Του Μιχάλη Γκιουλένογλου/ info@eurohoops.net
“Σου υπόσχομαι ότι θα παίξω στο ΝΒΑ“. Τα λόγια βγήκαν από τα χείλη του Τζόρνταν Ουόκερ. Στην άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής, ήταν ο αδερφός του Τζαμάλ. Βρισκόμαστε στο 2016. Στο Νοέμβριο του 2016.
Εννιά χρόνια αργότερα, ο γκαρντ του Προμηθέα έκανε ό,τι μπορούσε για να υλοποιήσει την υπόσχεσή του. Αν και μοιάζει βέβαιο πως μετά την επική εμφάνιση των 54 πόντων στη νίκη του Προμηθεά στο Βίρτσμπουργκ, ο Τζαμάλ Ουόκερ θα χαμογελάει από εκεί ψηλά για τον αδερφό του.
Εκείνη η υπόσχεση ήταν η τελευταία φορά που ο Τζόρνταν μίλησε με τον Τζαμάλ. Η ζωή του αδερφού του παίκτη του Προμηθέα αφαιρέθηκε με βίαιο τρόπο. Και στον στιγμάτισε για όλη του τη ζωή.
“Το Νοέμβριο του 2016 τον πυροβόλησαν. Ήθελα να τα παρατήσω. Δε με ένοιαζε τίποτα. Δεν ήθελα να παίξω μπάσκετ, να πάω στο σχολείο, να κάνω τίποτα. Η μαμά μου, μου είπε ότι αν ήταν ζωντανός ή αν μπορούσε να σου πει κάτι, θα ήταν να συνεχίσεις να παίζεις. Και την τελευταία φορά που μιλήσαμε του έδωσα μία υπόσχεση, ότι θα φτάσω στο ΝΒΑ. Αυτή ήταν η τελευταία μας συζήτηση, ήταν μεταξύ σοβαρού και αστείου, αλλά ήταν η τελευταία φορά που μιλήσαμε. Αυτό θυμήθηκα και μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσω“, είπε ο Ουόκερ στο Eurohoops.
Εκείνη η υπόσχεση και η επιμονή τον… οδήγησαν στο βράδυ της 19ης Μαρτίου. Όταν ο Τζόρνταν Ουόκερ διέλυσε όλα τα κοντέρ!!! Στο BCL, στην Ευρωλίγκα, στο EuroCup!
“Ήταν διασκεδαστικό, πήραμε τη νίκη και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αλλά είναι τρελό. Κάποια στιγμή πρόσεξα ότι είχα φτάσει στους 40, αλλά μετά απ’ αυτό δεν έδωσα καμία σημασία για να είμαι ειλικρινής. Όταν σκοράρεις, ξέρω ότι είμαι πολύ καλός σε αυτό. Ξέρω ότι μπορώ να… ζεσταθώ σε μία στιγμή. Μπορεί να έχω 0/10 και μετά να μετρήσω 8/10 στα επόμενα πέντε λεπτά“, είπε στο Eurohoops για το κατόρθωμά του.
Και η αλήθεια είναι πως ο Ουόκερ δε σταμάτησε εκεί. Όπως αρκετοί συμπατριώτες του, έτσι και αυτός έχει ισχυρή πίστη.
“Πρώτα, πρέπει να ευχαριστήσω το Θεό. Είμαι πάρα πολύ θρησκευόμενος και αναζητώ την πίστη μου, αυτό πιστεύω και είναι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο παιχνίδι. Κάθε μέρα ευχαριστώ τον Θεό, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσα να κάνω αυτά που κάνω. Και πρέπει να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου και το προπονητικό επιτελείο. Με έβαλαν στο σωστό σημείο , οι συμπαίκτες μου με βρήκαν όταν ήμουν… καυτός και μου επέτρεψαν να είμαι ο εαυτός μου“, εξήγησε.
Και συνέχισε: “Πολλές φορές οι παίκτες θέλουν να είναι οι καλύτεροι και να μην υπάρχει κάποιος άλλος, αλλά οι συμπαίκτες μου δεν είναι έτσι. Αισθάνομαι ότι είμαστε μία οικογένεια, μας έλειψαν αρκετοί παίκτες κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά αισθάνομαι ότι όλοι είναι αδέρφια μου και πιστεύω ότι αισθάνονται το ίδιο και για εμένα. Μου επιτρέπουν να είμαι ο εαυτός μου και αυτό μου επιτρέπει να παίξω όσο καλύτερα μπορώ. Μπορεί μερικές φορές να κάνω κάποια λάθη, αλλά οι συμπαίκτες μου και το επιτελείο γνωρίζουν ότι στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα θα κάνω το σωστό και θα μας δώσω τις μέγιστες πιθανότητες για τη νίκη“.
Μετά την επική εμφάνιση, μοιάζουν δεδομένα τα σχόλια των συμπαικτών ή των προπονητών. Ποιο ήταν αυτό που του έμεινε;
“Θα έλεγα αυτό που μου είπε ο Σίμι Σίτου. Μου είπε ότι ήξερε ότι ήμουν καλός, αλλά είσαι πραγματικά καλός. Πάντα είχα συμπαίκτες που μου το έλεγαν αυτό, στις ΗΠΑ είναι κάτι συνηθισμένο. Αλλά μου είπε ότι είμαι μοναδικός!“.
Στη Νέα Υόρκη χωρίς… πολλά
Ο Ουόκερ μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη. Μαζί με τα αδέλφια του και μπόλικο μπάσκετ. Τόσο που ακόμα και το μικρό του όνομα δεν είναι τυχαίο.
“Η παιδική μου ηλικία ήταν καλή. Μεγάλωσα με πολλά αδέρφια και αδερφές. Δεν είχαμε πολλά, αλλά είχαμε ο ένας τον άλλον. Είμαι ο μεγαλύτερος, εν ζωή από τα αδέρφια μου. Ο Τζαμάλ “έφυγε” από τη ζωή όταν ήμουν στο Λύκειο. Μου έμαθε όσα ξέρω στο μπάσκετ. Και η μητέρα μου όλα όσα ξέρω στη ζωή. Πάντα με προπονούσε όταν ήμουν μικρός και όταν μεγάλωσα τα εφάρμοσα για να βελτιώνομαι.
Είχα μία συνηθισμένη παιδική ηλικία, αλλά το γεγονός ότι δεν είχαμε πολλά με έκανε περισσότερο… πεινασμένο, με θέληση να παλεύω περισσότερο“, εξήγησε.
Τζόρνταν όπως Μάικλ
Και απάντησε αν το μικρό του όνομα, έχει σχέση με έναν Τζόρνταν που γνωρίζουμε όλοι.
“Η μαμά μου ήταν μεγάλη θαυμάστρια του, τον λατρεύει! Είναι ο αγαπημένος της παίκτης. Και γι’ αυτό μου έδωσε αυτό το όνομα“, είπε.
Στα ανοικτά της Νέας Υόρκης
Η κουλτούρα της Νέας Υόρκης είναι συνυφασμένη με τα ανοικτά γήπεδα της. Και ο Ουόκερ έκανε τα πρώτα του βήματα σε αυτά.
“Ανοικτά γήπεδα, πάντα έπαιζα εκεί. Δεν μπήκα να κάνω προπόνηση σε κλειστό πριν το Λύκειο. Πάντα έκανα προπόνηση σε ανοικτά. Έχουν πολλά και διάσημα ανοικτά γήπεδα“, είπε.
Και εξήγησε αν ο τρόπος του για να καταφέρει να παίξει, αν και μικρότερος σε ηλικία και μικρός στο δέμας, ήταν το σκοράρισμα: “Αυτό ακριβώς έκανα. Ο αδερφός μου ήταν εκεί με τα μεγαλύτερα παιδιά. Και με έβαζε στις ομάδες και εγώ τους… διέλυα! Και από τότε με άφηναν να παίζω. Αλλά στην αρχή έπρεπε να περιμένω τη σειρά μου. Αλλά μόλις έμπαινα, έπαιζα πάντα με τους μεγαλύτερους“.
Όσο για τη συνέχεια, για τον επόμενο στόχο; “Δεν με απασχολεί αυτό. Προσπαθώ να κερδίζω. Θα κάνω τα πάντα για τη νίκη. Αν πρέπει να βάλω 100, θα βάλω 100. Αλλά θέλουμε τη νίκη, αυτό δείξαμε και στο παιχνίδι στη Γερμανία. Στην Ευρώπη βάζεις 20 και είναι απίθανο. Ακόμα δεν το έχω πιστέψει“.
Διαβάστε ακόμη