Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Ήταν μία ομάδα για ενάμιση μήνα. Ήταν, ωστόσο, μία θαρρεί κανείς μπάντα «φωνακλάδων» ροκ σταρ που δεν χρειάστηκε περισσότερο χρόνο για να προσφέρει την παράστασή της και να αφήσει το στίγμα της, διαχρονικά.
Στην ουσία, πάντως, όπως αποδείχθηκε και «ομάδα-όνειρο» στο παρκέ, ήταν και μία «ονείρωξη» πολλών ετών για τους Αμερικανούς.
Η πρώτη, αυθεντική όπως λένε και μάλλον μοναδική «Dream Team» Εθνική μπάσκετ των Η.Π.Α. στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, το 1992, η ομάδα με το μεγαλύτερο hype στην ιστορία, εξυπηρέτησε όλους τους σκοπούς της.
Επανάφερε την αμερικανική κυριαρχία στο άθλημα που οι ίδιοι θεωρούν «δικό τους». Ενίσχυσε την παγκοσμιοποίηση του ΝΒΑ που είχε οραματιστεί και πέτυχε ο τότε κομισάριος της Λίγκας, Ντέιβιντ Στερν, προκάλεσε εμπορικό πανικό και άφησε πίσω της μπασκετικά «ερείπια», αλλά και μύθους που επιβεβαιώνουν τη σπουδαιότητά της.
Η «αναγκαία» δημιουργία
Οι Η.Π.Α., αν και με παίκτες κολεγίων, μονοπώλησαν τα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια με επτά συνεχείς κατακτήσεις, ως το 1972 και το αμφιλεγόμενο καλάθι του Σοβιετικού Αλεκσάντρ Μπέλοφ στον τελικό του Μονάχου… Το 1988, στη Σεούλ, περιορίστηκαν στο χάλκινο και αυτό ουσιαστικά εδραίωσε την κοινή ιδέα του Στερν και του Γ.Γ. της FIBA, Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, για άδεια συμμετοχής στους επαγγελματίες του ΝΒΑ. Στις 18/2/91, το εξώφυλλο του περιοδικού Sports Illustrated αποκαλεί «Dream Team» την προ εβδομάδων ανακοίνωση των δέκα πρώτων, «λαμπερών» ονομάτων!
Οι μεγάλοι… απόντες
Χωρίς πολλά λόγια… Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον, Λάρι Μπερντ, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Καρλ Μαλόουν, Σκότι Πίπεν, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Πάτρικ Γιούινγκ, Τζον Στόκτον, Κρις Μάλιν. Προπονητής ο πρωταθλητής με τους Πίστονς, Τσακ Ντέιλι και ο Μπάρκλεϊ είπε γλαφυρά πως «αν ο κόουτς των “Bad Boys” δεν μπορεί να κοουτσάρει δέκα μ…..ς, δεν μπορεί να προπονήσει κανέναν!».
Ο Ντομινίκ Ουίλκινς είχε διαλύσει τον αχίλλειό τον Ιανουάριο του 1991 και ουσιαστικά έχασε τη θέση του.
Η σπέκουλα που ακολούθησε, όμως, είχε να κάνει με τη φήμη ότι ο σταρ του Ντιτρόιτ, Αϊζάια Τόμας έμεινε εκτός λόγω της βεντέτας του με τον Τζόρνταν. Αν και λίγοι από τους υπόλοιπους είχαν όρεξη να τον δουν μαζί τους… Μάλιστα, ακόμη και όταν υπήρχαν σκέψεις αντικατάστασης του Στόκτον λόγω τραυματισμού, ο επιλαχών δεν θα ήταν ο Αϊζάια, αλλά ο συμπαίκτης του στο Ντιτρόιτ, Τζο Ντούμαρς. Η απόφαση για 11 επαγγελματίες – ο Κλάιντ Ντρέξλερ ήταν ο τελευταίος – κι έναν παίκτη NCAA έδωσε τη 12η θέση στον Κρίστιαν Λέτνερ του Ντουκ και όχι στον Σακίλ Ο’Νιλ από το LSU.
Η μοναδική… ήττα της «Ομάδας-Ονείρου»!
Οι σταρ του ΝΒΑ μαζεύτηκαν στην Καλιφόρνια λίγο μετά τους Τελικούς Μπουλς–Μπλέιζερς και αυτό που δεν πίστευε κανένας συνέβη στις 24 Ιουνίου. Μία ομάδα παικτών NCAA – Κρις Ουέμπερ, Πένι Χάρνταγουεϊ, Γκραντ Χιλ, Μπόμπι Χέρλι κ.α. – βρέθηκε εκεί ως… σάκος του μποξ, όμως στο πρώτο (ανεπίσημο) φιλικό νίκησε τους «μεγάλους» με 62-54!!! Ο αστικός μύθος θέλει τον κόουτς Ντέιλι να… «στήνει» το ματς, με λάθος μαρκαρίσματα, ώστε να ταρακουνήσει τους παίκτες του, οι οποίοι την επόμενη μέρα διέλυσαν τους πιτσιρικάδες με… άγνωστη (μεγάλη) διαφορά!
Η Dream Team κέρδισε τους πάντες εκτός από οκτώ κολεγιόπαιδα
Η όρεξη… άνοιξε από νωρίς
Η Dream Team αγωνίστηκε στους Παναμερικανικούς αγώνες, στην πρεμιέρα της νίκησε με +79 (136-57) την Κούβα και πέτυχε το 6-0 στο τουρνουά με μέσο όρο διαφοράς 51,5 πόντων! Ο Κουβανός κόουτς δήλωσε χαρακτηριστικά, για το… αδύνατο να αντιμετωπίσεις εκείνη την ομάδα, πως «δεν γίνεται να κρύψεις τον ήλιο με το δάχτυλό σου!». Αυτή η διαφορά παρέμεινε η κορυφαία στην ιστορία των Αμερικανών ως το 2012 και το +83 επί της Νιγηρίας στο Λονδίνο.