Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Είναι φορές που τα παιχνίδια της μοίρας σε συναρπάζουν. “Πλάθουν” ιστορίες όμορφες και ξεχωριστές όπως αυτή του Βασίλη Σπανούλη με τη Λιλ, πόλη της Γαλλίας και την Εθνική ομάδα.
Η μία πλευρά του νήματος έψαχνε εννιά ολόκληρα χρόνια να βρει την άλλη. Αγκομαχούσε αλλά ήξερε βαθιά μέσα της πως είναι τόσο ισχυρές οι στιγμές αυτές που πέρασαν ΜΑΖΙ, που δεν γίνεται να τραβήξουν για το υπόλοιπο της ζωής τους χωριστά. Το πεπρωμένο τους έμελλε να ενωθούν ΞΑΝΑ, να σμίξουν. Άλλωστε, “φυγείν αδύνατο”.
Αυτή η ιστορία του Βασίλη Σπανούλη με την Εθνική Ομάδα χρειαζόταν και ένα μέρος κάπου στο χάρτη για να μπει η… πινέζα που θα σηματοδοτούσε της επανένωση. Δίχως αμφιβολία αυτή τοποθετείται στη Λιλ. Εκεί που τελείωσαν και αρχίζουν όλα από την αρχή.
Η ζωή κάνει κύκλους, περάσματα. Το ίδιο συμβαίνει πολλές φορές και στον επαγγελματικό βίο. Του Βασίλη Σπανούλη ο κύκλος με το γαλανόλευκο φόντο έκλεισε στα γαλλοβελγικά σύνορα και ανοίγει ουσιαστικά και πάλι εκεί. Σε μια πόλη vintage, μία πόλη που εμπνέει και επαναφέρει τη νοσταλγική θέρμη. Τυχαίο; Για τους πραγματιστές “ναι” όμως στην εν λόγω περίπτωση του “δεν νομίζω” ταιριάζει καλύτερα. Με αυτή θα πορευτούμε.
Η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης μια χρονιά ορόσημο για τον ελληνικό αθλητισμό (2004 και σαν πολλές πέσαν οι συμπτώσεις) ξεχειλίζει από το πάθος για την τέχνη το οποίο είναι διάχυτο σε κάθε σοκάκι της. Σε λίγες ημέρες από τώρα η Λιλ αναμένεται να υποδεχθεί έναν άνθρωπο που μάλλον ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία της αφού είναι απόλυτα αφοσιωμένος και παθιασμένος στη δική του τέχνη, αυτή του μπάσκετμπολ.
Η γαλλική πόλη της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής και της πιο σύγχρονης αρ ντεκό, ενώνει της δύο άκρες του “γαλανόλευκου” αφηγήματος του Βασίλη Σπανούλη και το Eurohoops θυμάται τον τελευταίο “χορό” του.