Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Επίσημη Αγαπημένη όνομα και πράγμα!
Όχι πως έχασε ποτέ την θέση της στην καρδιά των Ελλήνων φιλάθλων, αλλά κάπως… το ενδιαφέρον είχε αρχίσει να ατονίζει. H χρήση του δεν γινόταν με την ίδια συχνότητα σε σχέση με παλαιότερα, δεν γέμιζε το στόμα. Υπήρχε ένας δισταγμός πριν συλλαβιστεί. Όχι πια, τα μάγια ξορκίστηκαν.
Καθαρά και ξάστερα, η Εθνική Ομάδα που κυριάρχησε στο προολυμπιακό του ΣΕΦ στο οποίο ήταν οικοδέσποινα, έβαλε στη βαλίτσα για Γαλλία το εισιτήριο συμμετοχής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ένα boarding pass που είχε να βρεθεί σε “γαλανόλευκα” χέρια από το Πεκίνο το 2008. Ήταν πολλά τα χρόνια, 16 στον αριθμό. Πάνε πέρασαν.
Το μεγάλο βάρος από τις πλάτες έφυγε, η λύτρωση για τους κόπους αυτής της γενιάς, όπου ο αρχηγός της αγέλης, Κώστας Παπανικολάου, θα ζήσει το όνειρό του, επήλθε.
Η πρόκριση στο μεγαλύτερο τουρνουά της τετραετίας – αδιαμφισβήτητα αυτό είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες – όπου όλοι θέλουν να αγωνιστούν εκεί και να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους, είναι επιτυχία από μόνη της. Μιλημένα, ξηγημένα.
Δεν είναι άθλος για ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα που έχει πανηγυρίσει δύο Ευρωμπάσκετ (1987, 2005), έχει φτάσει μέχρι την δεύτερη θέση στον κόσμο κερδίζοντας τη Dream Team το 2006 και διαθέτει στις τάξεις του έναν back-to-back ΜVP του ΝΒΑ. Ούτε πρέπει να θεωρηθεί ως τέτοιος.
Δεν είναι το μεγαλύτερο παράσημο αυτής της ομάδας διαχρονικά. Αποτελεί όμως επίτευγμα σημαντικό, πολλώ δε μάλλον αν αναλογιστεί κανείς τον εφιάλτη των προολυμπιακών που στριφογυρνούσαν σαν τρομακτικές φιγούρες πάνω από την ελληνική ομάδα ανά τα χρόνια.
Τα φαντάσματα του παρελθόντος καραδοκούσαν, έστεκαν σε μία γωνία και παρακολουθούσαν με σκοπό να επαναφέρουν τα βάσανα. Η “στρατιά” όμως του Βασίλη Σπανούλη δεν άφησε την έκβαση της παρτίδας στην τύχη της, προτίμησε να την καθορίσει εκείνη.
Η Εθνική ομάδα μπάσκετ ξεσκονίζει τα γαλλικά της γιατί θα βρεθεί εκεί. Αρχικά στην πόλη Λιλ και στη συνέχεια – ελπίζει – στο Παρίσι. Δεν θα είναι εύκολο επ’ ουδενί, όμως το οφείλει στην ίδια της την ανταγωνιστική φύση, σε αυτό που χτίζει, στο DNA που “πλάθει”, να μην μεταβεί εκεί ως απλή παρατηρήτρια. Η συμμετοχή δεν της αρκεί. Άλλωστε το επισήμαναν και οι συντελεστές της πρόκρισης αυτής αμέσως μετά το φινάλε του Τελικού με την Κροατία.
“Δεν πάμε για διακοπές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πάμε για να νικήσουμε και όσο νικάς πιστεύεις περισσότερο σε αυτό που κάνεις”. Λόγια του ομοσπονδιακού τεχνικού λίγα λεπτά αφότου “πνίγηκε” και “έπνιξε” στις αγκαλιές τους παίκτες του. “Επόμενος στόχος, τα μετάλλια” για τον Ντίνο Μήτογλου.
Η Εθνική Ομάδα πενταρίζει* τις συμμετοχές της σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν είναι πολλές, ούτε δα και καθημερινότητα. Η δυσκολία πρόκρισης στο μεγάλο γεγονός, δίνει ακόμα μεγαλύτερη σημασία στο επίτευγμα. Τι συνέβη όμως τις προηγούμενες τέσσερις*; Το Eurohoops κάνει rewind…