Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Η προσπάθεια ταύτισης – όχι απαραίτητα του ίδιου – έμοιαζε εξαρχής επιβεβλημένη από τη μεγαλομανία των κατά καιρούς «υπηκόων» του. Το αίμα του είναι κόκκινο, όμως δύο πλευρές σφετερίζονταν το… δέρμα του.
Ο Βασίλης Σπανούλης υπήρξε «πράσινος», όμως το 2010 άλλαξε και επέλεξε να γίνει «ερυθρόλευκος». Η φιλοδοξία, το κίνητρο, μία μεγαλύτερη εικόνα τον έκαναν να πάρει μία σημαντική αλλά συνάμα και γεμάτη ρίσκο απόφαση.
Πλέον, στα μάτια του μπασκετικού κοινού έχει μείνει ως θρύλος του Ολυμπιακού. Μονάχα που η… τελειομανία του «V-Span» τού χαρίζει κυρίως μία πορτοκαλί απόχρωση στο φόντο της πορείας του, όπως η μπάλα που λάτρεψε και την οποία δόξασε ως αθλητής.
Άλλωστε, άνηκε σε μία γενιά η οποία ως πιτσιρικάδες γαλουχήθηκε με την επιτυχία του 1987 και ως παίκτες είχε την ικανότητα και τύχη να δοξαστεί όχι μόνο σε συλλογικό επίπεδο. Ο ίδιος, μαζί με τους Παπαλουκά, Διαμαντίδη και Ζήση (στην περιφέρεια) έφεραν την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης το 2005 και ένα βήμα από το παγκόσμιο μπασκετικό «Έβερεστ» μία χρονιά αργότερα, στη Σαϊτάμα.