Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Η στοχευμένη ανάγνωση της στατιστικής συχνά εξηγεί τα πεπραγμένα μέσα στο παρκέ, μετατρέποντας τους αριθμούς σε εικόνα ακόμα και γι’ αυτούς που δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν μία αναμέτρηση της “πορτοκαλί θεάς”.
Το μπάσκετ θεωρείται ξεχωριστό και ιδιαίτερο για την δίκαιή του φύση, απομονώνοντας μεμονωμένες αναμετρήσεις τουλάχιστον. Σπανίως τα μαθηματικά λένε ψέματα, σπανίως λαθεύουν ως προς την τελική έκβαση.
Η ποιότητα και οι περισσότερες λύσεις νίκησαν την υπερπροσπάθεια και την ομοψυχία στον προημιτελικό που άνοιξε την αυλαία της 8άδας στο ολυμπιακό τουρνουά του Παρισίου πλέον.
Η Εθνική Ομάδα κόντραρε επί ίσοις όροις την πρωταθλήτρια κόσμου Γερμανία, βάζοντάς της δύσκολα και γρίφους. Έπεσε όμως στην ίδια της την παγίδα, την υψηλή ένταση.
Όσο οι “μπαταρίες” είχαν απόθεμα, η μπάλα γυρνούσε γρήγορα και είτε στο τρανζίσιον είτε σε set παιχνίδι έβρισκε τον τρόπο η “γαλανόλευκη” να βρει το δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι, τόσο έμενε ενεργά στη διεκδίκηση του αγώνα και της πρόκρισης στην 4άδα όπου δεν είχε φτάσει ξανά.
Η κούραση όμως επήλθε αναμενόμενα – πιο γρήγορα και από το ματς με την Αυστραλία – και αυτό εκμεταλλεύτηκε εν τέλει η πιο πλήρης Γερμανία.
Αν υπάρχει ένα σημείο της στατιστικής που βγάζει μάτι και το οποίο έγειρε την πλάστιγγα, είναι άνευ αμφιβολίας οι πόντοι που πήρε κάθε αντιπροσωπευτικό συγκρότημα από τον πάγκο.
“Η Γερμανία έχει μεγάλο βάθος σε όλες τις θέσεις. Έχει δύο πυλώνες στην επίθεση (Σρέντερ και Φ. Βάγκνερ) όμως και οι άλλοι παίκτες είναι καλοί. Έχουν χημεία…” σημείωσε μεταξύ άλλων ο Βασίλης Σπανούλης λίγες ώρες πριν το μεγάλο ραντεβού. Οι προπονητές αρέσκονται να μιλούν για σύνολο και τέτοιο απεδείχθη, παρά τις “φανταχτερές” του μονάδες που κατά τι περιορίστηκαν από τον ελληνικό κλοιό, το γερμανικό.
Η second unit των “Πάντσερ” λοιπόν έδωσε ουσιαστικές βοήθειες στους starters τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση, προσφέροντας 32 από τους συνολικά 76 γερμανικούς πόντους (42%) την ίδια ώρα που οι ερχόμενοι από τον πάγκο Έλληνες διεθνείς έδωσαν μόλις 8 από τους συνολικά 63 (12.6%).
Η απόσταση είναι χαοτική και έκανε τη διαφορά. Εξηγείται από το κλειστό ροτέισον του Βασίλη Σπανούλη (Μωραΐτης και Χουγκάζ δεν πάτησαν παρκέ, Λαρεντζάκς έπαιξε 1’17” και Χαραλαμπόπουλος 3’24”, με τον Λάρι να δοκιμάζει μια φορά να σκοράρει ανεπιτυχώς για τρεις); Κλειστό όμως ήταν και του Χέρμπερτ μιας και έβλεπε την “γαλανόλευκη” ως στενό κορσέ (Ντα Σίλβα, Γκίφι και Μάοντο Λο δεν έπαιξαν ούτε δευτερόλεπτο).
Ο Καναδός προπονητής πήρε όμως αρκετά – ίσως περισσότερα και από ότι ο ίδιος θα περίμενε – από την second unit frontline του. Τίμαν και Μ. Βάγκνερ πρόσφεραν 18 πόντους μαζί (+ μπόλικο physicality) και αν προστεθούν σε εκείνους οι 9 του Μπόνγκα με 3/6 τρίποντα, ένα εκ των οποίων “μαχαιριά” στο τέλος της τρίτης περιόδου για το γερμανικό +7 και 5 από τον Βάιλερ Μπαμπ, το άθροισμα “φουσκώνει” το σακούλι της συγκομιδής, την ίδια ώρα που αυτό έμεινε φτωχό για την Ελλάδα.
Ο δεύτερος σκόρερ της στη φάση των Ομίλων, Βασίλης Τολιόπουλος (12π. κατά μέσο όρο) “χάθηκε” ανάμεσα στα κορμιά των Γερμανών (7π., 2 ασ.) αναλαμβάνοντας και σαφώς λιγότερες προσπάθειες (2/5 εντός πεδιάς και 2/2 βολές) σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια ενώ ο Γιώργος Παπαγιάννης έμεινε στο μηδέν με αρνητικό μάλιστα συντελεστή στο effeciency (-2), μην μπορώντας να πιάσει για ένα ακόμα ολυμπιακό παιχνίδι τα υψηλά στάνταρ του προολυμπιακού.