Του Μιχάλη Γκιουλένογλου / info@eurohoops.net
Τους μάθαμε ως… Πλάβι. Μία χούφτα ανθρώπων που έμαθαν μπάσκετ μία ολόκληρη γενιά. Αποτέλεσαν μπασκετικό παράδειγμα. Και η αρχή μιας… φάμπρικας που μέχρι σήμερα δεν σταματάει την παραγωγή της.
Κάποια στιγμή, οι Πλάβι διαλύθηκαν. Και από εκεί ξεπήδησαν τα παιδιά ενός πολέμου. Είτε Σέρβοι, είτε Κροάτες, είτε Σλοβένοι, είτε Μαυροβούνιο, όλοι τους είναι Πλάβι.
Και ήταν κάποτε παιδιά. Όπως όλοι μας.
Το Eurohoops.net, με τη βοήθεια του γκρουπ στο Facebook (Košarka ex Yugoslavia, δηλαδή η πρώην ομάδα της Γιουγκοσλαβίας) σας παρουσιάζει μερικές από τις πιο γνωτσές φιγούρες του Γιουγκοσλάβικου μπάσκετ.
Του μπάσκετ που λατρέψαμε και το γεγονός ότι διασπάστηκε, δεν άλλαξε τίποτα στη γοητεία που εκπέμπει.
Ντέγιαν Μποντιρόγκα
Τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα τον γνωρίσαμε καλά όταν φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ένας από τους ελίτ… killers της εποχής του. Το απέδειξε και στην Μπαρτσελονα και στη Στεφανέλ και στην Αρμάνι Μιλάνο και στη Ρεάλ Μαδρίτης και στη Ρόμα. Πριν αγωνιστεί στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης, έκανε τα πρώτα του βήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Πρώτη ομάδα του ήταν η Προλετέρ, με έδρα το Ζρέζιανιν της Σερβίας.
Η φωτογραφία είναι από τα παιδικά του χρόνια, όπου δίπλα του είναι ο πρώτος προπονητής του.
Νίκολα Γιόκιτς
Η πιο κλασική παιδική φωτογραφία του Νίκολα Γιόκιτς είναι αυτή που κάθεται βαριεστημένος σε μία καρέκλα. Με παραπανίσια κιλά. Έχει αποτελέσει υλικό για άπειρα meme, αλλά και συγκρίσεις με το παρελθόν, το παρόν και τους αντιπάλους.
Ωστόσο, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους Ντένβερ Νάγκετς ήρθε στην επιφάνεια και μία φωτογραφία με την μπλούζα των Νάγκετς και μία ρακέτα τένις στο χέρι! Κάποιοι τη χαρακτήρισαν ως προφητική.
Πιθανότατα να έχει μία δόση… αλήθειας, αφού ποτέ στο παιδικό παρελθόν του Γιόκιτς, οι Νάγκετς δεν αποτελούσαν δημοφιλή ομάδα.
Σάσα Τζόρτζεβιτς
Ναι, υπήρχε μία εποχή, όπου ο Σάσα Τζόρτζεβιτς είχε μαλλιά. Στη φωτογραφία σουτάρει με απαράμιλλο στυλ, όπως (μας) δίδαξε τα επόμενα χρόνια, κυρίως με τη φανέλα της Παρτίζαν.
Μπορεί το σουτ με τους “ασπρόμαυρους” της Σερβίας, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1992 να είναι πια ιστορική αναφορά, αλλά ο νυν προπονητής ήταν χωρίς συναγωνισμό ένας από τους καλύτερους παίκτες της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας (όταν επανήλθαν μετά τον αποκλεισμό) και μετέπειτα της Σερβίας.
