν ο ηγέτης αυτής της ομάδας.
Πήρε απ’ το χέρι τη Μακάμπι και με 17.2 πόντους (χωρίς να πέσει από τους 16 σε κανένα ματς της σειράς) έχοντας 76.9% στις βολές, 59.1% στα δίποντα και 38.1% στα τρίποντα, ήταν το πρόσωπο της “ομάδας του Λαού”.
Όταν λέμε Floor General, εννοούμε Μπράουν
Αν ήμασταν μία 15ετία πίσω, θα λέγαμε κλασσικός πλέι μέικερ. Τώρα με αμερικάνικους όρους, λέμε “Floor General”. Κι είναι ο απόλυτος χαρακτηρισμός για έναν παίκτη σαν τον Μπράουν, μιας που είναι αυτός ο οργανωτής της επίθεσης, αυτός που δίνει τη δυνατότητα στους συμπαίκτες του να έχουν σωστές αποστάσεις, να πάρουν τα σωστά σουτ όταν αυτός τους μοιράσει την μπάλα, χωρίς όμως να ξεχνάει το μακρινό σουτ του.
Μάλιστα, μιλάμε για έναν κλασσικό pick and roll γκαρντ, όπου το παιχνίδι του στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη συνεργασία με τον εκάστοτε ψηλό μετά από το σκριν που του δίνει.
Διακρίνεται για την ταχύτητα και την ευελιξία του, που του επιτρέπουν να διεισδύει στη ρακέτα και να σκοράρει ή να μοιράζει ασίστ με κάθε τρόπο, ενώ τη σεζόν που μας πέρασε, ήταν απ’ τους πρώτους στην κατηγορία των ασίστ.
Χαρακτηριστική κίνηση είναι το σουτ του μετά από σκριν, είτε αυτό είναι από την περίμετρο, είτε από μέση απόσταση. Αναφορικά με τη ντρίμπλα, μπορεί να μην είναι το πολύ δυνατό του σημείο, ωστόσο, με βάση την κατάσταση του iso (σ.σ. στο ένας εναντίον ενός) έχει δείξει ότι μπορεί και με το παραπάνω να τα καταφέρει. Ξεχωριστές βέβαια μένουν στο μυαλό μας οι συνεργασίες του με τον Τζος Νίμπο.
Αγαπημένο σουτ του; Αυτό μετά από αριστερή ντρίμπλα, γι’ αυτό και πολλές από τις προσπάθειές του έρχονται από την αριστερή πλευρά του παρκέ. Το σημείο ωστόσο που βελτίωσε πολύ, είναι το σουτ μετά από ντρίμπλα, μιας που για αρκετά χρόνια, από το Πανεπιστήμιο κιόλας, ήταν το αδύνατο σημείο του.
Την τελευταία διετία, με την φανέλα της Μακάμπι είχε 14.7 πόντους, 2.5 ριμπάουντ, 5.9 ασίστ (που έδιναν άλλους 13.5 πόντους ανά αγώνα) και 1.1 κλεψίματα μέσο όρο με 43% στα σουτ, 35% στα τρίποντα και 88.8% στις βολές