Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Με μαλλί, χωρίς μαλλί. Με νεανικό μπασκετικό θράσος αλλά και ώριμο μαγευτικό ακόρντο. Ένας Έλληνας που γεννήθηκε Αμερικανός, στα ξένα. Ένας Αμερικανός που έγινε Έλληνας μέχρι το κόκαλο, έμπρακτα και συνειδητά, να υπηρετεί την Εθνική ομάδα και να την αλλάζει επίπεδο.
Μιάμιση γεμάτη δεκαετία, δεκαέξι χρόνια μαζί με το καλοκαίρι του 2008 όταν πρωτοσυστήθηκε στο ελληνικό γίγνεσθαι μέσω της Νέων. “Νικ Καλάθης, ποιος είναι τούτος;” Το τοπίο γύρω του ομιχλώδες, ξεκαθάρισε περισσότερο μέσω του Παναθηναϊκού το επόμενο καλοκαίρι (2009) όταν και έγινε μέλος των πανίσχυρων “πρασίνων” αλλά και της συνέπειάς του στη γαλανόλευκη φανέλα.
Το Eurohoops γράφει για τον σαγηνευτικό Νικ Καλάθη που έδωσε ένα ακόμα “γαλανόλευκο” ρεσιτάλ στο Προολυμπιακό ολοκληρώνοντάς το με double-double στατιστικά (πόντοι, ασίστ). Οκ δεν συνάντησε τους ομόγλωσσούς του Αμερικανούς ούτε τους Παγκόσμιους πρωταθλητές Γερμανούς αλλά όσο κι αν η αξία του υποτιμάται από πολλούς, ο “Bald Eagle” όπως τον φώναζαν οι συμπαίκτες του στη Φενέρ και του αρέσει, είχε 10 πόντους και 10.5 ασίστ κατά μέσο όρο. Δεν συμβαίνει και κάθε μέρα.
Ο Βασιλιάς της σκόνης
Το “μαζί” της Εθνικής ομάδας ανδρών και του Νικ Καλάθη άρχισε να μετρά στην Πολωνία το 2009. Η παρθενική παρουσία του νεοφερμένου ομογενή γκαρντ συνδυάστηκε με την τελευταία μακρά, μέχρι το βάθρο, πορεία της Ελλάδας σε μεγάλη διοργάνωση.
Ο 20χρονος από τη Φλόριντα βαφτίστηκε “γαλανόλευκος” με δάφνες. Έζησε στο πετσί του τι εστί εθνική διάκριση, έστω κι αν τότε οι δεσμοί ήταν ακόμα σαφώς πιο χαλαροί με την χώρα καταγωγής του. Ο μόνος συνδετικός κρίκος εντός των τεσσάρων γραμμών του τότε και του “τώρα” (παρόντες στο Ευρωμπάσκετ του 2009 και οι Σπανούλης, Ζήσης φυσικά).
Ήταν εκεί, πάντα ήταν εκεί μέχρι αίμα να βγει. Με εξαίρεση το περασμένο καλοκαίρι στη Μανίλα όπου πήρε μία ανάσα για το καλό του, όπως και άλλοι διεθνείς. Ένα break που τόσο πολύ χρειαζόταν και έδειξε το γιατί – εν καιρώ αμφισβήτησης – φέτος από το χειμώνα και μετά στην Τουρκία και ολόκληρη την Ευρώπη για λογαριασμό της Φενέρ.
EuroBasket 2009, Παγκόσμιο Κύπελλο 2010, EuroBasket 2011, Παγκόσμιο Κύπελλο 2014, EuroBasket 2015, EuroBasket 2017, Παγκόσμιο Κύπελλο 2019, EuroBasket 2022
Απουσία πήρε και από το Ευρωμπάσκετ του 2013. “Είχε γεννηθεί ο γιος μου, δεν είχα καταφέρει να τον δω καλά-καλά, όντας στη Ρωσία, κι ήθελα να ‘μαι για λίγο κοντά του. Ήθελα να μείνω δίπλα του, να τον δω. Η οικογένεια πρέπει να ‘χει προτεραιότητα και πιστεύω ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, το καταλαβαίνουν αυτό. Είναι μεγάλη τιμή για μένα να παίζω για την Ελλάδα”, είχε πει ένα χρόνο αργότερα όταν μαζεύτηκε η Εθνική Ομάδα για το Παγκόσμιο της Ισπανίας. Και το έδειξε έμπρακτα, δεν έμεινε στα λόγια.
Nick Calathes’ court vision is something different 👀#FIBAOQT x @hellenicbf 🇬🇷
📺 https://t.co/CqnNzbX9wb
💻 https://t.co/7XnyzSmcc1 pic.twitter.com/KT5IVex88D— FIBA (@FIBA) July 4, 2024
Παρών στο Προολυμπιακό του Καράκας, στις επάλξεις και στο Τορίνο και στον Καναδά. Ποιος να του προσάψει τι. Το… προσδόκιμο ζωής με τη φανέλα της Εθνικής το έχει περάσει και με το παραπάνω. Κλεισμένα 35 χρόνια και ο Νικ συνεχίζει να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Ακόμα και τα τελευταία χρόνια όπου ο επαγγελματικός του βίος ήταν γεμάτος αγκάθια, γούβες και εμπόδια.
Αποπομπή από τη Μπαρτσελόνα, φευγάτος στη Φενέρ το προηγούμενο καλοκαίρι και λίγους μήνες αργότερα ήρωας. Πρωταγωνιστής στα playoffs κόντρα στην νυν ομάδα του Μονακό, ο κύριος υπεύθυνος της πρόκρισης της Φενέρ στο Final Four του Βερολίνου ανεξαρτήτως τι συνέβη εκεί. Οι φοβερές του εμφανίσεις συνεχίστηκαν και στο τουρκικό πρωτάθλημα.
Το “I’ll be there” μόνιμα στο στόμα του, όπως είπε και ο… Διόσκουρος του την τελευταία διετία (πιο πριν και στον Παναθηναϊκό) που θα συνεχίσει να είναι και στο Πριγκιπάτο, Γιώργος Παπαγιάννης.