Του Μιχάλη Γκιουλένογλου / info@eurohoops.net
Ένας χτύπος (που) χάθηκε. Και δεν επέστρεψε ποτέ. Για τον Γκραντ Γκόλντεν, κορυφαίο παίκτη της Ένωσης στην αναμέτρηση με τη Φενέρμπαχτσε, θαρρείς εκείνος ο… κλεμμένος χτύπος σήμανε την επόμενη ημέρα της δεύτερης ζωής του. Ο νέος σέντερ της ΑΕΚ έχει μία ιστορία να μας πει.
Για το πώς ξεγέλασε το θάνατο. Πώς του χαμογέλασε πλατιά και του είπε «φίλε, όχι σήμερα». Και συνέχισε τη ζωή του. Αγκαλιά με μία πορτοκαλί μπάλα, γεμάτη ζωή.
Στις 17 Δεκεμβρίου του 2016, στην αναμέτρηση του Ρίτσμοντ με το Τέξας Τεκ, ο Γκόλντεν έχασε τις αισθήσεις του, ενώ ήταν στο παρκέ. Η αφήγηση του στο Eurohoops είναι συγκλονιστική.
“Ήταν τρομακτικό. Ειδικά όταν είσαι τόσο νέος και υγιής. Δεν είχα κανένα πρόβλημα μέχρι εκείνο το σημείο. Και ξαφνικά συνέβη… Ήμουν τόσο τυχερός που είχα ένα γκρουπ ανθρώπων γύρω μου. Ειδικά τους προπονητές και τους συμπαίκτες μου στο Ρίτσμοντ. Και μετά την οικογένειά μου. Για την ακρίβεια, ο μπαμπάς μου υποβλήθηκε στην ίδια επέμβαση με εμένα. Οπότε ήταν καλό που γνώριζα κάποιον που είχε περάσει αυτή τη διαδικασία. Δεν ήταν κάτι κληρονομικό, απλά έτυχε να είναι η ίδια επέμβαση για να επιλυθεί ένα διαφορετικό πρόβλημα.
Είχα τρομερή στήριξη από όλους”, εξήγησε.
“Τη θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Πώς να την ξεχάσω;”
Και συνέχισε αναφορικά με τις αναμνήσεις ενός… χαμένου χτύπου: “Τη θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Πώς να την ξεχάσω; Θυμάμαι ότι μπήκα στο παρκέ. Ήμουν rookie. Έπαιζα περίπου δέκα λεπτά σε κάθε ματς. Έμπαινα για σύντομα διαστήματα. Κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, βρέθηκα στη γωνία και αισθάνθηκα ζαλάδα. Δεν το είχα πάθει ξανά. Όταν πήγαμε στην άλλη πλευρά του παρκέ, η μπάλα βρήκε εκτός και εγώ τα έβλεπα όλα θολά! Επιχείρησα να πάω προς την πλάγια γραμμή, αλλά κατέρρευσα.
Συνήλθα μετά από 10-15 δεύτερα μετά και αισθανόμουν την καρδιά μου να… βαράει. Ήμουν ακόμα στο παρκέ. Το θυμάμαι ακόμα ολοζώντανα. Ήταν μία τρελή ημέρα…”.
Η επέμβαση πέτυχε. Και ο Γκόλντεν μπορούσε να παίξει ξανά μπάσκετ. Οι λέξεις που μόλις διαβάσατε, βγήκαν και από τα χείλη των γιατρών όταν οι ημέρες της ανάρρωσης του ολοκληρώθηκαν. Μόνο που η άρθρωσή τους είναι η εύκολη υπόθεση. Το δύσκολο είναι να το πιστέψει και ο ασθενής.
«Ήταν δύσκολη η επιστροφή», παραδέχτηκε και άρχισε να εξηγεί το γιατί: «Σωματικά ήταν πιο εύκολο, το δύσκολο κομμάτι ήταν το ψυχολογικό. Προσπαθείς να επιστρέψεις και οι γιατροί που έχουν κάνει όλους τους ελέγχους, σου λένε ότι είσαι έτοιμος να παίξεις. Αλλά το μυαλό κάνει τα δικά του παιχνίδια.
Χρειάστηκα χρόνο. Τότε δεν κατάλαβα πόσο τυχερός ήμουν, το συνειδητοποίησα στην πορεία. Ήταν στη μέση της σεζόν, είχα πάρει τη red shirt (σ.σ.: Είναι όρος που χρησιμοποιούν στο κολέγιο, αφορά παίκτες που μένουν εκτός της αγωνιστικής διαδικασίας για διάφορους λόγους), οπότε δεν είχα πίεση να γυρίσω στα ματς. Πήρα το χρόνο μου. Αλλά πνευματικά ήταν δύσκολο. Δεν ήταν ένα σπασμένο χέρι, όπου μπορείς να δεις την πρόοδο. Είναι η καρδιά. Αλλά ήταν δύσκολο και ευχαριστώ όσους ήταν δίπλα μου».
Η εμπειρία ενός τέτοιου περιστατικού, μπορεί να… σηκώσει ένα πελώριο πέπλο. Αυτό που λένε “δε θέλω ούτε να το θυμάμαι”! Μόνο που για τον Γκραντ Γκόλντεν εκείνη η ημέρα είναι αξέχαστη. Και… παίζει στο μυαλό του. Για να του θυμίζει πόσο πολύτιμη είναι η ζωή.
“Όλη την ώρα που το θυμάμαι, μου δίνει μία προοπτική. Ότι όλα τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή. Και το ότι είμαι εδώ, δεν θα το ευχόμουν σε κανέναν, αλλά μετά από αυτό απέκτησα προοπτική για τη ζωή μου, μου θυμίζει τι είναι σημαντικό”, είπε ο Αμερικανός σέντερ.
Πλέον, ο Γκόλντεν ετοιμάζεται να τα… βάλει με σέντερ όπως ο Ματίας Λεσόρ, ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, ο Μουσταφά Φαλ. Και δηλώνει πανέτοιμος να το κάνει: “Είναι μία απίθανη ευκαιρία. Παίκτες με σούπερ ταλέντο, τους οποίους βλέπω συχνά στην Ευρωλίγκα. Ξέρω τι θα βρω απέναντι μου και ανυπομονώ για τα ματς και την ευκαιρία να τους αντιμετωπίσω”.
Διαβάστε ακόμη